จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3038

ตอนที่ 3038 เจ้าโกงข้า!

“เข้าใจกันหรือยัง?” เย่หยวนถามขึ้น

คนทั้งหลายนับล้านนั้นพยักหน้าออกมาเหมือนไก่เล้าใหญ่ที่กำลังจิกกินข้าวในนา

มันมีหลายคนที่เข้าใจอย่างแท้จริง

เย่หยวนและโอหยางฟางเต๋อนั้นต่อสู้กันมาทั้งวันทั้งคืนกว่าสามพันกระบวนท่า

โอหยางฟางเต๋อนั้นถูกเย่หยวนชำแหละกระบวนท่าออกมาจนสิ้น

หากพวกเขานั้นยังไม่เข้าใจอีกเย่หยวนก็คงได้แต่ต้องถอนหายใจแล้ว

แน่นอนว่ามันยังมีอีกหลายคนที่ไม่เข้าใจ

โอหยางฟางเต๋อนั้นมิใช่เด็กน้อยไร้ฝีมือ

ในคนกว่าหนึ่งล้านนี้ แค่มีคนพอเข้าใจมันบ้างก็ถือว่ายอดเยี่ยมมากแล้ว เพราะบางคนนั้นต่อให้จะมีครูดีแค่ไหนมันก็ไม่อาจช่วยพวกเขาได้

“เข้าใจแล้ว!”

“ขอบพระคุณนักบุญสวรรค์เย่! รอดูข้ากระทืบมันได้เลย!”

“ข้าเข้าใจเช่นกัน! หนึ่งพันคนที่เก่งกาจที่สุดในประวัติศาสตร์ใดกัน? มันก็แค่เท่านี้! ฮ่าๆๆ”

“เจ้าไม่เห็นหน้าโอหยางฟางเต๋อมันหรือ? น่าขันเสียจริง!”

“ไม่ต้องรีบไป หลังจากนี้ไม่นานสีหน้าของมันจะยิ่งแย่ไปกว่านี้!”

…

ไม่นานหูเกาชานก็ก้าวออกมาเป็นคนแรกที่คิดท้าทาย

โอหยางฟางเต๋อนั้นจ้องมองมาด้วยใบหน้าไม่เป็นมิตร

เขานั้นเข้าใจแล้วว่าตัวเองถูกเย่หยวนหลอกเล่นจนหัวปั่น! แต่เขากลับไม่อาจจะทำอะไรได้

“เจ้าเด็กนั่นมันคงชำแหละวิชาข้าเพื่อพวกเจ้า? ดี เช่นนั้นพวกเจ้าจงรับความพิโรธของข้าไปเถอะ!”

โอหยางฟางเต๋อร้องขึ้น

หูเกาชานนั้นหัวเราะตอบกลับไป “โอหยางฟางเต๋อ เจ้าเหลิงไปแล้ว! ต่อจากนี้ไปเจ้าจะทำได้เพียงแค่ตั้งรับพวกเราเท่านั้น! ฮ่าๆๆ”

โอหยางฟางเต๋อหัวเราะตอบกลับไป “เจ้าคิดว่าแค่เข้าใจกระบวนท่าของข้าแล้วเจ้าจะแก้ไขมันได้? อ่อนหัด!”

หูเกาชานนั้นไม่คิดกลัวเกรงและตอบกลับไป “ข้าอ่อนหัดหรือไม่นั้นเจ้าจะได้รู้ตอนนี้แล้ว!”

“เช่นนั้นก็ให้ข้าได้เห็นหน่อยเถอะ! ปากกาสยบมังกร!”

ปากกาพิพากษานั้นพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วรุนแรง

กระบวนท่านี้มันสามารถเอาชนะศึกในระดับเดียวกันได้สิ้นเชิง!

แต่หูเกาชานมีความสามารถในการวิเคราะห์และเข้าใจที่สูงล้ำ เขามองเห็นถึงจุดอ่อนของโอหยางฟางเต๋อได้ทันที

เทียบกับตอนที่เขาเพิ่งขึ้นบันไดสวรรค์ตั้งมาแล้วหูเกาชานในตอนนี้มันเหมือนได้เกิดใหม่

แม้ว่ามันจะยังลำบากอยู่ไม่น้อยแต่ว่าสุดท้ายเขาก็สามารถหลบปากกาสยบมังกรของโอหยางฟางเต๋อได้

โอหยางฟางเต๋อนั้นได้แต่ต้องกัดฟันแน่น

เกือบสำเร็จ!

ศัตรูของเขาคนนี้อ่อนแออย่างมาก!

อ่อนแอจนปกติแล้วไม่มีทางรับมือกระบวนท่าของเขาได้แน่นอน!

อันดับหนึ่งพันในประวัติศาสตร์นั้นมันมิใช่จะได้มาง่ายๆ แต่เขากลับไม่อาจเอาชนะหูเกาชานลงได้ กระบวนท่าของเขานั้นมันถูกหูเกาชานมองออกจนสิ้นแล้ว

ถูกชำแหละยับ!

ตอนแรกๆ นั้นหูเกาชานยังได้แต่ต้องเป็นฝ่ายรับ เขานั้นรู้ดีว่าโอหยางฟางเต๋อแข็งแกร่ง โอหยางฟางเต๋อและตัวเขานั้นมันอยู่กันคนละชั้น โชคยังดีที่ศัตรูของเขาคนนี้ถูกเผยจุดอ่อนมาสิ้น เขาจึงสามารถหลบรอดการโจมตีมาได้ทุกครั้งไป จนถึงช่วงหลังๆ ที่หูเกาชานเริ่มจะจับจังหวะได้

นอกจากนั้นแล้วเขายังพัฒนาไปได้ระหว่างที่ต่อสู้!

