จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3061

ตอนที่ 3061 สำเร็จคลื่นกำเนิดที่สอง!

“สำเร็จ! มันสำเร็จได้จริงๆ!”

“เจ้าโลกหยุนเซียงนั้นพ่ายแพ้อย่างไม่มีอะไรจะอ้างได้แล้วครั้งนี้!”

“ไม่นึกเลยว่าเย่หยวน มหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์น้อยคนหนึ่งกลับจะเอาชนะเจ้าโลกลงได้จริงๆ!”

“แต่มันเป็นไปได้อย่างไรกัน? คนทั้งสองนั้นมันอยู่คนละชั้นกันสิ้นเชิงแท้ๆ ทำไมเย่หยวนถึงยังมีปัญญาเอาชนะได้? ข้าไม่เข้าใจ!”

…

เย่หยวนเดินกลับออกมาจากค่ายกลรองนั้นพร้อมด้วยสมบัติในมือทำให้คนมากมายต้องร้องขึ้นอย่างแตกตื่น

นี่มันคือการประกาศชัยชนะของเย่หยวนต่อเจ้าโลกหยุนเซียง

ตอนนี้ตัวเจ้าโลกหยุนเซียงนั้นได้แต่ต้องนั่งมองหน้าเย่หยวนอย่างเหม่อลอย

นางกลับพ่ายแพ้ให้มหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์ในการประลองซึ่งหน้า!

นี่มันคือความจริงที่นางไม่อาจจะรับไว้ได้

ราวกับว่าเวลาหลายปีตลอดชีวิตที่ผ่านมาที่นางทุ่มเทไปกับเต๋าค่ายกลนั้นมันกลายเป็นเรื่องตลก!

นางนั้นศึกษาเต๋าค่ายกลมานานกี่ปีกันแล้ว?

แล้วเย่หยวนนั้นอายุเท่าไหร่?

เมื่อมาเทียบกันแล้วทำไมยังเกิดช่องว่างความห่างชั้นขนาดนี้?

“ทำไม? ทำไมมันเป็นเช่นนี้ไป?” หยุนเซียงนั้นกล่าวขึ้นมาเหมือนคนเสียสติ

“ค่ายกลสวรรค์นั้นมันไม่ได้ง่ายดายอย่างที่เจ้าคิด! ส่วนประกอบของค่ายกลนั้นแยกออกเป็นเต๋านับไม่ถ้วน! ความรู้ที่สะสมไว้นี้มันยิ่งใหญ่เหนือล้ำฟ้าดิน! และส่วนประกอบค่ายกลทั้งเก้านั้นคือรากฐานของทุกๆ ค่ายกลบนโลกหล้า! เจ้าโลกชีฟางนั้นแค่สรุปมันลงมาเป็นสิ่งที่เข้าใจได้ง่ายทำให้เกิดยอดเต๋านี้ แต่มันก็เพราะเช่นนี้ที่หลายๆ ครั้งมันไม่ได้อธิบายถึงส่วนลึกต่างๆ มันยิ่งทำให้การเรียนรู้นั้นยากเย็นกว่าเก่า แถมแก่นสารของค่ายกลสวรรค์นั้นมิใช่ตัวมหาค่ายกลแต่เป็นส่วนประกอบทั้งเก้านั้น!” เย่หยวนกล่าวขึ้น

หยุนเซียงสั่นสะท้านไปทั้งกายเมื่อได้ยิน นางต้องเบิกตากว้างขึ้นมามองอย่างไม่อยากเชื่อ

ดูท่าแล้วคำพูดของเย่หยวนนี้มันคงทำให้นางได้สติกลับมา

ได้รู้ก็เรื่องหนึ่ง แต่จะเข้าใจหรือไม่นั้นมันก็อีกเรื่องหนึ่งสิ้นเชิง

หยุนเซียงนั้นบ่มเพาะเต๋าค่ายกลมาอย่างลึกล้ำ แต่ว่าค่ายกลสวรรค์นี้กลับมิใช่สิ่งที่นางจะเข้าใจได้ในเวลาสั้นๆ

นั่นทำให้เกิดช่องว่างระหว่างตัวนางและเย่หยวนขึ้นมา

ค่ายกลสวรรค์นี้มันยิ่งใหญ่พอจะให้นางใช้เวลาที่เหลือทั้งชีวิตศึกษา!

“ข้า…แพ้แล้ว!” หยุนเซียงกล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้มขมขื่น

เย่หยวนเดินเข้ามาตบบ่าของนางก่อนจะกล่าวขึ้น “เจ้านั้นเก่งกาจ ค่ายกลสวรรค์นี้มันอาจจะเป็นโอกาสที่จะช่วยเจ้าบรรลุพ้นโซ่ตรวนได้ ศึกษามันให้ดีเถอะวันหน้าเจ้าอาจจะก้าวขึ้นไปเป็นถึงยอดเจ้าโลกได้ไม่ยากเย็น”

ภาพนี้มันดูแปลกไม่ว่าจะในสายตาของใคร

เพราะคำพูดนี้มันคือคำพูดที่ผู้ใหญ่ใช้สั่งสอนตักเตือนเด็กรุ่นหลัง

แต่ว่าคนที่กล่าวขึ้นนั้นมันกลับเป็นแค่มหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์และคนที่รับฟังกลับเป็นเจ้าโลก มันเลยเป็นภาพที่แปลกไม่ว่าจะมองในมุมใดก็ตาม

แต่คนทั้งหลายก็ไม่มีใครกล้าหัวเราะขึ้นมา!

เพราะว่ามหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์ตัวน้อยคนนี้เอาชนะเจ้าโลกลงได้จริง!

ชนะอย่างตรงไปตรงมา!

จากนั้นไปมันก็เหมือนกลายเป็นการแสดงของเย่หยวนคนเดียว

เจ้าโลกหยุนเซียงนั้นไม่สนใจอาการบาดเจ็บและตามติดเย่หยวนไปเหมือนเป็นแค่คนรับใช้

เหมือนที่เย่หยวนว่าไว้ ค่ายกลสวรรค์นี้มันคือโอกาสดีของนางอย่างไม่ต้องสงสัย!

ต่อให้นางจะเข้าใจมันได้แค่หนึ่งในหมื่นแต่มันก็คงเป็นประโยชน์ให้นางไปชั่วชีวิต

ค่ายกลสังหารอันดับหนึ่งบนสวรรค์นั้นมันย่อมจะไม่ได้ชื่อนี้มาเล่นๆ

เย่หยวนเองก็ไม่ได้คิดจะเก็บความรู้ความเข้าใจไว้กับตัว แม้ว่าเขานั้นจะไม่ถูกหน้ากับเจ้าโลกทั้งหลายที่ปรากฏตัวออกมาชุดแรกแต่ว่าหายนะเผ่าเลือดมันก็ใกล้เข้ามาถึงทุกที หากพวกเขาสามารถจะพัฒนาตัวเองขึ้นไปได้มันก็จะกลายเป็นกำลังรบให้ในภายหลัง

ภาพที่แสนแปลกประหลาดนี้มันจึงปรากฏแก่สายตาทุกผู้คน

หยุนเซียง เจ้าโลกค่ายกลสวรรค์คนนี้กลับเดินตามหลังเย่หยวนคอยรับฟังคำสอนอย่างกับเป็นศิษย์คนหนึ่งทำให้คนทั้งหลายอดอ้าปากค้างขึ้นไม่ได้

และการพัฒนาของหยุนเซียงนั้นมันก็ชัดเจนแก่สายตาคน

สามปีจากนั้นหยุนเซียงก็พัฒนาฝีมือไปได้อย่างก้าวกระโดดและบรรลุเจ้าโลกระดับสูงขึ้นมาในที่สุด!

เจ้าโลกคนอื่นที่ได้เห็นนั้นต้องกัดฟันอย่างอิจฉา

“เก่งกาจ! ไม่นึกเลยว่าเจ้าโลกหยุนเซียงนั้นกลับจะได้ทุกขลาภมาเช่นนี้ สามารถบรรลุขึ้นมาได้ในเวลาไม่กี่ปี!”

“ข้าได้ยินมาว่าเจ้าโลกหยุนเซียงนั้นติดคอขวดนี้มานานนับแสนปีแล้ว!”

