จอมเทพโอสถ นิยาย บท 3111

ตอนที่ 3111 คุกเข่า!

ความสิ้นหวังนั้นมันแผ่ไปทั่วทั้งสวรรค์ในพริบตา

เมื่อสองยอดอำนาจนั้นร่วมมือกันแล้วไม่ว่ารายนามวิญญาณสวรรค์โกลาหลนั้นมันจะทรงพลังได้แค่ไหนแต่มันก็คงไม่มีทางหยุดไว้ได้อีกต่อไป!

“หมี่เทียน เจ้าคงคาดไม่ถึงล่ะสิ? วันนี้ไม่มีใครมันจะมาช่วยเย่หยวนได้แล้ว! มันต้องตาย!” หวูเทียนกล่าวขึ้นด้วยความคับแค้นใจ

เขานั้นเป็นสุดยอดฝีมือผู้เก่งกาจแต่เขานั้นกลับต้องเสียท่าให้แก่เย่หยวนจนแผนการใหญ่ล้มเหลว แน่นอนว่าเขาย่อมอยากจะสังหารเย่หยวนให้พ้นๆ ไป

หลุนฮวยนั้นมองหน้าหมี่เทียนก่อนจะกล่าวขึ้น “หมี่เทียน คนรุ่นเรานั้นมันไม่ได้มีมากมายบนสามสิบสามสวรรค์นี้! บรรพบุรุษผู้นี้จะให้โอกาสเจ้าส่งเย่หยวนมา ข้าจะไม่ถึงขั้นฆ่าสังหารเจ้าให้!”

หมี่เทียนตอบกลับไปอย่างไม่คิดลังเลแม้แต่น้อย “ไม่ต้อง! สวรรค์นี้จะแตกสลายก็แตกไปแต่มันจะไม่มีวันยอมสยบใต้เท้าคนอย่างเจ้า!”

หลุนฮวยนั้นหรี่ตาลงพร้อมด้วยจิตสังหารที่พุ่งขึ้นมา

เขานั้นเห็นได้ชัดเจนว่าแม้ผู้คนบนสวรรค์นี้จะหวาดกลัวกันสุดหัวใจแต่มันก็ไม่มีใครคิดก้มหัวยอมทำตามคำสั่ง

จนถึงตอนนี้มันก็ยังไม่มีใครคิดคุกเข่าลงร้องขอชีวิตแม้สักคน

เขานั้นได้รับรู้ถึงความน่ากลัวของสวรรค์นี้แล้ว!

มันไม่ยากหากคิดอยากเปลี่ยนให้คนไม่กลัวตาย!

แต่มันยากเสียยิ่งกว่าอะไรที่จะรวมใจของคนให้กลายเป็นหนึ่งปกป้องสิ่งเดียวกัน เกลียดชังสิ่งเดียวกันถึงขั้นยอมตายดีกว่ายอมก้มหัว

แต่เย่หยวนมันทำได้อย่างไร?

“ในเมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วเจ้าก็ตายไปพร้อมเย่หยวนมันเถอะ! สิ้นสังสารวัฏ จงปรากฏ!”

หลุนฮวยนั้นยกฝ่ามือขึ้นมาพร้อมค่อยๆ สร้างวงล้อแห่งหยินหยางขึ้นบนท้องฟ้า

เมื่อวงล้อใหญ่นั้นมันปรากฏขึ้นมาแล้วคนทั้งหลายก็สัมผัสได้ถึงพลังแห่งฟ้าดิน

บนโลกหล้านี้มันคงไม่มีอะไรที่ทรงพลังไปได้กว่านี้!

แม้แต่ตัวหวูเทียนนั้นก็ยังต้องเบิกตากว้าง

จากนั้นวงล้อใหญ่มันก็ค่อยๆ หมุนขึ้นและพุ่งตรงเข้าใส่กำแพงเขตแดนของสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด

ทิศใดที่มันพุ่งไปนั้นมันจะเหลือไว้เพียงเศษผงของทุกสรรพสิ่ง!

ตอนนี้เผ่าเลือดหลายสิบคนที่ไม่ทันจะหนีนั้นต่างถูกพลังของมันนั้นป่นจนไม่เหลือซาก!

“ช่างเป็นพลังงานที่รุนแรงอะไรเช่นนี้! ข้ารู้สึกเหมือนว่าวิญญาณในร่างกายมันจะแหลกสลายลงไปเพียงแค่ได้เห็น นี่หรือมันคือความลับแห่งสังสารวัฏ?”

“พวกเขานั้นก้าวผ่านคำว่ายอดฝีมือไปแล้ว! จะเรียกว่าพวกเขาเป็นเต๋าก็ยังไม่ผิด!”

“สมดุลของสามสิบสามสวรรค์มันคงพังทลายลงในวันนี้แล้ว! จากวันนี้ไปสามสิบสามสวรรค์มันจะมีสามผู้ปกครองขึ้นผงาด! ไม่มีใครจะเทียบเคียงพวกเขาทั้งสามได้แน่!”

…

เผ่าเลือดทั้งหลายเองก็ต้องผงะไปพร้อมๆ กัน

เพราะว่าหวูเทียนและหลุนฮวยนั้นต่างมีพลังเหนือล้ำกว่าความเข้าใจของพวกเขาไปมากนัก

พลังแห่งเต๋านั้นมันช่างโหดร้าย!

ในเวลาเดียวกันนั้นหวูเทียนเองก็โจมตีออกมาเสริม!

พลังงานฟ้าดินหนักหน่วงนั้นมันกระแทกลงมาจากฝ่ามืออีกครั้ง!

