จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3039

ตอนที่ 3039 ไล่ตาม!

“คนจากตระกูลจั่วเจ้าผ่านมาได้กี่คน?” หวังหนิงเหยียนถามขึ้น

“สี่ร้อยห้าสิบเก้าคน!” จั่วชิงหยางกล่าวขึ้นด้วยความภาคภูมิ

“เหอะ แค่นี้ก็มาอวด? คนจากราชวังสวรรค์โจวเรานั้นผ่านมาได้ถึงห้าร้อยสิบสองคน!” โจวเซียนเฉินกล่าวขึ้นข่ม

“นิกายสวรรค์ทำนองอเวจีเราก็มีคนผ่านมาได้สี่ร้อยเก้าสิบเอ็ดคน!” หลู่ห่าวหรันกล่าวขึ้นบ้าง

หวังหนิงเหยียนจึงสรุปภาพรวมออกมา “สวรรค์ถ้ำกำเนิดล่วงนรกเราคงมีคนราวสามพันที่ผ่านสิบรอบแรกไปได้! ข้าไม่เชื่อหรอกว่าคนนับล้านจากสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมันจะผ่านมาได้ พวกมันคงถูกกำลังไปจนแทบสิ้นแน่! คนมากมายขนาดไหนมันก็ไม่มีทางจะผ่านสิบรอบไปได้!”

โจวเซียนเฉินกล่าวขึ้นตาม “พวกมันคงเจอวิธีการใดบางอย่างบนบันไดสวรรค์ตั้งแน่! หากคนนับล้านนั้นสามารถขึ้นบันไดสวรรค์ตั้งมาได้ด้วยกำลังของตัวเองจริงๆ แล้วสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดก็คงก้าวขึ้นมาเป็นสุดยอดสวรรค์ที่ยิ่งใหญ่ไปแล้ว เรื่องอะไรที่เราจะไม่ได้ยินเรื่องเช่นนั้นมาก่อน?”

จั่วชิงหยางพยักหน้ารับ “พวกเราทั้งหลายจะยอมแพ้หยางชิงมันไม่ได้!”

คนทั้งสี่นั้นทำหน้าเครียดขึ้นมาด้วยจิตต่อสู้กันดุดัน

ในตอนนี้บนรายชื่อพันวิญญาณนั้นมันมีหยางชิงที่นำไปอยู่ที่รอบสามสิบแปด ทิ้งคนอื่นไว้ไกลลิบ

นอกจากนั้นความเร็วของเขามันยังมีแต่จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

แน่นอนว่ายอดอัจฉริยะจากทุกสวรรค์นั้นต่างไม่มีใครยอมใครและไล่ตามหลังไปติดๆ

แต่พลังของหยางชิงนั้นมันกลับแสดงออกมาชัดเจนจากรายชื่อพันวิญญาณนี้

ยอดอัจฉริยะจากทั่วสวรรค์นั้นรู้สึกได้ถึงแรงกดดันมหาศาล

ฝั่งสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างนั้นเฟิ่งชิงซวนได้แต่ต้องขมวดคิ้วแน่นขึ้นมา

นางหันไปมองดูรายชื่อพันวิญญาณครั้งแล้วครั้งเล่าและไม่พบว่ามันมีนามของเย่หยวนอยู่เลย

“หรือว่าเจ้าบ้านี่มันจะไม่ได้มาจริงๆ? โอกาสเช่นนี้มันมีแค่ครั้งเดียวในชีวิตแล้ว มันคงไม่มีทางปล่อยผ่านไปเฉยๆ หรอกมั้ง? แต่เจ้าหยางชิงนี่ก็เก่งกาจขนาดนี้เลยหรือ?” เฟิ่งชิงซวนกล่าวขึ้น

ตอนนี้นางอยู่ในอันดับที่สาม ตามหลังคงถานไป

แต่สิ่งที่นางสงสัยมากที่สุดคือเย่หยวนกลับไม่ปรากฏขึ้นมาบนรายชื่อพันวิญญาณเลย จนถึงตอนนี้มันก็ยังไม่เห็น

