จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3053

ตอนที่ 3053 เจ้าโลกปรากฏกาย!

คำพูดของเย่หยวนนั้นมันทำให้คนทั้งหลายขนลุกตั้งทั้งกาย

มหาค่ายกลที่มีชีวิต!

มหาค่ายกลที่มีชีวิตจากน้ำมือของยอดฝีมือล้ำสวรรค์!

“เรื่องนั้น…นักบุญสวรรค์เย่ เราจะทำอย่างไรกันดี?” มีคนถามขึ้นมา

เย่หยวนส่ายหัวตอบกลับไป “ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปเท่านั้น! ทุกคนจำไว้ให้ดี ต่อจากนี้ต่อให้จะมีสมบัติอะไรปรากฏขึ้นมาก็อย่าได้คิดลงมืออย่างไม่คิดหน้าคิดหลังอีก หากเจ้าได้เห็นอะไรแปลกๆ ก็อย่าอยากรู้อยากเห็นจนเกินไป!”

พวกเขานั้นต่างหวาดกลัวและพยักหน้ารับออกมาตามๆ กัน

เทียบกับชีวิตแล้วสมบัติใดๆ มันก็ดูไร้ค่าไปทันที

คนทั้งหลายเดินหน้าต่อไปเรื่อยและพบเจอสมบัติอีกมากมายตลอดเส้นทาง

บ้างนั้นมันอาจจะช่วยให้พวกเขาก้าวขึ้นไปถึงเจ้าโลกได้ แต่ไม่มีใครกล้าขยับตัวเข้าไปใกล้พวกมันอีก

ส่วนตัวเย่หยวนนั้นเขาไม่คิดสนใจด้วยซ้ำว่าจะเดินผ่านสมบัติอะไรมา ตอนนี้ความคิดของเขานั้นมันตั้งมั่นอยู่กับมหาค่ายกลนี้

สำหรับเขานั้นมันไม่มีสิ่งใดล้ำค่าไปกว่ามหาค่ายกลนี้ ที่สำคัญที่สุดหากคิดอยากจะรอดชีวิตกลับออกไปตัวเขาก็ต้องเข้าใจมหาค่ายกลนี้ให้ได้ก่อน!

หลายวันต่อมาในที่สุดพวกเขาก็มาเจอเข้ากับกลุ่มคนจากสวรรค์อื่น มันคือพวกคงถานและยู่หราน

คนทั้งสองกลุ่มนั้นเดิมทีมันมีกว่าสามพันแต่ตอนนี้เหลืออยู่ไม่ถึงครึ่ง!

ดูท่าแล้วพวกเขาคงบาดเจ็บล้มตายกันไปมากเพราะการแย่งชิงสมบัติ

ได้เห็นพวกเย่หยวนนั้นคงถานและยู่หรานก็ต้องขมวดคิ้วแน่นขึ้น

“เจ้าพวกนี้มันกลับแทบไม่มีใครบาดเจ็บล้มตายไปเลย!” คงถานกล่าวขึ้นมาด้วยความขุ่นใจ

ยู่หรานกล่าวขึ้นเสริม “มันเป็นไปได้อย่างไรกัน? หรือว่าพวกมันนี้ไม่มีใครคิดอยากได้สมบัติเลย?”

คงถานขมวดคิ้วแน่นขึ้น “ข้าไม่เชื่อหรอกว่ามันจะมีใครที่ไม่สนใจสมบัติในที่แห่งนี้ได้!”

เมื่อหยางชิงได้เห็นหน้าคงถานเขาก็หัวเราะลั่นขึ้นมาทักทาย “ไอ้เวรนี่ เจ้ามันไม่มีฝีมือจริงๆ! แค่ไม่กี่วันนี้ เจ้าก็เสียคนไปกว่าครึ่งแล้วหรือ? นี่ พวกเจ้ามีสมองหรือไม่? จะยังตามมันคนนี้ไปตายกันอีกหรือ?”

คงถานนั้นตอบกลับมาด้วยใบหน้าดำสนิท “หยางชิง เจ้ารนหาที่ตายแล้ว!”

หยางชิงยิ้มตอบกลับไป “มาสิ ปู่หยางเจ้านี้กลัวเจ้ามากมั้ง? เผ่าปีศาจมันเก่งกาจมากมายหรือ?”

