จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3048

ตอนที่ 3048 ไร้ที่ติ!

“นี่…มันก็ผ่านมาตั้งสามวันแล้ว ปราณเทวะของมันยังไม่แสดงทีท่าจะเหือดแห้งลงเลย!”

“มิใช่แค่ปราณเทวะของมันเท่านั้นที่ไม่แสดงท่าทีจะหมดแต่สภาพวิญญาณของมันเองก็ไม่มีท่าทีลำบาก หนักหนาใดๆ เจ้าบ้านี่มันมหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์จริง?”

“หรือว่ามันจะหลอมโอสถสวรรค์ทั้งสองพันเม็ดได้จริง? หากเป็นเช่นนั้นจริงมันคงสร้างประวัติการณ์ได้แล้ว!”

…

สามวันนั้นผ่านไปได้อย่างรวดเร็ว แต่เรื่องราวมันกลับไม่เป็นไปดั่งที่พวกโจวเซียนเฉินคาดไว้

ความเหนื่อยอ่อนนั้นมันแสดงให้เห็นจริงแต่เย่หยวนกลับไม่ได้แสดงท่าทีว่าจะหมดแรงใดๆ แม้แต่น้อย

โจวเซียนเฉินนั้นได้แต่ต้องทำหน้าเหยเกขึ้นมา

แต่ยิ่งได้เห็นเขาก็ยิ่งไม่มั่นใจ

“หรือว่าเจ้านี่มันจะทำวางท่าเป็นหลอม? จริงๆ มันเผาสมุนไพรสวรรค์ที่ใช้หลอมโอสถทะลวงผนึกแปดเอกภพจนสิ้นสภาพไปแล้ว? ใช่ ต้องเป็นเช่นนี้แน่!” โจวเซียนเฉินนั้นกล่าวขึ้น

เพราะว่าหากมิเป็นเช่นนี้แล้วมันก็คงไม่มีความเป็นไปได้อื่น

“ใช่ ในความคิดข้านั้นโอสถทะลวงผนึกแปดเอกภพมันคงสิ้นสภาพหมดแล้ว! เจ้าเด็กนี่มันก็แค่จุดไฟไว้เพื่อเอาหน้าเท่านั้น ไม่เช่นนั้นแล้วด้วยพลังบ่มเพาะของมันมีหรือที่จะทนหลอมมาได้จนถึงตอนนี้?” จินหนานกล่าวขึ้น

จากนั้นคนทั้งหลายก็เริ่มกลับมามั่นใจอีกครั้งและนั่งรอดูเย่หยวนเล่นตลก

วันที่ห้า มันเริ่มมีคนที่ขี้เกียจจะทนรอ

“ไอ้หนู เจ้าจะหลอมมันจนฟ้าดินแตกสลายเลยหรือ?”

“หากทำไม่ได้ก็บอกมาว่าทำไม่ได้! ทำเช่นนี้มันมีแต่จะอับอายขึ้นกว่าเก่าเท่านั้น!”

“หลอมโอสถทะลวงผนึกแปดเอกภพสองพันเม็ดนั้นมันย่อมจะเหนื่อยยากล้ำ แต่เจ้านั้นกลับยังนั่งสบายๆ

เจ้าคิดว่าพวกเราโง่เง่ามากหรือ?”

…

ในตอนนี้คนทั้งหลายล้วนมั่นใจว่าเย่หยวนนั้นแค่ยื้อเวลาเอาหน้า

พวกเขาเชื่อว่าสมุนไพรสวรรค์ทั้งหลายนั้นมันไหม้เป็นถ่านไปหมดแล้ว

เพราะว่าจนถึงตอนนี้เย่หยวนก็ยังไม่ได้แสดงท่าทีเหนื่อยล้ามากมายออกมา

การแสดงนี้มันจึงไม่มีความน่าเชื่อถือในสายตาของพวกเขาทั้งหลายเลย

หยางชิงยิ้มตอบกลับไปแทนเย่หยวน “โจวเซียนเฉิน ตอนที่เจ้าหลอมโอสถทะลวงผนึกแปดเอกภพสามร้อยเม็ดนั้นเจ้าเองก็ใช้เวลาถึงห้าวันมิใช่หรือ? เย่หยวนนั้นหลอมทีเดียวสองพันเม็ด แน่นอนว่าเขาต้องใช้เวลามากกว่าเจ้า

ขืนยังร้องต่อไปพ่อเจ้าจะได้แทงหอกใส่อกคนแล้ว!”

