จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3083

ตอนที่ 3083 หายนะของทุกสวรรค์!

“ใครกัน? มันคิดจะมารังแกราชวังสวรรค์โจวข้าว่าไม่มียอดฝีมือหรือ?” โจวเทียนยู่นั้นกล่าวขึ้นมาต่อหน้ากองทัพเผ่าเลือดที่พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วล้ำ

ได้เห็นกองกำลังของเผ่าเลือดนั้นโจวเทียนยู่เองก็ต้องผงะ

กองทัพเผ่าเลือดตรงหน้าเขานั้นมันมีเจ้าโลกนำมากว่าร้อยคน

และผู้ที่นำมานั้นเป็นถึงยอดเจ้าโลก!

แค่ดูจากคลื่นพลังแล้ว อีกฝ่ายคงไม่ได้ด้อยกว่าเขาเลย

แต่มันกลับไม่มีใครตอบคำถามของเขา

ตูม!

กองทัพเผ่าเลือดพุ่งมาถึงก็ลงมือฆ่าสังหารอย่างไม่รีรอใดๆ!

ศิษย์ของราชวังสวรรค์โจวนั้นต่างไม่คิดฝันว่ากองทัพเผ่าเลือดจะไม่คิดพูดจาและลงมือทันทีเช่นนี้

ตอนนี้พวกเขาจึงยังไม่อาจจะจัดขบวนทัพได้แม้แต่น้อย

โจวเทียนยู่เองก็ต้องรับมือกับยอดเจ้าโลกเผ่าเลือดคนนั้นอย่างยากลำบากทันที

เมื่อลองได้ประมือกันแล้วเขาก็สัมผัสได้ถึงพลังของอีกฝ่ายทันที

“หึ! เจ้าคิดว่าข้าจะกลัวเจ้าหรือ?”

โจวเทียนยู่นั้นเห็นว่าอีกฝ่ายไม่คิดพูดคุยเจรจาต่อรองใดๆ จึงลงมือสุดแรงตอบกลับไปเช่นกัน

พลังคลื่นกำเนิดของเขาปะทุขึ้นมาจนทำให้ฟ้าดินสั่นสะท้าน

ผู้นำทัพเผ่าเลือดนั้นต้องถอยกลับไปอย่างไม่อาจรับมือไหว

แต่บรรพบุรุษหวู่หยาที่ด้านข้างนั้นกลับไม่คิดขยับตัว

เขานั้นได้ยินเสียงกรีดร้องของศิษย์ราชวังสวรรค์โจวมากมายจนต้องขมวดคิ้วแน่นกัดฟันจนเลือดไหล

เผ่าเลือดนั้นมันไม่ได้คิดมายึดครองราชวังสวรรค์โจวใดๆ แม้แต่น้อย

เป้าหมายของพวกมันคือการสังหาร!

เผ่าเลือดนั้นไม่คิดเกรงกลัวความตายหรืออาการบาดเจ็บใดๆ แน่นอนว่าการโจมตีของพวกมันย่อมจะรุนแรงกว่าคนระดับเดียวกันสิ้นเชิง

ไม่เจ้าก็ข้าต้องตาย!

จิตที่กล้าจะแลกชีวิตและความสามารถในการคืนชีพอย่างต่อเนื่องนั้นมันย่อมจะทำให้เผ่าเลือดนั้นมีพลังต่อสู้เหนือล้ำเผ่ามนุษย์ไปมาก

ส่วนทางราชวังสวรรค์โจวตอนนี้ศิษย์ทั้งหลายต่างถูกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัวตั้งทัพใดๆ และยังมีคนเหลือเพียงแค่ครึ่ง มีหรือที่จะต้านทานอีกฝ่ายได้?

แต่ว่าเผ่าเลือดทั้งหลายกลับไม่มีใครคิดเข้ามายุ่งกับบรรพบุรุษหวู่หยา

บรรพบุรุษหวู่หยานั้นกัดฟันแน่นมองดูไปยังท้องฟ้าอันว่างเปล่า “ออกมาได้แล้ว เจ้ามายืนอยู่ต่อหน้าข้าเช่นนี้แล้วยังไม่คิดจะโผล่หางออกมาอีกหรือ?”