เย่หยวนนั้นอธิบายเต๋าออกมาก่อนหน้านี้ประกอบกับการชำแหละกระบวนท่าในรอบนี้มันทำให้หูเกาชานนั้นได้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง

โอหยางฟางเต๋อจึงเริ่มตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

แต่ละกระบวนท่าแต่ละการปะทะนั้นมันทำให้เขาเจ็บปวดหัวใจอย่างมาก เขานั้นรู้สึกได้ว่าตัวเองเหนือล้ำกว่าศัตรูไปมากล้นแต่กลับไม่อาจจะเอาชนะอีกฝ่ายลงได้

ตูม!

หลังผ่านหลายร้อยกระบวนท่าหูเกาชานก็เห็นช่องว่างและเอาชีวิตโอหยางฟางเต๋อได้ด้วยกระบวนท่าเดียว!

หูเกาชานชนะ!

“ข้า…ข้าชนะแล้ว! ฮ่าๆๆ ข้าชนะ!”

พริบตาต่อมาหูเกาชานก็กระโดดขึ้นเต้น

แม้ว่าเขารู้ดีว่าตัวเองจะชนะได้แน่แต่เมื่อทำได้จริงๆ แล้วเขาก็ยังอดตื่นเต้นดีใจขึ้นเหมือนตัวเองฝันไปไม่ได้ เพราะก่อนหน้านี้ไม่นานเขายังเป็นแค่มดปลวกตัวหนึ่ง ตอนนี้เขากลับกลายเป็นยอดฝีมือได้อย่างแท้จริง!

หยางชิงมองหน้าเย่หยวนอย่างเบื่อหน่าย “เจ้ามันมารนรกโดยแท้! ดูสิว่าเจ้าทรมานเขาจนมีสภาพเช่นใดแล้ว?”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เจ้ากลับเห็นใจเครื่องมือด้วย? คนตายคนเดียวนี้ลำบากเพื่อช่วยพัฒนาคนที่ยังมีชีวิตนี้มันแย่มากหรือ?”

หยางชิงได้แต่ต้องยิ้มตอบกลับไป “ข้าไปต่อล่ะ!”

เย่หยวนพยักหน้ารับ “ระวังด้วย!”

หยางชิงพยักหน้ารับและเข้าค่ายกลต่อสู้ไป

ครึ่งเดือนที่ผ่านมานี้เขาผ่านไปได้ถึงเจ็ดคนแล้ว ตอนนี้เขากำลังท้าทายคนที่แปด

ทั้งเจ็ดรอบที่ผ่านไปนั้นมันล้วนแล้วแต่เป็นประโยชน์มหาศาลให้หยางชิง

ฝีมือของเขานั้นพัฒนาไปอย่างน่าทึ่ง!

แต่ว่าหยางชิงนั้นก็รู้สึกได้ว่าเส้นทางข้างหน้ามันจะยิ่งยากลำบาก

หลังจากรอบที่ข้านั้นเขาก็รู้สึกได้ว่าฝีมือของศัตรูนั้นกระโดดขึ้นเป็นเท่าตัวเสมอๆ!

เดิมทีแล้วตอนที่เขามาถึงนี้เขาคิดจะท้าทายพันคนในรวดเดียวให้สิ้น

แต่ตอนนี้เขาได้รู้แล้วว่าเรื่องเช่นนั้นมันไม่มีทางทำได้แน่

เย่หยวนเองก็ไม่คิดอยู่เฉย เริ่มท้าทายรอบที่สองให้คนทั้งหลายได้ศึกษา

คนทั้งสามแสนนั้นมองดูเย่หยวนอย่างไม่วางตาแม้แต่น้อย

ศึกอันยาวนานนับแสนๆ ครั้งนั้นมันกำลังจะเริ่มรอบที่สองขึ้นแล้ว

ทางสวรรค์ถ้ำกำเนิดล่วงนรกนั้นหวังหนิงเหยียนที่ผ่านรอบที่ห้ามาต้องทำหน้าเหยเก เพราะว่าค่ายกลต่อสู้รอบๆ โถงใหญ่นั้นมันมีแต่เสียงกรีดร้องดังขึ้นทั่ว

“ทำไมโอหยางฟางเต๋อมันเก่งขนาดนี้?”

“ให้ผ่านสิบคนไปนั้นมันไม่มีทางทำได้แน่นอนแล้ว!”

“สัตว์ประหลาด! โถงพันวิญญาณนี้มันจะประหลาดจนเกินไปแล้ว! ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนั้นถึงได้กล้าบุกสามสิบสามสวรรค์ แค่ศิษย์ยังเก่งกาจล้ำฟ้าดินได้ขนาดนี้แล้ว!”

…

พวกเขานั้นมีสภาพแตกต่างจากสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้พวกเขานั้นมีแต่เสียงร้องโหยหวนดังไปทั่ว

คนมากมายนั้นต้องตายลงด้วยมือของโอหยางฟางเต๋อในรอบแรกอย่างไม่อาจจะมีเวลาถอนตัว

หวังหนิงเหยียนนั้นมองดูที่รายชื่อพันวิญญาณกลางโถงใหญ่นี้และกล่าวขึ้นอย่างเคร่งเครียด “ให้ตายสิ เจ้าบ้าพวกนี้มันแข็งแกร่งมากนัก! เช่นนี้แล้วเราคงไม่มีทางตามหยางชิงมันทันได้แน่! สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดมันให้กำเนิดสัตว์ประหลาดพันธุ์ไหนขึ้นมากัน?”