จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3081

ตอนที่ 3081 ค่ายกลกำเนิดโกลาหล

การอพยพครั้งใหญ่เริ่มขึ้น!

การอพยพครั้งใหญ่นี้มันทำให้ทั้งสามสิบสามสวรรค์นั้นต้องแตกตื่นไปตามๆ กัน

“เฒ่าหมี่เทียนมันเสียสติไปแล้ว? เพื่อผู้บ่มเพาะนอกรีตคนเดียวมันถึงกับทิ้งสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างไปหรือ?”

“ภูตแท้จตุรทิศนั้นคือกองกำลังที่ยิ่งใหญ่เป็นอันดับต้นๆ ของสามสิบสามสวรรค์! ก่อนนั้นในตอนที่พวกมันยังสมบูรณ์พร้อมแต่ละเผ่าต่างมีเจ้าโลกล้ำสวรรค์คอยดูแลสิ้น ไม่นึกเลยว่ามันจะตกต่ำมาจนถึงขั้นนี้ได้”

“สำหรับภูตแท้โกลาหลที่เกิดบนสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างนั้นมันย่อมจะเหมาะสมที่สุดที่จะอยู่บนสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่าง พวกเขากลับทิ้งรากฐานตัวเองและวิ่งไปอยู่กับสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด สวรรค์ระดับล่างนั้น เช่นนี้วันหน้าพวกเขาคงไม่มีโอกาสจะได้บรรลุใดๆ กันแน่แล้ว”

“เฮอะ รอดูไปเถอะ! การย้ายถิ่นของเผ่ามังกรฟ้านั้นมันย่อมจะทำให้คนเผ่ามังกรทั้งหลายไม่พอใจแน่นอน ต่อให้จะไปอยู่บนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดจริงมันก็คงไม่คิดไปช่วยรบอะไรใครหรอก!”

“อ่า จริงด้วยสิ มันยังมีตระกูลวิญญาณนิพพานและราชวังสวรรค์โจว บรรพบุรุษหวู่หยาคงเสียสติไปเพราะอาการบาดเจ็บครั้งนี้แล้ว ทางตระกูลวิญญาณนิพพานนั้นมันก็แยกขาดจากตระกูลวิญญาณฉีสิ้นเชิงและไปอยู่บนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดเช่นกัน! ผีเฒ่าบู๋เมี่ยมันคงเสียสติไปแล้วเช่นกัน!”

…

เจ้าโลกทั้งหลายจากหลายค่ายสำนักทั่วสวรรค์นั้นต่างพูดถึงเรื่องราวนี้กันไม่ขาดปาก

เย่หยวนนั้นเป็นสัตว์ประหลาดยอดอัจฉริยะ

แต่อนาคตนั้นเขาจะไปได้ถึงไหนมันก็ยังไม่มีใครรู้ได้

เพราะที่นี่คือโลกของผู้แข็งแกร่ง มิใช่โลกของอัจฉริยะ

สามเจ้าโลกผู้ปกครองสวรรค์นั้นมันแข็งแกร่งกันเกินไป!

พวกเขานั้นคือตัวตนที่อยู่บนจุดสูงสุดของล้ำสวรรค์และใกล้จะข้ามพ้นมันไปได้มากที่สุดของสามสิบสามสวรรค์!

ยอดอัจฉริยะนั้นจะกลายเป็นยอดฝีมือได้ในอนาคต แต่พวกเขาก็มิใช่ยอดฝีมือที่แท้จริง

หากไม่โตขึ้นมาแล้วพวกเขาก็จะยังเป็นได้แค่เด็กน้อยอ่อนหัด

แม้ว่าสามเจ้าโลกผู้ปกครองสวรรค์นั้นจะบาดเจ็บกันไปถ้วนหน้าแต่สุดท้ายพวกเขาก็ยังมีกองกำลังหนุนหลัง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรพบุรุษเผ่าเลือดนั้นที่มีทั้งเผ่าพันธุ์คอยรับใช้