ทางฝั่งสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด หยางชิงนั้นยิ่งสู้ก็ยิ่งคลั่ง

โถงพันวิญญาณนี้มันเป็นเหมือนขุมสมบัติสำหรับเขา

หลังจากผ่านรอบที่สามสิบแปดไปเขาก็ยิ่งพัฒนาได้รวดเร็วขึ้นกว่าเก่า

คนทั้งหนึ่งพันนี้คือตัวตนที่อยู่บนจุดสูงสุดของยุคสมัยนั้น

ต่อสู้กับคนเช่นนี้มันย่อมจะให้ประโยชน์กับเขามากล้น

จนสุดท้ายหลังหยางชิงนั่งลงทบทวนอยู่นานเขาก็เบิกตาขึ้นมาพร้อมคลื่นพลังที่ปะทุขึ้นจนถึงจุดสูงสุด

ตอนนี้เขารู้สึกว่าร่างกายของตัวเองมันเปี่ยมล้นพลัง

พลังของหยางชิงที่ปะทุขึ้นมามันย่อมจะทำให้เขากลายเป็นที่สนใจของคนนับล้านรอบข้าง

“มหาจักรพรรดิฟ้าครามพัฒนาขึ้นอีกแล้ว!”

“ที่แห่งนี้มันเป็นกำแพงสูงสำหรับเราแต่สำหรับมหาจักรพรรดิฟ้าครามแล้วมันคงเป็นดั่งแดนสวรรค์แน่!”

“เขานั้นผ่านศึกไปร้อยกว่ารอบและขึ้นครองตำแหน่งอันดับหนึ่งบนรายชื่อพันวิญญาณ มันถือเป็นหน้าเป็นตาให้สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดเราจริงๆ!”

“เอ๋ เขาลุกเดินไปหานักบุญสวรรค์เย่แล้ว! หรือว่า…”

…

คำพูดนั้นยังไม่ทันสิ้นเสียงหยางชิงก็ยกหอกขึ้นชี้หน้าเย่หยวนและร้องลั่น “เย่หยวน มาสู้กัน!”

เย่หยวนไม่แปลกใจใดๆ เพราะหยางชิงนั้นพัฒนาตัวเองไปได้อย่างมาก หากเขาไม่มาท้าทายสิมันจะแปลก

หลายวันมานี้เขาได้เห็นการพัฒนาของหยางชิงกับตาตัวเอง

โถงพันวิญญาณนี้มันเหมือนหินลับให้หยางชิง

ยอดอัจฉริยะจริงๆ นั้นเมื่อมาเจอสถานที่อย่างโถงพันวิญญาณนี้พวกเขาจะพัฒนาอย่างบ้าคลั่ง

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เจ้าดูมั่นใจนะ!”

หยางชิงยิ้ม “แน่นอน ข้ามั่นใจ! ข้ารู้สึกว่าสามารถรับหมัดนั้นของเจ้าได้แล้ว!”

เย่หยวนพยักหน้ารับ “เช่นนั้นก็ลองดู!”

หยางชิงดึงหอกยาวกลับมาพร้อมอัดพลังทำลายล้างเข้าไปในทันที

คนที่อ่อนแอหน่อยแทบไม่อาจจะยืนได้ภายใต้แรงกดดันของหยางชิงนี้

มันยังคงเป็นหอกล้างหมื่นเต๋า!

แต่ว่าพลังของหอกล้างหมื่นเต๋านี้มันไม่อาจจะเอาไปเทียบกับหอกล้างหมื่นเต๋าที่หยางชิงใช้ออกมาใส่เย่หยวนก่อนหน้านี้ได้เลย

หยางชิงนั้นเริ่มสร้างเต๋าของตัวเองได้แล้ว!

หอกล้างหมื่นเต๋านี่มันคือการทำลายเต๋าด้วยเต๋าหอก!

