จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3082

ตอนที่ 3082 เผ่าเลือดโจมตี!

“พวกเจ้าว่าบรรพบุรุษท่านเสียสติไปแล้วจริงหรือไม่? กลับสั่งให้โจวเซียนเฉินพาหัวกะทิของเราไปสิ้น!”

“ราชวังสวรรค์โจวมันคงจบสิ้นกันเท่านี้แล้ว! จากวันนี้ไปมันคงเหลือค่ายสำนักใหญ่บนสวรรค์ถ้ำกำเนิดล่วงนรกแค่สามค่ายสำนัก!”

“เฮ้อ เรานั้นไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะถูกเลือกไปด้วย จะว่าไปแล้วมันก็น่าเศร้าใจเสียจริง!”

“ฮ่าๆ เจ้าคิดอยากจะไปสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดกับเขาด้วย? สวรรค์ระดับล่างเช่นนั้นไปแล้วจะได้อะไร?”

…

ตอนนี้ในราชวังสวรรค์โจวนั้นมันดูเงียบเหงาอย่างมากเหมือนราวกับเป็นสำนักร้าง

เพราะแม้ว่ามันจะยังเหลือศิษย์และคนอีกครึ่งหนึ่งแต่คนทั้งหลายก็ล้วนแล้วแต่เป็นคนที่ถูกทิ้งไว้

พวกเขาแยกย้ายกันไปนั่งจับกลุ่มคุย พูดถึงเรื่องความเจริญในอดีตและหายนะที่จะเกิดขึ้นกับราชวังสวรรค์โจวจากวันนี้ไป

สามปีผ่านไปแล้วตั้งแต่ที่พวกเขาย้ายกำลังครึ่งหนึ่งไปยังสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดและตอนนี้ราชวังสวรรค์ โจวก็ตกต่ำลงอย่างเห็นได้ชัด มันแทบจะไม่มีศิษย์ใหม่เข้าราชวังมาเลยแม้สักคน

หากมิใช่เพราะว่ามันยังมียอดเจ้าโลกดูแลวังอยู่นั้นราชวังสวรรค์โจวคงได้กลายเป็นแค่วังร้างไร้ผู้คนไปแล้ว ไม่ต้องพูดถึงศิษย์หน้าใหม่แม้แต่ศิษย์เก่าๆ หลายๆ คนก็คงถอนตัวออกไป

การตัดสินใจของบรรพบุรุษหวู่หยานั้นมันเป็นสิ่งที่ไม่มีใครคิดเห็นด้วย

แต่ตอนนั้นเองมันกลับมีเสียงหัวเราะหนึ่งดังลอยมาจากอีกมุมของสวน “ไอ้พวกโง่เอ๊ย!”

คนทั้งหลายที่ได้ยินนั้นต่างหันไปมองและร้องตอบกลับเจ้าของเสียงนั้นไป “โจวหมิง แม้ว่าเจ้านั้นจะเป็นคนตระกูลโจวแต่ว่าเจ้าก็มันแค่ขยะของตระกูล แค่มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ยังไม่มีปัญญาบรรลุ เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาด่าว่าพวกเราโง่กัน?”

ตระกูลโจวนั้นคือตระกูลใหญ่ที่สุดในราชวังสวรรค์โจวอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ว่าตระกูลใหญ่ๆ เช่นนี้มันก็ย่อมจะมีคนเก่งกาจอ่อนแอมากมายเกิดขึ้นมา

ทรัพยากรส่วนมากนั้นอยู่ในมือของคนตระกูลนี้

โจวหมิงนั้นเองก็เป็นคนตระกูลโจวแต่น่าเสียดายที่เขานั้นไร้พรสวรรค์จนเกินไป แม้จะพึ่งทรัพยากรมากมายเกินนับเขาก็ยังติดคอขวดอยู่ที่มหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์ขั้นสุด

เขานั้นใช้ทุกวิถีทางเท่าที่จะคิดได้แต่ก็ยังไม่อาจบรรลุมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ได้

แม้จะถูกด่าเป็นขยะของตระกูลนั้นโจวหมิงก็ไม่คิดสนใจและยิ้มเย้ยขึ้นต่อ “พวกเจ้าคงยังไม่รู้สิ? ว่าเย่หยวนผู้นั้นได้เปิดให้ทุกผู้คนบนสวรรค์นั้นเข้าศึกษาคัมภีร์สวรรค์ได้ สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นได้ให้กำเนิดเจ้าโลกไปนับไม่ถ้วนแล้ว! โจวเซียนหยู่ หลินเฉิงและคนราชวังสวรรค์โจวเราอีกนับสิบนั้นต่างบรรลุเจ้าโลกสิ้น! ข่าวว่ากันว่าสามปีมานี้เจ้าโลกที่บรรลุขึ้นบนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมันมีกว่าสองร้อยคนเข้าไปแล้ว! ตอนนี้เจ้าโลกทั้งหลายที่บอกว่าจะอยู่ในราชวังสวรรค์โจวไม่ไปด้วยนั้นต่างเริ่มนั่งไม่ติดกันสิ้น!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นคนทั้งหลายก็ต้องผงะไปทันที

