จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3017

ตอนที่ 3017 พลังศักดิ์สิทธิ์!

“แม้ว่าพวกเขาจะกลายสภาพเป็นเช่นนี้ มันก็ทำให้เผ่าเลือดเข้าใจถึงสายเลือดภูตแท้ทั้งหลายอย่างลึกซึ้งแล้ว! ตอนนี้เมื่อพวกมันได้แก่นเลือดของเผ่าทั้งสี่ไปมันคงย่นเวลาที่ศิลาโลหิตโกลาหลจะตื่นขึ้นมาได้มากทีเดียว!”

เมื่อตรวจดูร่างกายนักยุทธสายเลือดที่กลืนโอสถลงไปเสร็จเย่หยวนก็ลุกขึ้นมากล่าวต่อ

ก็จริงที่ว่านักยุทธสายเลือดทั้งหลายนี้เป็นผลงานที่ล้มเหลว

แต่กำลังฝีมือในการต่อสู้ของพวกเขานั้นมันยังพัฒนาขึ้นไปมากมายนัก!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวจ้าวเยว่นั้นที่ใกล้เคียงยอดเจ้าโลก!

เรื่องเช่นนี้มันย่อมจะไม่มีทางทำได้หากไม่มีการวิจัยจริงจัง

หมี่เทียนกล่าวขึ้น “ข้าไม่มั่นใจเลยว่าจะเอาชนะเฉียเอ้อนั้นมันได้!”

เย่หยวนขมวดคิ้วแน่นขึ้น

“แค่ร่างแยกยังทรงพลังขนาดนั้นแล้ว? ผู้อาวุโส ท่านคิดว่ามันจะสามารถก้าวผ่านล้ำสวรรค์ไปได้หรือไม่?”

หมี่เทียนได้แต่ต้องยิ้มแห้งๆ ตอบกลับไป “จะผ่านล้ำสวรรค์ไปได้หรือไม่นั้นมันไม่มีใครทราบแน่! มันเคยมียอดฝีมือล้ำสวรรค์คนหนึ่งที่คิดจะผ่านประตูแห่งชีวานิรันดร์ไปแต่สุดท้ายมันก็กลายเป็นเขาที่ตายตกลงไป! คนทั้งหลายเข้าใจว่าการเปิดประตูแห่งชีวานิรันดร์ออกนั้นคือการเข้าถึงอาณาจักรล้ำสวรรค์! แต่นี่มันก็แค่ความเข้าใจผิดของผู้คนเท่านั้น! เพราะมันไม่มีใครเปิดประตูแห่งชีวานิรันดร์ออกได้จนสุดจริงๆ! หลุนฮวยเฒ่าเองก็คงใกล้ถึงระดับนั้นเต็มที หากศิลาโลหิตโกลาหลมันตื่นขึ้นมาจริงๆ แล้วข้าว่ามันก็คงอยู่ในระดับนั้นเช่นกัน! ส่วนเรื่องที่ว่ามันจะก้าวผ่านล้ำสวรรค์ไปได้หรือไม่นั้น มันไม่มีทางทราบได้แน่ชัด!”

ยอดฝีมือล้ำสวรรค์นั้นคือเจ้าโลกที่สามารถเปิดประตูแห่งชีวานิรันดร์ออกได้!

เมื่อประตูแห่งชีวานิรันดร์เปิดออกมาแล้วเจ้าโลกผู้นั้นก็จะสามารถเชื่อมต่อกับเต๋าสวรรค์และสามารถดึงเอาพลังศักดิ์สิทธิ์ออกมาใช้งาน

เพราะฉะนั้นกำลังของพวกเขามันจึงเหนือล้ำกว่าเจ้าโลกอื่นๆ ไปมากล้ำ

แต่ว่ายอดฝีมือล้ำสวรรค์นั้นก็ไม่ได้เปิดประตูแห่งชีวานิรันดร์ได้กว้างเท่ากันสิ้น พวกเขานั้นเปิดได้เพียงแค่ด้านเดียว

ประตูแห่งชีวานิรันดร์นั้นมันเป็นประตูคู่สองบาน คนที่เปิดได้ทั้งสองบานนั้นต่างหากคือคนที่จะก้าวขึ้นมาเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดบนสวรรค์!