เวลาค่อยๆ เคลื่อนผ่านไปเหล่ายอดอัจฉริยะจากสวรรค์ต่างๆ นั้นต่างกำลังท้าทายรอบนี้อย่างไม่หยุดมือ

แน่นอนว่าคนที่ยังกล้าท้าทายต่อนั้นมันมีแต่อัจฉริยะระดับหัวกะทิทั้งสิ้น

หยางชิงนั้นกลายเป็นเป้าหมายให้ทุกคนไล่ตาม

ยอดอัจฉริยะทุกเผ่าบนทุกสวรรค์นั้นต่างไล่ตามหลังหยางชิงอย่างบ้าคลั่ง แต่ช่องว่างมันกลับมีแต่จะใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ความเก่งกาจของหยางชิงนั้นมันทะลุผ่านรายชื่อพันวิญญาณออกมา

โถงพันวิญญาณนั้นยิ่งระดับสูงมันก็จะยิ่งเก่ง!

แม้แต่คงถานนั้นเองก็ยังเริ่มรู้สึกหนักมือขึ้นมาเรื่อยๆ ทุกที

จากแรกๆ ที่ยังไล่ตามหลังกันรอบต่อรอบจนเริ่มกลายเป็นสามรอบจนกลายเป็นห้ารอบและสิบรอบไป

ช่องว่างระหว่างหยางชิงและคนอื่นๆ นั้นมันขยายขึ้นเรื่อยๆ

หยางชิงนั้นเหมือนหมาบ้าที่ไม่รู้จักคำว่าเหนื่อยท้าทายต่อสู้อย่างต่อเนื่อง และที่น่ากลัวคือเขาไม่พ่ายแพ้ให้แก่ใครเลยแม้สักครั้ง

“เจ้าหยางชิงนี่มันกินอะไรไปกัน? มันไม่รู้จักเหนื่อยหรือ?” คงถานนั้นมองดูรายชื่อพันวิญญาณด้วยใบหน้าเหยเก

“ให้ตายสิ! ช่องว่างมันมีแต่จะห่างขึ้น! หรือว่าเจ้าหยางชิงนี่มันจะเก่งกว่าเย่หยวน?” เฟิ่งชิงซวนกล่าวขึ้น

หวังหนิงเหยียนนั้นเลิกคิดที่จะไล่ตามไปแล้ว ตอนนี้นางอยู่ในอันดับที่สิบและไม่อาจจะตามหลังใครๆ ทันอีก

เก้าคนที่นำนางไปนั้นมันเหมือนมีแต่คนบ้า

เดิมทีแล้วนางนั้นคิดว่าตัวเองเป็นยอดอัจฉริยะแห่งสวรรค์ เหนือล้ำกว่าอัจฉริยะใดๆ หรือต่อให้จะด้อยกว่ามันก็คงด้อยกว่าไปไม่มาก

แต่ตอนนี้นางได้รู้แล้วว่าตนเองคิดผิดไปแค่ไหน!

ตอนนี้นางเริ่มตั้งคำถามกับชีวิตขึ้นมา

เว้นเสียแต่ว่ายอดอัจฉริยะทั้งหลายที่ไล่ตามหลังหยางชิงไปนั้นไม่ได้รู้เลยว่าหยางชิงกำลังถูกชายอีกคนกระทืบอยู่ด้านนอก

ทุกๆ ร้อยรอบนั้นหยางชิงจะมาท้าทายเย่หยวนอยู่ตลอด

แต่เย่หยวนก็ยังชนะทุกครั้งไป!

ไม่ว่าเขานั้นจะเก่งกาจขึ้นแค่ไหน เย่หยวนก็ยังเอาชนะเขาได้ด้วยหมัดเดียว!

ยิ่งมีเป้าหมายที่สูงล้ำอย่างเย่หยวนอยู่นี้มันยิ่งทำให้หยางชิงคลั่งและไม่คิดหยุดมือ เขาจึงกลายเป็นหมาบ้าที่ไม่มีใครไล่ตามทัน

เขานั้นทุ่มกำลังทั้งหมดเพื่อท้าทายหนึ่งพันยอดอัจฉริยะแห่งวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกต