จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3031

ตอนที่ 3031 ปรากฏเงาวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกต!

“หาตัวเขา? เลิกหวังเถอะ! เจ้าเฒ่านั่นมันลึกลับอย่างไร้เงาให้จับ เว้นเสียแต่ว่าเขานั้นจะตั้งใจออกมาเองแล้วมันย่อมจะไม่มีใครตามหาตัวเขาได้! แต่ว่าเจ้าเฒ่านี่ก็เก่งกาจจริงๆ ตอนนั้นว่ากันว่าหากวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตไม่ไปยุ่งตอนเขาเก็บตัวบ่มเพาะแล้วพวกเขาคงสามารถจะปกครองทุกสวรรค์ได้สำเร็จจริง!” หลงเจี้ยนกล่าวขึ้นมาขัดความหวังของเย่หยวนอย่างไม่ปรานี

เจ้าโลกหลุนฮวยนั้นเป็นเจ้าโลกที่ลึกลับที่สุดบนสามสิบสามสวรรค์ก็ว่าได้!

พร้อมๆ กันนั้นเขาก็เป็นเจ้าโลกที่ไม่ควรไปหาเรื่องที่สุด!

ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าเขานั้นเก่งกาจทรงพลังถึงระดับไหน แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพลังของเขานั้นมันสามารถสยบทุกสิ่งอย่างบนฟ้าดินนี้ได้

หากจะถามว่าใครเล่าบนสวรรค์นี้ที่จะต่อต้านพลังของศิลาโลหิตโกลาหลได้ มันก็คงมีแต่เขาผู้เดียว แต่น่าเสียดายที่ตัวเขานั้นลึกลับอย่างยิ่ง หากไม่คิดปรากฏตัวขึ้นมาเองแล้วต่อให้จะพลิกสวรรค์หาอย่างไรมันก็ไม่มีทางจะเจอตัวเขาได้

เย่หยวนหันไปมองหน้าเจ้าโลกหวนยี่จนทำให้อีกฝ่ายต้องยิ้มแห้งๆ ตอบกลับไป

“ไม่มีใครหาตัวบรรพบุรุษหลุนฮวยท่านเจอได้แน่นอน แม้แต่ท่านเทียนเหวินเองก็ไม่อาจจะหาตัวท่านเจอได้!”

เย่หยวนที่ได้ยินก็ต้องถอนหายใจยาวออกมา “ตอนนี้เราสร้างบาดแผลใหญ่ให้แก่เฉียเนียนซานมันไปแล้ว เป็นโอกาสดีที่จะไล่ล่าสังหารมันลง เพราะตอนนี้ศิลาโลหิตโกลาหลนั้นมันได้รับสายเลือดของสี่ภูตแท้จตุรทิศไปแล้ว หากมันมีเวลาได้ศึกษาสายเลือดทั้งสี่นั้นพลังของมันคงพัฒนาไปอย่างเหนือล้ำจินตนาการแน่ หลังจากที่เฉียเนียนซานมันฟื้นฟูพลังกลับไปถึงล้ำสวรรค์แล้วศิลาโลหิตโกลาหลมันก็อาจจะก้าวผ่านล้ำสวรรค์ไปได้จริงๆ! เสียหายโอกาสเสียจริงๆ!”

เย่หยวนนั้นได้ยินจากหลงเจี้ยนว่าศิลาโลหิตโกลาหลบนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนี้มีนามว่าเฉียเนียนซาน

คนทั้งหลายที่ได้ยินเช่นนั้นจึงคาดเดาได้ทันทีว่าชื่อร่างแยกของศิลาโลหิตโกลาหลบนสวรรค์ต่างๆ นั้นมันคงถูกตั้งขึ้นด้วยตัวเลขเป็นแน่ เหมือนอย่างตัวเฉียเอ้อจากสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างนั้น สภาพเช่นนี้มันทำให้คนทั้งหลายรู้สึกเสียดายสุดใจ แต่เจ้าโลกหลุนฮวยนั้นก็เป็นตัวตนที่อยู่ในความคิดแต่ไม่อาจจะเข้าถึงได้ พวกเขาได้แต่ต้องรอให้ชะตากรรมมันดำเนินต่อไป

เมื่อจบการประชุมลงนั้นสุดท้ายแล้วพวกเขาก็ได้แต่ต้องตัดสินใจแยกย้ายกันกลับสวรรค์ใครสวรรค์มัน เพราะตอนนี้สงครามเองก็สิ้นสุดลงแล้ว พวกหลงเจี้ยนนั้นไม่มีเหตุผลใดจะต้องอยู่บนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดอีกต่อไป

สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมีตัวโฉปู้ฉุนคอยดูแลอยู่แล้ว มันย่อมจะไม่เป็นปัญหาใดๆ ในระยะเวลาสั้นๆ แน่นอน

เย่หยวนเองก็มิใช่คนที่หวังจะพึ่งแต่คนอื่น เพราะฉะนั้นตอนนี้เขาจึงทุ่มเทเวลาทั้งหมดไปกับการบ่มเพาะ เพราะหากพลาดโอกาสนี้ไปแล้วเย่หยวนรู้สึกว่าวันหน้าเมื่อศิลาโลหิตโกลาหลนั้นรวมร่างกันแล้ว พลังของมันคงเหนือล้ำอาณาจักรใดๆ มันอาจจะพัฒนาไปจนถึงระดับที่แม้แต่เจ้าโลกหลุนฮวยไม่อาจต้านทาน!

แน่นอนว่าตอนนี้เขายังไม่อาจจะเข้าใจพลังในระดับนั้นได้ มันเป็นแค่ความรู้สึกลึกๆ ในใจเท่านั้น เพราะฉะนั้นเขาจึงต้องพึ่งตัวเอง

หลังจากต่อสู้สงครามมานานหลายพันปีในที่สุดสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดก็ได้เข้าสู่สภาวะสงบสุขเป็นครั้งแรก

แน่นอนว่าตอนนี้มันมีเรื่องให้ต้องจัดการเป็นภูเขาเลากา

นิกายยาสุดล้ำนั้นได้กลายเป็นนิกายอันดับหนึ่งผู้ปกครองสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดไปโดยไม่มีใครขัด

ไม่นานจากนั้นเย่หยวนและโฉปู้ฉุนก็ได้เริ่มแผนการกลับเข้าไปยึดครองดินแดนที่เคยเสียให้แก่เผ่าเลือด

นิกายยาสุดล้ำรวมไปถึงนิกายใหญ่ต่างๆ นั้นจับมือกันเปิดทรัพยากรให้ประชาชนคนทั่วไปเข้าถึงได้

สิบปีต่อจากนั้นสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นก็ค่อยๆ กลับเข้าที่เข้าทางได้ในที่สุด และในช่วงเวลาสิบปีนี้เย่หยวนก็ได้ติดต่อสื่อสารกับสวรรค์อื่นๆ อยู่เรื่อยๆ

เขานั้นพบว่าตอนนี้เผ่าเลือดได้หยุดเคลื่อนไหวในทุกสวรรค์ไปสิ้นเชิง ข่าวนี้มันทำให้เย่หยวนกังวลสุดใจ เพราะเขารู้ได้เลยว่านี่มันคือคลื่นลมสงบก่อนพายุใหญ่จะมาถึง!

หลังจากที่ศิลาโลหิตโกลาหลจุติขึ้นมาแล้วมันคงได้กลายเป็นหายนะทำให้ทุกสวรรค์ต้องปั่นป่วน!

โชคยังดีที่เย่หยวนและพวกนั้นได้ทำร้ายเฉียเนียนซานจนบาดเจ็บสาหัสไป

หากศิลาโลหิตโกลาหลมันคิดจะก้าวข้ามล้ำสวรรค์ไปแล้วมันก็คงต้องใช้เวลาอีกไม่น้อย

สิบกว่าปีที่ผ่านมานี้เย่หยวนตั้งหน้าวิจัยเรื่องพลังของสายเลือดและบ่มเพาะพลัง

เจียงเจิ้นหนานนั้นแทบจะกลับเป็นคนปกติได้แล้ว และร่างกายของเขาตอนนี้แทบจะไม่ดูเป็นสัตว์ประหลาดอีกต่อไป

เพื่อพี่น้องที่ต้องเผชิญชะตากรรมเดียวกันนั้นตัวเจียงเจิ้นหนานได้ยอมเป็นหนูทดลองให้เย่หยวนอย่างไม่คิดชีวิต

แต่ว่าผลการทดลองนั้นมันกลับทำให้เขายิ่งคืนกลับร่างเป็นคนเข้าไปเรื่อยๆ

เขานั้นได้เห็นความหวัง!

แน่นอนว่าสภาพของจ้าวเยว่นั้นมันซับซ้อนกว่าตัวเขาไปมากนัก

เย่หยวนเองก็ยังไม่อาจจะทำอะไรกับจ้าวเยว่ได้ในตอนนี้

แต่เพราะว่าเช่นนี้เจียงเจิ้นหนานจึงยิ่งเคารพนับถือเย่หยวนเป็นเหมือนเทพ

สภาพอันสงบสุขเช่นนี้มันดำเนินไปได้สิบเจ็ดปีหลังจบสงคราม

เพราะว่าในปีที่สิบเจ็ดนั้นมันได้เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นอีกครั้ง!