จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3099

ตอนที่ 3099 เสมอ!

“ถอย!”

อี้เฉียนั้นสั่งออกมาอย่างไม่คิดลังเลแม้แต่น้อย

เพราะเมื่อสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดมีกำลังเสริมที่เหนือล้ำขนาดนี้แล้วเผ่าเลือดย่อมจะไม่มีทางเอาชนะได้อีกต่อไป

เขานั้นยกหอกเลือดขึ้นแทงออกไปจนฟ้าดินเปลี่ยนสีหมายจะให้หมี่เทียนต้องถอยหลบออกไป

หมี่เทียนยิ้มตอบกลับไปทันที “คิดจะหนีไปมันไม่ง่ายนักหรอก! นามเจ้าโลกคงเจียนราชันห้วงมิติของข้านั้นมัน ไม่ได้มาเล่นๆ!”

คลื่นกำเนิดห้วงมิตินั้นปะทุขึ้นมาปิดแช่ห้วงมิติรอบๆ นี้ไว้ให้แข็งจนไม่อาจทะลวงผ่านได้

หอกของอี้เฉียนั้นถูกห้วงมิตินี้กลืนกินไปทันที

พร้อมๆ กันนั้นห้วงมิติรอบๆ ตัวเขาก็แข็งจนไม่อาจจะผ่านเข้าไปได้อีก!

การแช่แข็งห้วงมิตินั้นมันไม่ต้องใช้พลังของเจ้าโลกมากมายใดๆ แค่ตัวหมี่เทียนคนเดียวมันก็เกินพอ

นอกจากนั้นแล้วการแช่แข็งห้วงมิตินี้มันยังแน่นหนากว่าตอนที่เผ่าเลือดล้อมทัพสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดในคราวก่อนไปมากนัก!

อี้เฉียนั้นได้แต่ต้องกัดฟันแน่นขึ้นมาเพราะเวลานี้จ้าวเยว่มาถึงแล้ว!

“โฮ่ก!”

จ้าวเยว่นั้นมีร่างกายใหญ่โตและเล็บที่คมกริบยิ่งกว่าดาบใดๆ

เล็บของเขานั้นฉีกร่างอี้เฉียออกเป็นชิ้นๆ ทันที

ที่ปลายเล็บของเขานั้นมันอัดแน่นไปด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ใดที่มันเคลื่อนผ่านั้นจะเกิดรอยแยกห้วงมิติแม้แต่ในห้วงมิติที่ถูกแช่แข็งนี้

อี้เฉียได้แต่ต้องทำหน้าเหยเกยกหอกขึ้นแทงสวนจ้าวเยว่ไป

ตูม!

จ้าวเยว่นั้นถูกซัดปลิวกลับไป

แต่จ้าวเยว่นั้นกลับตีลังกาและพุ่งตัวกลับมาได้ในทันที

พร้อมๆ กันนั้นหมี่เทียนก็เห็นโอกาสทองในการเข้าโจมตี!

ตูม!

คนทั้งสามนั้นเข้าปะทะกันอย่างรุนแรงและครั้งนี้มันเป็นฝ่ายอี้เฉียที่ถูกซัดจนปลิวไปบ้าง

สู้กันมาจนถึงตอนนี้เขาเพิ่งเคยจะเสียเปรียบก็วันนี้!

นี่มันหมายความว่าสถานการณ์นั้นถูกพลิกกลับสิ้นเชิงแล้ว

บนท้องฟ้านั้นเจ้าโลกล้ำสวรรค์ทั้งสามกำลังต่อสู้อย่างดุเดือดจนทำให้คลื่นพลังลูกหลงนั้นสังหารคนเบื้องล่างไปไม่น้อย

ตอนนี้ศึกมันได้เวลาตัดสินแล้ว

แต่จ้าวเยว่นั้นก็มีฝีมือที่เหนือล้ำกว่าที่คนทั้งหลายคาดคิดไปมากนัก

หากพูดถึงพลังบ่มเพาะแล้วเขาย่อมจะยังไม่อาจเทียบสองยอดฝีมือผู้ชำนาญในอาณาจักรล้ำสวรรค์นี้ได้

แต่ว่าเขานั้นต่อสู้อย่างไม่กลัวตายและบ้าคลั่งทำให้สามารถกลบช่องว่างนี้ไปได้ไม่ยาก

หมี่เทียนนั้นมากประสบการณ์แค่ไหน? เมื่อมีเขาอยู่ช่วยแล้วอี้เฉียย่อมจะไม่มีโอกาสได้สังหารปลิดชีวิตจ้าวเยว่และได้แต่ต้องรับการโจมตีไปเรื่อยๆ

แท้จริงแล้วตัวอี้เฉียนั้นคิดจะหนีไปตั้งแต่ที่เห็นเรื่องราวครั้งแรกเพราะเขารู้ดีว่าผลลัพธ์ของศึกนี้มันปรากฏชัดแล้ว

แต่การจะหนีจากมือหมี่เทียนนั้นมันเป็นเรื่องยากยิ่ง!

เผ่าเลือดทั้งหลายนั้นเดิมทีต่างได้เปลี่ยนไล่ล่าสังหารคนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด

แต่ตอนนี้สถานการณ์มันพลิกกลับ

หมี่เทียนนั้นแช่แข็งห้วงมิติไว้อย่างกว้างไกล แม้แต่คนเบื้องล่างเองก็ไม่อาจจะหนีไปไหนได้เช่นกัน

ต่อให้คนพวกนี้จะอยากหนีมันก็ไม่อาจจะหนีไปเองได้

เพราะฉะนั้นมันจึงได้แต่ต้องรอถูกสัตว์ประหลาดทั้งหลายกัดหัว!

จำนวนคนเผ่าเลือดนั้นมันลดลงไปอย่างชัดเจนแก่สายตา

…

เย่หยวนนั้นยังคงอุ้มร่างของเฟิงเสี่ยวเถียนไว้และค่อยๆ เดินเข้าไปหาเฉียนั้ว

เสียงร้องรอบด้านนั้นมันทำให้สวรรค์ต้องสั่นสะท้าน

แต่พวกเขาทั้งสองนั้นกลับเหมือนไม่ได้อยู่ในโลกเดียวกับคนทั้งหลาย

ไม่มีใครหันมาสนใจพวกเขา

“ข้าไม่นึกเลยว่าเจ้ากลับจะยังมีไพ่ตายเช่นนี้อยู่! สัตว์ประหลาดพวกนี้มันมีพรสวรรค์แค่นิดน้อย เจ้าไปทำอย่างไรถึงเปลี่ยนให้มันเป็นเจ้าโลกกันได้หมดสิ้น?” เฉียนั้วถามขึ้นมาอย่างมึนงง

เย่หยวนตอบกลับไปเมื่อได้ยิน “ศิลาโลหิตโกลาหลมันทำอะไรได้ ข้าก็ทำได้เช่นกัน”

เฉียนั้วตอบกลับไปทันทีที่ได้ยิน “แค่คนอย่างเจ้านี้ก็จะเอาตัวเองไปเทียบกับบรรพบุรุษท่านหรือ? เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “หากบรรพบุรุษของเจ้านั้นไม่เกรงกลัวข้ามีหรือที่มันจะส่งกำลังขนาดนี้มาจัดการข้า?”

เฉียนั้วที่ได้ยินนั้นก็ได้แต่ต้องหุบปากลงต่อหน้าความจริง