จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3097

ตอนที่ 3097 เคียงบ่าเคียงไหล่เป็นครั้งสุดท้าย!

“บ้าน่า! นี่มันยังไม่ถึงสามวันดีเลยแล้วมันจะออกมาจากมหาค่ายกลโลหิตเมฆาได้อย่างไร?”

อี้เฉียมองดูเย่หยวนที่ลอยตัวขึ้นฟ้ามาอย่างมึนงง

ไม่มีใครเข้าใจพลังของมหาค่ายกลโลหิตเมฆาไปได้มากกว่าตัวเขาคนนี้

ต่อให้จะเป็นยอดเจ้าโลกเองก็คงไม่มีทางทะลวงออกมาได้ในเวลาแค่สามวันแน่!

แต่เย่หยวนกลับออกมาได้!

เขานั้นเตรียมไม้ตายอันยิ่งใหญ่ไว้เพื่อสังหารเย่หยวน อนาคตตัวปัญหานี้

แต่มันกลับผิดพลาด!

ตอนนี้มิใช่แค่อี้เฉียเท่านั้นแค่คนเผ่าเลือดทั้งหลายต่างก็ต้องอ้าปากค้างออกมาตามๆ กัน

เพราะว่ามหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์คนหนึ่งกลับทะลวงออกมาจากมหาค่ายกลโลหิตเมฆาได้!

นอกจากนั้นเขายังใช้เวลาแค่สามวันเท่านั้น!

“เจ้าเด็กนี่มันเป็นตัวบ้าอะไรกันแน่? แม้แต่มหาค่ายกลโลหิตเมฆายังไม่อาจจะขังมันไว้ได้!”

“ไม่สิ เดี๋ยวนะ! ท่านอี้เฉียสั่งให้พวกฉือชางสามคนไปสังหารเย่หยวนในมหาค่ายกลโลหิตเมฆามิใช่หรือ? ตอนนี้เย่หยวนออกมาได้มันย่อมจะหมายความว่า…”

“มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์สังหารเจ้าโลกหรือ? มัน…มันจะ…”

…

การปรากฏตัวขึ้นของเย่หยวนนั้นย่อมจะทำให้เกิดเสียงร้องแตกตื่นขึ้นรอบด้าน

คนมากมายนั้นคิดไปเสียด้วยซ้ำว่าพวกฉือชางทั้งสามอาจจะไม่รอดชีวิตออกมาแล้ว

แต่มันก็เพราะเช่นนี้ที่ทำให้เผ่าเลือดทั้งหลายแตกตื่นกันไปใหญ่

มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์คนหนึ่งกลับสังหารเจ้าโลกลงได้?

นี่มันเรื่องตลกอะไรกันแน่?

แต่หมี่เทียนนั้นกลับยิ้มกว้างขึ้นมาอย่างโล่งอกโล่งใจ

เพราะสามวันที่ผ่านมานี้มันไร้ความเคลื่อนไหวใดๆ จากมหาค่ายกลโลหิตเมฆาทำให้เขานั้นแทบไม่กล้าตั้งความหวังแล้ว

เผชิญหน้าสามเจ้าโลกนั้นแม้จะเป็นเย่หยวนเองก็คงรอดได้ยาก

แต่เย่หยวนกลับทำให้เขาต้องตกตะลึง!

เพราะเจ้าบ้านี่กลับสังหารเปิดทางออกมา!

“ฮ่าๆ เจ้าเด็กนี่มันทำให้เฒ่าคนนี้เสียเวลากังวลเปล่าจริงๆ!” หยุนซานนั้นยิ้มขึ้นมาอย่างไม่อาจห้ามตัว

การต่อสู้จนถึงตอนนี้นั้นมันมีแต่บรรยากาศความสูญเสีย

ยอดฝีมือมากมายนั้นต่างตายตกกันลงไปถูกเผ่าเลือดกลืนกิน

ตอนนี้แม้แต่เฟิงเสี่ยวเถียนคนนั้นก็ยังสิ้นใจลงแล้ว!