แต่พวกเขานั้นต้องยอมรับเย่หยวนอย่างสุดหัวใจ

เจ้าบ้านี่มันคือสัตว์ประหลาดโดยแท้!

ลืมเรื่องการเอาชนะคนรุ่นเดียวกันไปได้เลยเพราะเขานั้นสอนได้แม้แต่เจ้าโลกระดับสูง!

เย่หยวนนั้นนั่งลงและเริ่มทบทวนเต๋าค่ายกลที่เขาได้สำเร็จมานี้

เจ็ดวันจากนั้นเขาก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาด้วยสีหน้าแสนสดใส

“สหายหนุ่มเย่ เป็นอย่างไรบ้าง? เจ้าคิดว่าจะพาพวกเรากลับออกไปได้หรือยัง?” เจ้าโลกหยุนชางเดินเข้ามาถาม

เย่หยวนส่ายหัวตอบกลับไป “ยังไม่ได้! เพราะว่าวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตทั้งหมดนี้มันถูกวางไว้ในค่ายกลสวรรค์!

แต่ด้วยความรู้ความเข้าใจของข้าตอนนี้เราคงสามารถเดินไปภายในมหาค่ายกลได้อย่างไม่เป็นอันตรายใดๆ”

เจ้าโลกหยุนชางนั้นต้องผงะไปทันทีเพราะเพิ่งเป็นเวลานี้ที่เขาได้รู้ว่ามหาค่ายกลนี้มันใหญ่โตแค่ไหน!

เช่นนั้นชีวิตของพวกเขาคงตกอยู่ในมือเย่หยวนสิ้นแล้ว?

“เย่หยวน เจ้าคิดจงใจทำ?” จางเหอชินกล่าวขึ้นแทรก

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “หากเจ้ายังพูดมากไร้สาระอีกเจ้าเชื่อหรือไม่เล่าว่าข้าสังหารเจ้าลงได้ในพริบตา?

ตอนนี้การสังหารเจ้านั้นมันง่ายเสียยิ่งกว่าพลิกฝ่ามือสำหรับข้า!”

จางเหอชินนั้นหน้าถอดสีไป เขาย่อมจะไม่คิดชื่อแต่เขาก็ไม่กล้าจะลอง

หยุนเซียงกล่าวขึ้นมาขัด “จางเหอชิน หากเจ้ายังทำตัวเช่นนี้กับสหายหนุ่มเย่ข้านี่แหละจะช่วยจัดการเจ้าให้เอง!”

จางเหอชินนั้นร้องลั่นตวาดออกไป “นังมารร้าย เจ้าจะหลงตัวเองเกินไปแล้ว! เจ้าคิดว่าแค่บรรลุระดับสูงมาได้แล้วเจ้าจะเทียบเคียงกับข้าได้หรือ?”

จางเหอชินเป็นเจ้าโลกระดับสูงมาแต่แรก นั่นทำให้เขาก้าวขึ้นมาทำตัวเหมือนเป็นหัวหน้าคนทั้งเจ็ดในตอนแรก

แต่ตอนนี้หยุนเซียงกลับมีพลังบ่มเพาะก้าวขึ้นมาเทียบเคียงเขาได้แล้ว

หยุนเซียงยิ้มตอบกลับไป “จางเหอชิน ข้าขอแนะนำว่าเจ้าควรทำตัวสงบๆ หน่อยดีกว่า ไม่เช่นนั้นหากเจ้าบังคับมือสหายหนุ่มเย่แล้ว เจ้าจะไม่ทันได้รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองตายเพราะอะไร! เจ้าคิดว่าเจ้าโลกระดับสูงมันทรงพลังมากในที่แห่งนี้หรือ?”

เจ้าโลกหยุนชางนั้นกล่าวขึ้นมาอย่างรำคาญ “พอได้แล้ว! เลิกเถียงไร้สาระกันเสียที เดินหน้าต่อเถอะ!”

ภายใต้การนำของเย่หยวน สุดท้ายพวกเขาก็เดินผ่านสวนขนาดใหญ่เข้ามาถึงหมู่ตึกของวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกต!

…………………………