คงถานนั้นผงะไปเมื่อได้ยินก่อนจะตอบสวนกลับไป “หยางชิงอย่าเพิ่งได้ใจ! หลังออกจากวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตแล้วข้าจะไปขอให้บรรพบุรุษท่านลงมือบุกสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดเองเลย!”

หยางชิงที่ได้ยินก็ยิ่งหัวเราะดังขึ้น “เช่นนั้นเจ้าต้องออกจากวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตไปให้ได้ก่อนนะ!”

คงถานแทบต้องกระอักเลือดออกมาเมื่อได้ยิน

การเดินทางมายังวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตครั้งนี้เขาได้ทุ่มเททุกอย่างไปเพื่อเตรียมตัวอย่างดี

กดหัวอัจฉริยะจากทุกสวรรค์และเอาตำแหน่งผู้สืบทอดมา

แต่ใครจะไปคิดว่าตั้งแต่บันไดสวรรค์ตั้งจนถึงตอนนี้ตัวเขานั้นกลับถูกคนอื่นกดหัวไว้จนแทบหายใจไม่ออก?

วินาทีนั้นเองมันก็มีคลื่นพลังรุนแรงปะทุขึ้นจากป่าใกล้ๆ คนทั้งสามกลุ่ม

คลื่นพลังนั้นมันส่องแสงเจิดจ้าจนทำให้พวกเขาต้องเผลอหลับตาลง

คงถานนั้นยิ้มกว้างขึ้นมาทันทีเมื่อสัมผัสได้ถึงพลังนี้ เพราะนี่มันคือการปรากฏขึ้นของสมบัติล้ำค่า!

เบื้องหน้าของพวกเขานั้นมันมีหอกยาวสีแดงเข้มห้อยอยู่บนต้นไม้ ต้นไม้อีกต้นมีดาบห้อยอยู่ ส่วนที่โคนต้นนั้นมันก็มีกระดิ่งที่พวกเย่หยวนเคยเห็นวางอยู่

สามสมบัติโกลาหลสวรรค์!

ไกลออกไปแค่พันเก้านั้นมันมีกอหญ้าขึ้นมาด้วยพลังงานรุนแรงล้ำ

เมื่อเย่หยวนได้เห็นกอหญ้านั้นเขาก็ต้องเบิกตากว้าง!

สมุนไพรสวรรค์ระดับโกลาหล!

ดั่งที่นามมันบอกไว้นั้น มันคือสมุนไพรสวรรค์ที่มีพลังงานโกลาหล เป็นสิ่งที่เจ้าโลกทั้งหลายใช้กัน!

สมุนไพรสวรรค์เช่นนี้ต่อให้จะแค่ใบเดียวมันก็มีค่ามหาศาลจนเกินกว่าจะซื้อขายกัน!

เมื่อยอดฝีมือคลื่นกำเนิดกินมันเข้าไปพวกเขาก็มีโอกาสสูงมากที่จะบรรลุเจ้าโลกขึ้นไป!

นอกจากของทั้งสี่นี้แล้วมันยังมีสมบัติล้ำค่าอีกมากมายวางไว้เกลื่อน

ได้เห็นเช่นนี้แม้แต่คนที่ตามหลังเย่หยวนมาก็ยังต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่

เพราะนี่มันคือขุมสมบัติอย่างแท้จริง!

ไม่ว่าจะเป็นใครก็ต้องแทบคลั่งไป

“เอามา!” คงถานร้องลั่นก่อนจะพุ่งตัวออกไป

ตามหลังเขามานั้นมันมีคนเผ่าปีศาจและเผ่าปีกอีกมากมายที่ไม่คิดยอมแพ้

ต่อให้จะต้องตายกันไปแค่ไหนพวกเขาก็ไม่คิดสนใจ

การแย่งชิงสมบัตินั้นมันเคยมีครั้งใดบ้างที่ไม่นองเลือด?

แต่ด้านสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นกลับไม่มีใครขยับเคลื่อนไหวแม้แต่น้อย

คงถานและยู่หรานนั้นตกตะลึงอย่างมาก พวกเขานั้นเกรงตลอดว่าพวกเย่หยวนนั้นจะลงมือแต่ไม่คิดฝันว่ามันกลับไม่มีใครคิดออกมาแย่งชิงใดๆ

ปุ ปุ ปุ!