จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3028

ตอนที่ 3028 โจมตีจากทั้งภายในและนอก!

ปราณดาบนั้นมันทรงพลังขึ้นเรื่อยๆ!

หากมีคนมาเป็นสภาพนี้พวกเขาคงต้องอ้าปากค้างเพราะว่าภาพตรงหน้านี้มันเหมือนราวกับว่าทั้งโลกหล้านั้นได้กลายเป็นดาบเดียวไป

รอบๆ นั้นมันมีแสงสีเลือดเจิดจ้าแต่ว่าโฉปู้ฉุนไม่คิดเกรงกลัวใดๆ

เขานั้นกำลังรวบรวมพลัง!

ในการต่อสู้กับหวังจั่วนั้นอีกฝ่ายย่อมจะไม่เปิดโอกาสให้เขาได้รวบรวมพลังเช่นนี้แน่นอน

แต่หากโฉปู้ฉุนได้รวบรวมพลังเช่นนี้แล้วการโจมตีต่อไปของเขานั้นมันจะต้องสั่นสะเทือนฟ้าดิน

แต่ตอนนี้โฉปู้ฉุนเองก็ไม่มั่นใจเช่นกัน

ศัตรูนั้นมันแข็งแกร่งล้ำ!

แต่ตัวศิลาโลหิตโกลาหลเองก็กลับไม่ได้คิดโจมตีเขาแม้แต่น้อย

ดูท่าแล้วต่างฝ่ายต่างคงกำลังรวบรวมพลังอยู่ เพราะการวิวัฒนาการจุติขึ้นมานั้นมันมิใช่เรื่องง่ายๆ สำหรับศิลาโลหิตโกลาหลเช่นกัน

แกรก! แกรก! แกรก!

เปลือกนอกของหัวใจนั้นมันค่อยๆ มีร้อยแตกร้าวขึ้นมา พร้อมๆ กับคลื่นพลังที่ปะทุออกมา

สัมผัสได้ถึงพลังนี้แม้แต่ปราณดาบอันหนักแน่นของโฉปู้ฉุนเองก็ยังต้องชะงักไป

“แข็งแกร่งนัก! ข้าจะเอาชนะมันได้จริงๆ หรือ?”

ตอนนี้โฉปู้ฉุนเกิดลังเลขึ้นมาในใจ

พลังตรงหน้านี้มันแข็งแกร่งเกินไป!

“หืม? ทำไมมันถึงได้มีเด็กมานั่งอยู่กัน? เจ้าคิดจะมาสังหารข้า?” สติของศิลาโลหิตโกลาหลมันเริ่มตื่นขึ้นมา

โฉปู้ฉุนไม่คิดสนใจตอบและยังคงรวบรวมพลังต่อไป

“ฮ่าๆ ช่างเป็นปราณดาบที่ทรงพลังนัก แต่บรรพบุรุษผู้นี้ตื่นขึ้นมาแล้ว พลังน้อยนิดของเจ้านี้มันไร้ค่า!”

ศิลาโลหิตโกลาหลกล่าวขึ้นต่อ

โฉปู้ฉุนนั้นไม่คิดสนใจตอบกลับใดๆ ศิลาโลหิตโกลาหลไป

เขานั้นรู้ดีว่าพลังของตัวเองมีแค่ไหน แต่ในเมื่อเขามาแล้วเขาก็ไม่คิดจะถอยกลับโดนไม่ได้ทำอะไร

ความกล้าที่แท้จริงนั้นมันมิใช่ความกล้าที่จะทำเรื่องที่มั่นใจว่าทำได้ แต่เป็นความกล้าที่จะลงมือทำเรื่องที่ไม่มั่นใจว่าจะทำได้ต่างหาก

ครืน…

คลื่นพลังรุนแรงกระแทกออกมาจากศิลาโลหิตโกลาหล

โฉปู้ฉุนนั้นใจหายวาบเพราะศิลาโลหิตโกลาหลนั้นกำลังจะจุติขึ้นมาแล้ว!