โจวหมิงนั้นเป็นคนตระกูลโจว แน่นอนว่าข่าวสารของเขามันย่อมจะดีกว่าศิษย์ทั่วๆ ไป

พวกเขาต่างคิดว่าหัวกะทิของราชวังสวรรค์โจวที่ไปยังสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นไปรนหาที่ตาย

ใครจะไปคิดว่ามันกลับเกิดเรื่องไม่คาดคิดเช่นนี้ขึ้นมา

สามปีสั้นๆ มันกลับมีเจ้าโลกเกิดขึ้นมากว่าสองร้อยคน!

นี่มันเป็นจำนวนที่มากเกินนับได้!

แต่หลังจากหายตกตะลึงไปมันก็กลายเป็นเสียงหัวเราะเย้ยหยันเพราะความไม่เชื่อแทน

“อะไรของเจ้า? อาจารย์ลุงทั้งสองนั้นติดอยู่ที่อาณาจักรคลื่นกำเนิดมานานนับหมื่นๆ ปี! นี่ไปสามปีก็จะบรรลุเจ้าโลกได้แล้วหรือ?”

“ฮ่าๆ โจวหมิง เจ้าคิดว่าเราหน้าโง่ขนาดนั้น? ใช้คำพูดเช่นนี้มาปั่นหัวเราเล่น?”

“ใช่แล้ว! โจวหมิง คิดจะโม้อะไรก็ดูความจริงก่อนเถอะ! สองร้อยเจ้าโลก? เจ้าคิดว่าเจ้าโลกเป็นผักปลาหรือ?”

โจวหมิงตอบกลับไปอย่างไม่คิดถอยกลับ “แม้ว่าข้านั้นจะเป็นแค่ขยะของตระกูลโจว แต่ข้าก็ยังเป็นคนตระกูลโจว ข่าวของข้านั้นมันเหนือล้ำกว่าที่พวกเจ้าจะเข้าถึงได้! เจ้ารู้กันหรือไม่ว่าคัมภีร์สวรรค์มันคืออะไร? มันคือหนึ่งในสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์ สมบัติที่สามเจ้าโลกผู้ปกครองสวรรค์ต่างแย่งชิงกัน! บรรพบุรุษเราเองที่บาดเจ็บกลับมาก็เพราะคิดไปเอามันนั่น! ด้วยพลังของสมบัติระดับนี้เจ้าคิดว่าการบรรลุเจ้าโลกมันจะยากเย็นมากหรือ? เพียงแค่ว่าแม้แต่บรรพบุรุษหวูเทียนท่านเองก็ไม่อาจจะใช้งานสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์ออกมาได้ทรงพลังขนาดนี้! เย่หยวนคนนี้มันของจริง!”

ได้เห็นโจวหมิงกล่าวขึ้นต่ออย่างไม่คิดถอยกลับคนทั้งหลายจึงเริ่มเชื่อกันขึ้นมากกว่าเก่า

จนมีคนถามขึ้น “ที่เจ้าพูดนี้เรื่องจริง?”

โจวหมิงยิ้มตอบกลับไป “เรื่องนี้มันมิใช่ความลับใดๆ! ที่เผ่าภูตแท้ทั้งสี่นั้นอพยพครั้งใหญ่มันก็เพราะสมบัตินี้! ข่าวเรื่องนั้นลองไปถามพ่อค้าข่าวเจ้าก็จะได้รู้กันเอง! ข้าได้ยินว่าภูตแท้จตุรทิศทั้งหลายนั้นก็ได้ให้กำเนิดเจ้าโลกขึ้นไม่น้อยเช่นกันในเวลาสามปีมานี้! นอกจากนั้นบรรพบุรุษของพวกเขาทั้งหลายต่างบรรลุล้ำสวรรค์กันไปได้สิ้น! เจ้าคิดว่าราชวังสวรรค์โจวเรากำลังตกต่ำหรือ? เจ้าคิดว่าพวกเขาออกเดินทางไปรนหาที่ตาย? ฮ่าๆ พวกเขานั้นคือผู้ชนะการเดิมพันครั้งนี้ต่างหาก!”

เท่านี้คนทั้งหลายก็ต้องอ้าปากค้างไปตามๆ กัน

พวกเขานั้นรู้เรื่องการอพยพครั้งใหญ่ดีแต่ข่าวของพวกเขาย่อมจะไม่ละเอียดมากมาย