จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3098

ตอนที่ 3098 พลิกผัน!

“ฮ่าๆ แบกคนตายไปด้วยเช่นนั้นเจ้าคิดจะยังสู้เคียงบ่าเคียงไหล่อะไรอีก? เจ้าคิดว่าพวกเราเหล่าเจ้าโลกทั้งหลายนั้นเป็นแค่ของประดับหรือ? เย่หยวน เจ้าจะใช้ชีวิตตัวเองเล่นตลกมากเกินไปแล้ว!”

ได้เห็นเย่หยวนแบกร่างเฟิงเสี่ยวเถียนไว้เช่นนั้นเฉียนั้วก็ต้องหัวเราะขึ้นเย้ย

ถูกเจ้าโลกมากมายรุมล้อมเช่นนี้ไว้แล้วเย่หยวนย่อมจะอยู่ในสภาพจนตรอกรอความตาย ตอนนี้เขากลับไปแบกร่างของคนตายไว้ระหว่างสู้? มิใช่เรื่องตลกแล้วมันจะเป็นอะไรไปได้?

“การสังหารเจ้าโลกลงได้นั้นมันยิ่งใหญ่มาก! มันคงลืมไปแล้วด้วยซ้ำมั้งว่ามันเป็นใคร?”

“เหอะ ผลลัพธ์นั้นมันไม่มีทางเปลี่ยนแปลงได้แล้วต่อให้จะออกมาจากมหาค่ายกลโลหิตเมฆาได้แล้วมันจะเปลี่ยนอะไร?”

“มันเพิ่งออกมามันคงยังไม่รู้สภาพโดยรวมของสงครามครั้งนี้มั้ง?”

…

รอบข้างนั้นมันมีแต่เสียงเย้ยหยันดังขึ้นทั่วทิศ

การปรากฏตัวของเย่หยวนนั้นมันทำให้เกิดความแตกตื่นไปทั่วสนามรบจริงแต่มันไม่ได้ทำให้เกิดความ เปลี่ยนแปลงใดๆ ขึ้นมาได้

ในสงครามระดับนี้มันเป็นสงครามที่วัดกันด้วยจำนวน มิใช่สิ่งที่ยอดฝีมือเพียงคนเดียวจะมาเปลี่ยนแปลง สถานการณ์ใดๆ ได้

แม้แต่ตัวอี้เฉียหรือหมี่เทียนเองก็ยังไม่อาจจะทำได้

แค่เย่หยวนคนเดียวนี้มันจะทำอะไรได้มากมาย?

ในเมื่อมันไม่ประโยชน์แล้วสิ่งที่เย่หยวนทำในตอนนี้มันจึงน่าขันอย่างมาก

เย่หยวนนั้นอุ้มร่างของเฟิงเสี่ยวเถียนไว้ก่อนจะหันไปมองหน้าเฉียนั้ว “พี่เฟิง ท่านพูดเสมอว่าเจ้านี่มันเป็นแค่ขยะเสียแค่ทัพสวรรค์แรกเรานั้นอ่อนแอเกินกว่าที่จะไล่ล่าหัวมันมาได้ แต่เจ้าบ้านี่มันกลับคิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่อวดอ้างตนไปทั่ว มันทำให้ท่านต้องเจ็บแค้นมากแล้ว! วันนี้ข้าจะขอย่ำมันลงไปพร้อมๆ กับท่านให้มันได้รู้ว่าตัวเองนั้นเป็นขยะแค่ไหน!”

คำพูดนี้มันเป็นคำพูดที่เขากล่าวกับเฟิงเสี่ยวเถียนแต่แน่นอนว่าเฉียนั้วที่ได้ยินย่อมจะไม่พอใจ

ขยะ?

ชอบอวดอ้างตน?

เขานั้นคืออัจฉริยะของเผ่าเลือด!

เขานั้นไม่มีสิทธิ์อวดอ้างตัวเองหรือ?

แล้วเฟิงเสี่ยวเถียนนั้นมันเป็นใคร?