สิ่งเดียวที่รอพวกเขาอยู่นั้นคือความสิ้นหวัง

แต่เย่หยวนสังหารเปิดทางกลับออกมาจากมหาค่ายกลโลหิตเมฆานั้นมันทำให้พวกเขาได้มีหวังอีกครั้ง!

แต่เย่หยวนที่ได้เห็นภาพรอบกายนั้นต้องขมวดคิ้วแน่นก่อนจะสั่นสะท้านไปทั้งกายเมื่อได้เห็นเงาร่างหนึ่ง!

เขานั้นมองเห็นเฟิงเสี่ยวเถียนที่กำลังปล่อยจิตต่อสู้รุนแรงสะท้านฟ้าโดยไร้ลมหายใจ!

สองตาของเย่หยวนนั้นมันเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดทันที!

ภาพเก่าก่อนในอดีตนั้นค่อยๆ ปรากฏขึ้นในหัวของเย่หยวน

ภาพตอนที่ยังอยู่ในมหานครฉีใต้ ภาพของเงาร่างสูงใหญ่คอยต้านทานกองทัพเผ่าเลือดอย่างไม่หวาดกลัว

เขานั้นคือเทพแห่งมหานครฉีใต้!

เทพสงคราม!

ตอนที่เย่หยวนกลับมาจากสวรรค์อื่นเขานั้นก็เป็นแม่ทัพที่รับมือเจ้าโลกเผ่าเลือดมากมายไว้ด้วยตัวคนเดียว

ความดุดัน ความเข้มแข็งมันน่ายกย่องอย่างมาก

แต่ตอนนี้เขากลับไม่มีลมหายใจแล้ว!

เวลาที่เย่หยวนได้รู้จักและนับถือเฟิงเสี่ยวเถียนเป็นสหายนั้นมันย่อมจะไม่นับว่ายาวนานใดๆ สำหรับนักยุทธ ชั้นบรรยากาศสวรรค์ แต่เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นเป็นหนึ่งในคนที่เขานั้นนับถืออย่างสุดหัวใจ!

แต่ตอนนี้ชายผู้ที่เขานับถือสุดหัวใจนั้นกลับไร้ลมหายใจไปแล้ว!

เมื่อได้เห็นเงาร่างที่ยังปล่อยจิตต่อสู้ออกมาไม่หยุดยั้งและร่างที่กำลังจะแตกสลายลงนั้นเย่หยวนก็เข้าใจเรื่องราวได้ทันที

ต่อให้จะเป็นความตายก็ไม่อาจจะหยุดเฟิงเสี่ยวเถียนจากการปกป้องสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดได้!

แม้ชีวิตของเขาจะหาไม่แต่จิตวิญญาณของเขานั้นยังอยู่!

เย่หยวนนั้นรู้สึกจุกขึ้นมาที่กลางอกทันที

จากนั้นมันก็มีอีกสองเงาร่างพุ่งออกมาจากมหาค่ายกลโลหิตเมฆามันย่อมจะเป็นฉือชางและเยียวเลอแล้ว

ฉือชางนั้นบาดเจ็บหนักมากรากฐานการบ่มเพาะพังทลาย

เยียวเลอเองก็มีคลื่นพลังที่ดูไม่สมดุลดูท่าแล้วเขาเองก็คงบาดเจ็บและเหนื่อยอ่อนอย่างมากเช่นกัน

เมื่ออี้เฉียได้เห็นสภาพของคนทั้งสองเขาก็ต้องขมวดคิ้วแน่นขึ้นมาทันที

เหมิงจินหายไปไหน?

เขานั้นรู้สึกได้ถึงลางไม่ดี

เมื่อฉือชางเห็นอี้เฉียเขาก็ทำหน้าเหมือนได้เห็นพระมาโปรด