โจวเซียนเฉินนั้นหัวเราะตอบกลับไป “ด้วยฝีมือของข้านั้นการหลอมโอสถทะลวงผนึกแปดเอกภพสามร้อยเม็ดมันก็เป็นเรื่องเหนื่อยยากไม่น้อย เจ้าเด็กนี่กลับคิดหลอมสองพันเม็ดแต่ยังไม่ได้แสดงท่าทางเหนื่อยอ่อนใดๆ เจ้าคิดว่ามันจะยังหลอมใครได้?”

หยางชิงยิ้มตอบกลับไป “คนโง่ๆ อย่างเจ้ามันจะเข้าใจวิธีการของยอดอัจฉริยะได้อย่างไร?”

โจวเซียนเฉินนั้นกัดฟันแน่นขึ้นทันที!

เพราะว่าในเต๋าโอสถเขานั้นคือยอดอัจฉริยะที่ถูกยกเหนือหัวทุกผู้คนบนสามสิบสามสวรรค์ เป็นอันดับหนึ่งสุดยอดอัจฉริยะของยุคสมัย

คนเช่นนี้ย่อมจะไม่เคยถูกใครเรียกว่าโง่มาก่อนทั้งชีวิต

หยางชิงนั้นมันช่างรนหาที่ตายได้เก่งจริง!

แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้หยางชิงผู้บรรลุมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์นั้นมันเก่งกาจจนโจวเซียนเฉินไม่กล้าจะเข้าไปใกล้

ในวันที่เจ็ดมันก็เริ่มมีคนหัวเสียเพิ่มมากขึ้น

“ไอ้โกหก พวกเจ้าคิดจะยื้อมันไปจนถึงเมื่อไหร่?”

“ทนไม่ไหวแล้ว ข้าขอรบกวนหน่อยล่ะ!”

“ไอ้หนู ไม่มีฝีมือจริงก็อย่าได้มาอวดอ้างตัวเองสิวะ! ทำเช่นนี้มันมีแต่จะขายหน้าไปกว่าเก่าเท่านั้น!”

…

มันเริ่มมีคนด่าว่าขึ้นมาจากรอบทิศและบ้างก็คิดจะลงมือขัดขวางการหลอมโอสถของเย่หยวน

หยางชิงที่ได้ยินก็ลุกขึ้นพร้อมหอกยาวข้างกาย “ลองดู! แต่เจ้าต้องถามความยินยอมจากหอกของข้านี้ก่อน!”

ได้เห็นเช่นนั้นคนทั้งหลายก็หุบปากลงทันที

เพราะหยางชิงคนเดียวนั้นยังไม่น่ากลัว แต่เบื้องหลังหยางชิงนั้นมันมีคนอีกห้าหมื่นที่พร้อมลงมือ!

ในวินาทีเดียวกันนั้นเองที่เย่หยวนปลดปล่อยพลังรุนแรงขึ้น “ไป!”

เพลิงจุติวิโมกข์นั้นมันดับลงพร้อมด้วยโอสถสวรรค์มากมายพุ่งผ่านอากาศไปยังมือของมหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์หลายคน

ก่อนหน้านี้เย่หยวนได้เลือกไว้แล้วว่าคนทั้งสองพันนั้นมันจะมีใครบ้าง

จากด่านบันไดสวรรค์ตั้งและด่านโถงพันวิญญาณนั้นเย่หยวนได้เลือกคนที่หัวไวเข้าใจเต๋าได้รวดเร็ว

คนทั้งสองพันนี้มีพรสวรรค์ หูเกาชานก็เป็นหนึ่งในนั้น