เฉียนั้วนั้นกัดฟันกล่าวขึ้นมาด้วยใบหน้าดำมืด “ไอ้หนู เจ้าคิดจะท้าข้าด้วยคำพูดพวกนี้หรือ? เจ้าอ่อนหัดเกินไปนัก! ศึกครั้งนี้มันเป็นศึกที่เปลี่ยนแปลงชะตาของสวรรค์มิใช่ศึกส่วนตัวของใคร! ในเมื่อตอนนี้เจ้าเดินเข้ามาในวงล้อมกับดักแล้ว…เจ้าก็ตายไปเสียเถอะ”

ในความคิดของเฉียนั้วนั้นเย่หยวนย่อมจะคิดท้าทายให้เขาออกไปสู้ตัวต่อตัว เช่นนั้นแล้วมันก็อาจจะยังมีโอกาสได้แก้แค้นบ้าง

แต่เขาย่อมจะไม่ปล่อยให้เย่หยวนได้ทำตามใจชอบ

เฉียนั้วนั้นยกมือขึ้นมาเป็นสัญญาณให้เจ้าโลกเผ่าเลือดทั้งหลายเตรียมตัวโจมตี

คนทั้งหลายนั้นรอเพียงแค่ให้เขาลดมือลงเท่านั้นก็จะเกิดการโจมตีรุนแรงสะท้านฟ้าขึ้น

ต่อให้เย่หยวนจะมีสามหัวหกแขนมันก็คงไม่อาจจะรอดชีวิตออกไปจากการรุมล้อมโจมตีรอบด้านเช่นนี้ได้!

แม้ต้องเผชิญหน้ากับเจ้าโลกมากมายนั้นเย่หยวนก็ยังคงรักษาท่าทางสงบนิ่งไว้ก่อนจะกล่าวสวนกลับไป “เจ้าพูดถูก ข้านั้นอยากจะสู้กับเจ้าตัวต่อตัวจริงๆ! แต่ข้านั้นไม่ต้องท้าทายให้เจ้าออกมารับคำท้าเองหรอก!”

เย่หยวนนั้นยกมือขึ้นวาดบนอากาศก่อนจะปล่อยปราณเทวะโกลาหลออกมาจากฝ่ามือ

ฟุบ!

ตราที่เขาวาดนั้นมันถูกยิงเข้าไปในหอสุดแสงก่อนที่จะเกิดความสั่นไหวในห้วงมิติที่รุนแรงพร้อมด้วยประตูแสงที่เปิดขึ้นบนท้องฟ้า

มันราวกับว่าเย่หยวนนั้นได้เปิดผนึกให้แก่สัตว์ร้ายดึกดำบรรพ์

เฉียนั้วนั้นหน้าเปลี่ยนสีไปทันที เขานั้นสัมผัสได้ว่ามันกำลังจะเกิดหายนะขึ้นแน่แล้ว

หรือว่าเย่หยวนนั้นจะยังมีไม้ตายอะไรซ่อนไว้?

แต่สู้กันมาขนาดนี้แล้วเย่หยวนจะยังมีไม้ตายอะไรเหลือซ่อนไว้ได้อีก?

เขานั้นไม่อาจจะเดาออกได้เลย

ครืน…

ฟุบ!

สัตว์ประหลาดที่มีหัวเป็นสิงโตแต่ร่างเป็นคนนั้นพุ่งออกมาจากห้วงมิติของหอสุดแสงและพุ่งตรงใส่เจ้าโลกเผ่าเลือดตรงหน้าทันที

จากนั้นมันก็มีสัตว์ประหลาดอีกมากมายพุ่งตัวออกมาจากประตูแสงนั้น

เฉียนั้วนั้นต้องเบิกตากว้างขึ้นมาทันทีอย่างหวาดกลัว

เพราะว่าสัตว์ประหลาดพวกนั้นมันมีพลังถึงระดับเจ้าโลก!

ตูม!

ตูม!

ตูม!