มีเพียงแค่คนที่ก้าวไปถึงระดับนั้นได้เท่านั้นที่จะมีสิทธิ์ไล่ล่าวิชชา

หมี่เทียนในตอนนี้เปิดประตูแห่งชีวานิรันดร์ด้านหนึ่งได้จนสุดทำให้กำลังของเขานั้นมันเหนือล้ำกว่าเจ้าโลกคงเนียและเจ้าโลกยู่เชียน!

“แต่ที่มั่นใจได้เลยคือหากใครสามารถเปิดประตูแห่งชีวานิรันดร์ได้สมบูรณ์แล้วกำลังของพวกเขาเหล่านั้นมันจะพุ่งทะยานล้ำ! ถึงตอนนั้นข้าเกรงว่าแม้แต่หลุนฮวยเฒ่าเองมันคงไม่อาจจะเอาชนะได้แล้ว!” หมี่เทียนเสริมขึ้น

เย่หยวนถอนหายใจยาวออกมา “ได้รับเลือดระดับโกลาหลของสี่เผ่าไป มันคงไม่มีอะไรจะหยุดมันจากการเปิดประตูแห่งชีวานิรันดร์ได้อีกแล้ว!”

หมี่เทียนได้แต่ต้องหรี่ตาลงถาม “เจ้าเจออะไร?”

พลังสายเลือดปะทุขึ้นจากร่างของเย่หยวนพร้อมคลื่นพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ส่งออกมาจากฝ่ามือ

หมี่เทียนร้องลั่นขึ้นมาทันที “พลังศักดิ์สิทธิ์! เจ้า…เจ้ากลับสามารถใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ได้!”

เมื่อเปิดผนึกแรกออกได้นั้นมหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์ก็จะสามารถดึงเอาคลื่นพลังจากประตูแห่งชีวานิรันดร์มาต่อสู้กับศัตรู

แต่มันก็แค่เสี้ยวเดียวของพลังจากประตูเท่านั้น

เพราะต่อให้จะเป็นเจ้าโลกทั้งหลายเองมันก็ไม่มีใครสามารถใช้งานพลังศักดิ์สิทธิ์นี้ได้!

เพราะนี่มันคือพลังที่เรียกออกมาจากหลังประตู

มันจึงมีแต่ยอดฝีมือล้ำสวรรค์ทั้งหลายเท่านั้นที่จะใช้งานพลังศักดิ์สิทธิ์ได้!

แต่เย่หยวนที่เป็นแค่มหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์นั้นกลับสามารถใช้งานพลังศักดิ์สิทธิ์ได้

มีหรือที่หมี่เทียนจะยังทำใจเย็นได้อีก?

หลงเจี้ยนที่ได้ยินนั้นก็ต้องร้องขึ้นมาตาม “อะไรนะ? นี่มัน…มันคือพลังศักดิ์สิทธิ์? ข้าก็นึกไปว่า…”

หมี่เทียนพยักหน้ารับ “แม้ว่ามันจะอ่อนแออย่างมากแต่มันก็คือพลังศักดิ์สิทธิ์ไม่ต้องสงสัยเลย! สองพลังนั้นมันอาจจะดูเหมือนกันแต่ภายในมันต่างกันสิ้นเชิง ไม่แปลกหรอกที่เจ้าจะมองไม่ออก!”

เมื่อตอนที่เย่หยวนต่อยหลงเหอจนจมดินนั้นหลงเจี้ยนเองก็สัมผัสถึงพลังนี้ได้

ในตอนนั้นเขาก็คิดไปว่าเย่หยวนแค่ดึงพลังจากประตูแห่งชีวานิรันดร์ออกมาใช้ ไม่นึกว่ามันจะเป็นพลังศักดิ์สิทธิ์ของจริง!