จากนั้นห้วงมิติมันก็ค่อยๆ ขยายออกเผยให้เห็นเงาร่างหนึ่งเดินออกมา

เขานั้นถือประคำสีแดงเลือดไว้ในมือ

จากนั้นเขาก็โยนมันออกมา ประคำสีเลือดนั้นจึงคอยๆ ลอยลงไปด้านล่างในสนามรบอาบเลือด

จากนั้นมันก็ค่อยๆ สูบเลือดที่หลั่งไหลในสนามรบนั้นเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย

ได้เห็นภาพนี้บรรพบุรุษหวู่หยาก็ต้องอ้าปากค้าง

เมื่ออีกฝ่ายได้เห็นหน้าบรรพบุรุษหวู่หยาเขาก็ต้องยิ้มกว้างขึ้น “เจ้าโลกล้ำสวรรค์ใกล้ตายคนหนึ่ง ข้ายังไม่ต้องเอาจริงกับเจ้าหรอก เหตุผลที่ข้ายังไม่ปรากฏตัวออกมาตั้งแต่แรกมันเพราะว่าข้ากำลังเตรียมเปิดใช้งานประคำขจัดเลือดอยู่เท่านั้น!”

บรรพบุรุษหวู่หยานั้นสั่นสะท้านไปทั้งกายใจ เพราะว่าเผ่าเลือดตรงหน้าเขานั้นมันมิใช่ศิลาโลหิตโกลาหลอย่างแน่นอน

แต่อีกฝ่ายนั้นกลับมีพลังระดับล้ำสวรรค์!

เขานั้นเห็นจากสายตาของอีกฝ่ายได้ทันทีว่ามันไม่คิดสนใจเขาแม้แต่น้อยจริงๆ

เมื่อคนผู้นี้ปรากฏตัวออกมาโจวเทียนยู่ก็ต้องกัดฟันแน่น

หากไม่มีเจ้าโลกล้ำสวรรค์แล้วมันยังพอมีโอกาสชนะได้บ้าง

แต่ตอนนี้มันสิ้นหวังแล้ว

บรรพบุรุษหวู่หยานั้นหัวเราะตอบกลับไป “ใกล้ตาย? บรรพบุรุษผู้นี้จะให้เจ้าได้เห็นว่าศักดิ์ศรีของเจ้าโลกล้ำสวรรค์นั้นมันไม่อาจจะถูกเหยียดหยามได้!”

ตูม!

บรรพบุรุษหวู่หยานั้นกระทืบเท้าขึ้นเรียกประตูแห่งชีวานิรันดร์ออกมาเบื้องหลัง

พร้อมกันนั้นคลื่นพลังงานศักดิ์สิทธิ์มันก็ไหลออกมาจากประตูแห่งชีวานิรันดร์

แต่ว่าศัตรูของเขานั้นกลับไม่คิดสนใจเพราะการดึงพลังโดยตรงจากประตูแห่งชีวิตนิรันดร์เช่นนี้มันเป็นทางเลือกสุดท้ายของทุกยอดฝีมือ

นี่มันคือการดิ้นรนสุดท้ายของบรรพบุรุษหวู่หยาอย่างไม่ต้องสงสัย

เมื่อการต่อสู้ของระดับล้ำสวรรค์เริ่มขึ้นกลิ่นเลือดมันก็ย่อมจะหนักแน่นขึ้นกว่าเก่าจนคนทั้งหลายที่ด้านล่างรู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังว่ายอยู่ในทะเลเลือด

เจ้าประคำขจัดเลือดที่ลอยอยู่นั้นมันยิ่งดูร่าเริงและสูบเลือดเข้าไปรุนแรงมากมายกว่าเก่า

นอกจากนั้นแล้วประคำขจัดเลือดนี้มันยังดูดซับเลือดเข้าไปได้อย่างไม่สิ้นสุด ไม่ขยายตัวออกแม้แต่น้อย

หลังจากนั้นครึ่งวันบรรพบุรุษหวู่หยาก็สิ้นใจเหลือไว้เพียงสายตาที่คับแค้นสุดหัวใจ