แต่ในวินาทีนี้เองมันก็เป็นตอนที่คลื่นพลังจากศิลาโลหิตโกลาหลนั้นไม่เสถียรที่สุด

โฉปู้ฉุนเบิกตากว้างร้องลั่นขึ้น “ได้เวลาแล้ว!”

ราวกับว่าเขานั้นสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงภายใน

โฉปู้ฉุนรู้ดีว่าโอกาสแรกและโอกาสสุดท้ายมันมาถึงตรงหน้าแล้ว

ปราณดาบรุนแรงทะลวงฟ้านั้นมันปะทุขึ้นมาทันที

พริบตาเดียวนี้ปราณดาบที่เขาสั่งสมไว้มันก็ไหลออกมาภายนอก

“ฮ่าๆ ดาบนี้มันดีไม่น้อย แต่น่าเสียดายที่ยังอ่อนแอไปนัก!” ศิลาโลหิตโกลาหลหัวเราะขึ้น

แต่บนท้องฟ้าที่โลกภายนอกนั้นเย่หยวนเองก็รู้สึกใจสั่นขึ้นมาในเวลาเดียวกัน

“ได้เวลาแล้ว ระเบิดเสีย!”

หลังสิ้นเสียงนั้นสายเลือดสี่ภูตแท้ของเย่หยวนมันก็ปะทุขึ้นมาในร่างเขา มันทำให้เกิดพลังศักดิ์สิทธิ์ไหลเข้าไปในดาบเต๋าทันที และเวลาเดียวกันนั้นเศษดาบเต๋าที่เขาฝังไว้ในศิลาโลหิตโกลาหลมันก็ระเบิดออกด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์นั้น

ปกติแล้วพลังแค่นี้มันย่อมจะไม่มีค่าใดๆ แต่ในวินาทีที่ศิลาโลหิตโกลาหลนั้นกำลังถือกำเนิดขึ้นมามันเป็นช่วงเวลาที่ศิลาโลหิตโกลาหลนั้นกำลังวิวัฒนาการจากสิ่งไม่มีชีวิตไปเป็นสิ่งมีชีวิต

แม้ว่าคลื่นพลังที่เขาปล่อยออกมานั้นมันจะทรงพลังแค่ไหน แต่ว่าพลังภายในร่างของเขานั้นมันก็เปลี่ยนถ่ายไปมาอย่างไม่มีหยุดยั้ง

เวลานี้มันเป็นช่วงเวลาที่อ่อนแอที่สุดของศิลาโลหิตโกลาหล

ในตอนนี้หากมีอะไรไปขัดขวางศิลาโลหิตโกลาหลแม้แต่น้อยมันก็จะกลายเป็นหายนะทันที

พร้อมๆ กันนั้นดาบของโฉปู้ฉุนมันก็ฟันเข้ามาถึง

การโจมตีจากทั้งภายในและภายนอก!

เย่หยวนและโฉปู้ฉุนนั้นไม่เคยตกลงเวลากันว่าจะลงมือเมื่อใด พวกเขาทิ้งไว้ให้เป็นการตัดสินใจเฉพาะหน้าสิ้น

แต่ในวินาทีนี้พวกเขาทั้งสองกลับร่วมมือกันได้อย่างเหมาะเจาะลงตัว!

สองคลื่นพลังทั้งจากภายในและนอกนั้นโจมตีเข้าสู่จุดสำคัญของศิลาโลหิตโกลาหลจนทำให้มันปลิวลิ่วออกไป

ศิลาโลหิตโกลาหลนั้นกลับไม่อาจจะขัดขืนได้แม้แต่น้อย

“อ้ากกก!”

เสียงร้องลั่นอย่างคับแค้นใจนั้นมันดังขึ้นจนฟ้าดินสั่นไหว

ศิลาโลหิตโกลาหลในตอนนี้คับแค้นอย่างสุดหัวใจ

“เย่หยวน เป็นเจ้าอีกแล้ว! เป็นเจ้าอีกแล้ว! วันนี้ข้าจะฉีกร่างเจ้าลงให้ได้!”

เสียงร้องของเขานั้นมันทำให้ทั้งสวรรค์สั่นสะท้าน