เย่หยวนตอบกลับไป “สายเลือดมังกรฟ้าของข้านั้นเพิ่งขึ้นระดับสวรรค์แห้งมาและยังไม่พัฒนาถึงขั้นสุด ทำให้พลังศักดิ์สิทธิ์นี้มันยังอ่อนแออยู่มาก แต่ศิลาโลหิตโกลาหลนั้นมันได้สายเลือดระดับโกลาหลของทั้งสี่เผ่าไป ดูท่า…พลังของมันคงเหนือล้ำข้าไปอย่างไม่อาจเทียบเคียง!”

หมี่เทียนต้องสูดหายใจลึกพร้อมยิ้มแห้งๆ ออกมา “ใครจะคิดเล่าว่าเมื่อผสานสี่สายเลือดเข้าด้วยกันแล้วมันกลับจะมีผลเช่นนี้ตามมาได้? เช่นนี้มันก็กลายเป็นหายนะแล้วจริงๆ!”

หลงเจี้ยนและหมี่เทียนนั้นต้องอ้าปากค้างไป แต่พวกเขานั้นก็รู้สึกเชื่อในคำพูดของเย่หยวนขึ้นมาจับใจ

จ้าวเยว่นั้นเดิมทีแล้วเป็นแค่ยอดฝีมือคลื่นกำเนิด ไม่แม้แต่จะเป็นเจ้าโลก

แต่ตอนนี้พลังของเขากลับเทียบเคียงยอดเจ้าโลกได้!

การพัฒนาเช่นนี้มันมิใช่สิ่งที่งานวิจัยปกติทั่วไปจะทำได้

แต่เผ่าเลือดนั้นทำได้มิใช่หรือ?

“เจ้าผสานคลื่นกำเนิดเลือดและยังตรัสรู้ในคงคานิรันดร์ ตอนนี้เจ้ายังมาผสานสี่สายเลือดเข้าด้วยกันอีก บางทีแล้วเจ้าอาจจะเป็นตัวแปรสำคัญในหายนะครั้งนี้จริงๆ! เพราะฉะนั้นเจ้ามีเรื่องอะไรให้ข้าช่วยบอกมาได้ไม่ต้องเกรงใจ”

หมี่เทียนกล่าวขึ้น

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไปทันที “ตอนนี้ข้ามีเรื่องต้องขอร้องผู้อาวุโสท่านเรื่องหนึ่งพอดี”

“ว่ามา”

“ผู้อาวุโสโปรดส่งกำลังคนติดตามข้ากลับไปยังสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดด้วย!”

หมี่เทียนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนจะยิ้มขึ้นตอบ “อ่า มันถึงเวลาแล้วสินะ เจ้าควรกลับไปได้แล้ว! หลงเจี้ยน

จัดกำลังตามเย่หยวนไป”

เวลาเดียวกันนั้นเองที่นักยุทธสายเลือดคนนั้นค่อยๆ ลุกขึ้นมามองดูภาพรอบๆ ตัวด้วยความมึนงงๆ

แต่ไม่นานเขาก็เหมือนนึกอะไรขึ้นได้และรีบเดินมาคุกเข่าต่อหน้าเย่หยวนพร้อมน้ำตานองหน้า “นายท่านให้โอกาสข้าได้เกิดใหม่ เจียงเจิ้นหนานจะขอจำมันไปจนวันตาย! จากวันนี้ไปชีวิตของข้าน้อยนั้นขอมอบให้แก่นายท่าน!”

หลงเจี้ยนที่ยืนอยู่ไม่ไกลนั้นต้องอ้าปากค้าง

เพราะนักยุทธสายเลือดคนนี้กลับได้สติกลับคืนมา!

โอสถสวรรค์ที่เย่หยวนหลอมมันวิเศษได้ปานนั้น?

…………………………