จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3007

ตอนที่ 3007 เจ้าโลกจากทุกสวรรค์มาถึงพร้อมหน้า!

“หมี่เจิ้น หากเจ้ายังไม่โผล่หัวออกมาอีกบรรพบุรุษผู้นี้จะขอทำลายรังของเจ้าและสังหารลูกหลานมังกรทิ้งแล้ว!”

บรรพบุรุษคงเนียนั้นร้องลั่นขึ้นมาจนทำให้ทั้งเกาะมังกรสวรรค์นั้นสั่นสะเทือน

เจ้าโลกระดับสูงและยอดเจ้าโลกทั้งหลายนั้นต่างต้องเงียบปากไปทันทีเมื่อได้ยินเสียงของเขาคนนี้

เพราะนี่มันคือบรรพบุรุษผู้สูงส่ง!

บนสวรรค์ทั้งหลายนี้มันไม่มีใครที่ไม่เกิดกลัวขึ้นมาเมื่อได้เห็นหน้าชายผู้นี้

แม้แต่ยอดเจ้าโลกทั้งหลายเองก็ยังคิดอยากจะวิ่งหนีเมื่อได้เห็นเขา

หากมิใช่เพราะเผ่ามังกรนั้นมีเจ้าโลกล้ำสวรรค์ปกปักรักษาอยู่แล้ว

เจ้าเฒ่านี่คงไม่เสียเวลาพูดคุยทำลายเกาะมังกรสวรรค์นี้ทิ้งลงอย่างไม่สนใจแน่!

ตอนนี้เจ้าโลกทั้งหลายที่มาถึงยังเกาะมังกรสวรรค์นั้นมันมีกว่าร้อยคนเข้าไปแล้ว!

เจ้าโลกของสามเผ่าใหญ่แห่งสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างมากันพร้อมหน้า

คนเกาะมังกรสวรรค์นั้นต้องขนลุกตั้งเมื่อได้เห็น

เกาะมังกรสวรรค์นั้นไม่เคยได้เห็นการรวมตัวของกองกำลังขนาดใหญ่เช่นนี้มาก่อน

“บรรพบุรุษคงเนียโปรดสงบอารมณ์ก่อนเถอะ เราค่อยๆ คุยกันก็ได้” เมื่อต้องเผชิญหน้ากับตัวตนระดับคงเนียนั้นแม้แต่หลงเจี้ยนผู้นี้เองก็ได้แต่ต้องยิ้มก้มหัวลงกล่าว

แต่บรรพบุรุษคงเนียนั้นกลับไม่คิดสนใจ “ไอ้หนูหลงเจี้ยน เจ้าไม่ต้องมาทำท่าทางเช่นนั้น! คนมากมายขนาดนี้มากันเจ้ายังต้องถามหาเหตุผลที่ข้ามาอีกหรือ?! เฒ่าหมี่เจิ้นมันอยู่ไหน? ลากคอมันออกมา! ไม่เช่นนั้นพ่อเจ้าจะลงมือสังหารคนแล้ว! บรรพบุรุษผู้นี้ไม่ได้มีชื่อเสียงเรื่องความโหดร้ายเพราะโชคช่วยหรอกนะ!”

หลงเจี้ยนนั้นขนลุกตั้งขึ้นทันทีที่ได้ยิน “บรรพบุรุษของข้านั้นท่านกำลังเก็บตัวอยู่ บรรพบุรุษคงเนียโปรดเข้าไปคุยในห้องรับรองเราก่อนเถอะ”

ตูม!

บรรพบุรุษคงเนียนั้นต่อยหมัดออกมาทำลายเทือกเขาบนเกาะมังกรสวรรค์ลงราบเป็นหน้ากลอง

สีหน้าของยอดฝีมือเผ่ามังกรทั้งหลายนั้นเปลี่ยนสีไปทันทีเพราะบรรพบุรุษคงเนียคนนี้ช่างแข็งแกร่งเกินรับมือนัก!

ส่วนเจ้าโลกจากเผ่าอื่นๆ ต่างส่ายหัวออกมาด้วยความสมเพช

“พูดมากต่อไปแล้วบ้านเจ้าจะเป็นเป้าหมายต่อไป! บรรพบุรุษผู้นี้ขอกล่าวเป็นครั้งสุดท้าย ไปเรียกเฒ่าหมี่เจิ้นมันออกมา!” บรรพบุรุษคงเนียกล่าวขึ้นย้ำ

ตัวเขานั้นกำลังอับอายจนโกรธ

เพราะเดิมทีในคงคานิรันดร์นั้นเขาคิดว่าเขากำลังต่อสู้แย่งชิงพลังของคงคานิรันดร์แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ลง

คงเนียคิดว่าเขานั้นพ่ายให้หมี่เจิ้น จึงไม่พอใจอย่างมาก

หลงเจี้ยนนั้นแทบจะทรุดตัวลงด้วยคำขู่ของคงเนียนี้!

ครืน!

วินาทีเดียวกันนั้นเองที่ท้องฟ้ามันก็แหวกออกมาเผยให้เห็นร่างของหมี่เจิ้นที่บินร่อนตัวลงมา

“เฒ่าคงเนีย เจ้ามาทำเรื่องเช่นนี้บนเผ่ามังกรของข้า เจ้าคิดว่าบรรพบุรุษผู้นี้ยอมคนหรือ?”

หมี่เจิ้นร้องขึ้นอย่างไม่พอใจ

“เฮอะ!? เจ้าดูเอาเถอะว่าคนมากมายแค่ไหนที่มายังเกาะมังกรสวรรค์ของเจ้าเพื่อถามหาความยุติธรรม!

เจ้าทำให้คงคานิรันดร์ปั่นป่วนคนอื่นไม่อาจจะบ่มเพาะได้ เจ้ายังมีหน้ามาด่าว่าข้าไร้มารยาทอีกหรือ? เจ้าคิดว่าบรรพบุรุษผู้นี้ไม่กล้าสู้กับเจ้าจริงๆ?” คงเนียเองก็ไม่คิดยอม

หมี่เจิ้นผงะไปเมื่อได้ยินเพราะเขานั้นไม่ได้เข้าไปใกล้คงคานิรันดร์มาหลายปีและย่อมจะไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น

เขาจึงต้องหันไปมองหน้าหลงเจี้ยนและพบว่าอีกฝ่ายนั้นกำลังยิ้มแห้งๆ ตอบกลับมา

หลงเจี้ยนเองก็ไม่คิดปกปิดและค่อยๆ เล่าเรื่องของเย่หยวนออกมาให้คนทั้งหลายได้ฟัง

เมื่อเจ้าโลกจากทั่วสวรรค์ได้ยินเช่นนั้นพวกเขาก็ต้องผงะไปทันที

“อะไรนะ? มันกลับมิใช่บรรพบุรุษหมี่เจิ้นหรือ?”

“เด็กเผ่ามังกรคนหนึ่งกลับทำให้ทุกสวรรค์วุ่นวาย?”

“พวกเราเหล่าเจ้าโลกทั้งหลายนั้นกลับไม่อาจเทียบเคียงเด็กน้อยคนหนึ่งได้?”

…

คงเนียนั้นเป็นคนรักหน้ายึดถือชื่อเสียงอย่างมาก ตอนนี้เขาจึงรู้สึกว่าตัวเองเสียหน้าอย่างกู่ไม่กลับ

เขานั้นคิดว่าตัวเองแพ้ให้หมี่เจิ้น แต่กลับกลายเป็นว่าเขาพ่ายแพ้ให้เด็กน้อยคนหนึ่ง!

แล้วบรรพบุรุษเผ่าปีศาจสวรรค์อย่างเขานี้จะเอาหน้าไปไว้ที่ใด?

“หมี่เจิ้น ให้มันออกมา! ไม่เช่นนั้นแล้วก็อย่าหาว่าข้าโหดร้ายสังหารคนจนถึงคงคานิรันดร์ของเผ่ามังกร!”

คงเนียกล่าวขึ้น

ไป๋จือกล่าวขึ้นเสริม “หลงเจี้ยน สัญญาสามปีมันใกล้จบลงเต็มทีแล้ว พวกเจ้าจะกลับคำที่ได้ให้ไว้หรือ?

วันนี้มีเจ้าโลกมานับร้อยๆ เจ้ายังมีหน้าจะแถอะไรได้อีก?”

“ไอ้เด็กคนหนึ่งกลับทำให้คงคานิรันดร์ปั่นป่วน จะบ้าเกินไปแล้ว!”

…

เหล่าเจ้าโลกทั้งหลายนั้นต่างด่าว่าออกมาไม่ขาดปาก