ไม่มีใครรู้ได้ว่าเผ่านี้มันทรงพลังแค่ไหน

เพราะคนทั้งหลายเข้าใจดีว่าสิ่งที่พวกเขาได้เห็นและต่อสู้ด้วยนั้นมันเป็นแค่ส่วนยอดของภูเขาน้ำแข็ง

…

แต่ความเป็นจริงนั้นมันแตกต่างจากความคาดหวังนัก

กฎแห่งการตบหน้าด้วยความเป็นจริงนั้นมันกำลังเกิดขึ้นในสี่เผ่าภูตแท้จตุรทิศอย่างถึงที่สุด

ในมิติของหอสุดแสง นิกายยาสุดล้ำ

ตอนนี้ไป๋จือกำลังเดินตามหลังเย่หยวนด้วยท่าทางกังวลสุดใจ

เพราะเบื้องหน้าของเขานั้นมันมีค่ายกลใหญ่ยักษ์ตั้งอยู่ เย่หยวนนั้นเดินไปมาอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทางครุ่นคิดหนัก

“น้องเย่ มันจะได้ผลจริงๆ หรือ? ดึงพลังงานโกลาหลจากคงคานิรันดร์มาสู่สวรรค์โดยตรงเช่นนี้ มันไม่เคยมีใครคิดทำมาก่อนเลย!”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ค่ายกลนี้มันคือค่ายกลที่ข้าเริ่มคิดจะทำตั้งแต่ทำความเข้าใจโกลาหลได้อย่างแท้จริง เพียงแค่ว่าในตอนนี้เต๋าค่ายกลของข้ามันยังไม่พร้อมที่จะสร้างของระดับนี้ขึ้นมา แต่ตอนนี้เต๋าค่ายกลของข้ามันได้สำเร็จคลื่นกำเนิดแล้ว พลังบ่มเพาะของข้าเองก็มาถึงมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์เช่นกัน มันย่อมจะมีโอกาสทำสำเร็จสูงยิ่ง”

ไป๋จือนั้นถอนหายใจยาวเหมือนโล่งอก “เช่นนั้นก็ดี! ดีมาก! แต่น้องเย่ เจ้าต้องรีบหน่อยนะ เวลาไม่คอยท่าใคร! ใครจะไปรู้ว่าเผ่าเลือดมันจะมาบุกสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดเมื่อใด?”

“ผู้อาวุโสวางใจเถอะ ข้านั้นกังวลเรื่องมันเยอะกว่าพวกท่านมาก แต่ยิ่งรีบมันก็จะยิ่งช้า ท่านไม่เคยได้ยินหรือ? ไม่เช่นนั้นแล้วอะไรกันเล่าที่ทำให้การบ่มเพาะของคนมากมายต้องไปติดคอขวด?” เย่หยวนถามกลับไป

ไป๋จือนั้นพยักหน้ารับทันที “ใช่ ก็ถูกๆ! น้องเย่นั้นช่างควบคุมตัวเองได้เยี่ยมยอดนัก!”

แน่นอนว่าสิ่งที่ไป๋จือกังวลย่อมจะมิใช่การบุกของเผ่าเลือดแต่เขาแค่อยากจะรีบศึกษาคัมภีร์สวรรค์เร็วๆ เท่านั้น

ตอนที่อยู่บนสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างนั้นหมี่เทียนได้ทิ้งระเบิดลงกลางโต๊ะประชุม

นั่นคือเรื่องที่เย่หยวนจะตั้งค่ายกลที่สามารถสร้างปราณเทวะโกลาหลปล่อยให้คนทั้งหลายได้ศึกษาภาพวาดเต๋าสวรรค์อย่างไม่มีขีดจำกัดและไม่ต้องไปขอให้เย่หยวนอัดปราณเทวะโกลาหลให้บ่อยๆ

เดิมทีแล้วนั้นไป๋จือและพวกย่อมจะไม่รู้จะโน้มน้าวคนที่เหลือในเผ่าอย่างไร

แต่หากมีเรื่องนี้แล้วมันย่อมจะไม่เป็นปัญหาอีก