ฟ้าดินไร้สุดและสิ้นสังสารวัฏนั้นผสานกำลังกันจนสามารถทำลายล้างได้ทุกสิ่งอย่าง! ในเวลานี้ไม่ว่าจะเป็นสวรรค์ใดพลังของคนทั้งสองนั้นมันก็มากพอที่จะทำลายสวรรค์ลงได้ไม่ยากเย็น!

นี่มันคือพลังของผู้ที่ควบคุมฟ้าดินได้อย่างแท้จริง!

หมี่เทียนนั้นได้แต่ต้องยืนหน้าซีดเพราะเขาพบว่ารายนามวิญญาณสวรรค์โกลาหลนั้นกลับไม่ขยับเคลื่อนไหวใดๆ! มันไร้ความหวังแล้ว!

‘แม้แต่เจ้าเองก็ยอมแพ้แล้วหรือรายนามวิญญาณสวรรค์โกลาหล?’

“หยุนซาน ปู้ฉุน พวกเจ้า…คิดว่าตัวเองเลือกผิดหรือไม่?” หมี่เทียนถามขึ้น

“ฮ่าๆๆ มันจะยังมีอะไรที่ผิด? ทำให้พวกมันทั้งสองนี้ต้องเอาจริงได้นามของพวกเรานั้นคงถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์แล้วมิใช่หรือ?” หยุนซานหัวเราะลั่นตอบกลับไป

“ตายเพื่อเต๋า ต่อให้ต้องตายกี่ชีวิตมันก็ไม่มีเสียใจภายหลัง!” โฉปู้ฉุนเองก็ตอบกลับไปอย่างหนักแน่น

หมี่เทียนพยักหน้ารับ “ข้าจำไม่ได้แล้วด้วยซ้ำว่าชีวิตของข้านี้มันยาวนานเพียงใดแล้ว! แต่ข้าคิดว่าชีวิตก่อนๆ มาของข้านั้นมันช่างไร้ค่าใด! จนถึงวันที่ข้าได้พบเจอเย่หยวนนั้นที่เฒ่าคนนี้ได้พบเจอความหมายของการใช้ชีวิต!”

ได้ยินเช่นนั้นคนทั้งหลายก็ต้องพยักหน้ารับตาม

เพราะพวกเขานั้นก็มีความคิดไม่ต่างจากหมี่เทียน

ความตายที่สิ้นหวังเช่นนี้กลับไม่ทำให้พวกเขารู้สึกเสียใจในเส้นทางที่เลือกเดิน!

เมื่อชีวิตนั้นถูกเติมเต็มแล้วจะยังกลัวตายอะไรอีก?

สองพลังงานนั้นโจมตีลงมาอย่างรุนแรงทำลายล้างทุกสิ่งอย่าง

ทั้งสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นสั่นสะท้าน

แกรก แกรก แกรก…

กำแพงเขตแดนสวรรค์นั้นมันค่อยๆ แตกออกจากแรงกดดันมหาศาล

มันพร้อมที่จะพังทลายลงทุกเมื่อ

แต่หลุนฮวยและหวูเทียนย่อมจะเข้าใจความหมายของมัน

ศิลาโลหิตนั้นกำลังบอกพวกเขาว่าตัวเขานั้นได้ควบคุมเต๋าหนึ่งอย่างสิ้นเชิง!

ยอดฝีมือทั้งหลายนั้นคือผู้แสวงเต๋าแต่ไม่มีใครกล้าเรียกตัวเองเป็นเต๋า!

ฉายานามเช่นนั้นมันจะแบ่งแยกตัวเขาออกจากยอดฝีมือทั้งสวรรค์

เขานั้นคือเทพผู้ควบคุมเต๋า!

เพียงแค่ว่าหวูเทียนและหลุนฮวยนั้นไม่เชื่อว่าศิลาโลหิตนั้นจะบรรลุล้ำสวรรค์ที่แท้จริงไปได้

เพราะพวกเขานั้นต่างบาดเจ็บไปถ้วนหน้า

ไม่มีทางที่ศิลาโลหิตนั้นมันจะเป็นคนเดียวที่ก้าวไปไกลกว่าคนทั้งสอง

แน่นอนว่าสิ่งที่ทำให้พวกเขามั่นใจที่สุดมันก็คือความยากเย็นของครึ่งก้าวสุดท้ายนี้!

ต่อให้พวกเขานั้นจะไม่บาดเจ็บมันก็ยังไม่แน่ว่าพวกเขาจะก้าวครึ่งก้าวสุดท้ายนี้ไปได้หรือไม่!

แต่ทำไมศิลาโลหิตถึงจะทำได้?

เมื่อสักครู่นี้พวกเขาหมายทำลายสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด ไม่ได้คิดโจมตีศิลาโลหิต

เพราะพวกเขานั้นไม่คิดว่าศิลาโลหิตนั้นจะสำเร็จมันได้!

นี่มันคือความมั่นใจในเต๋าของพวกเขา!

หวูเทียนหัวเราะกล่าวขึ้น “ไอ้หนูศิลาโลหิต เจ้าคิดจริงๆ หรือว่าจะขู่เราได้? ล้ำสวรรค์ที่แท้จริง? เจ้าคิดว่าจะมาหลอกพวกเราได้?”

แต่อีกฝ่ายนั้นกลับแค่ยิ้มตอบและตะโกนสั่งขึ้น “คุกเข่าลง!”

ในเวลานั้นเองที่คลื่นพลังแห่งยอดเต๋ามันได้ตกลงมากดทับคนทั้งหลาย!

พลังของมันนี้บริสุทธิ์อย่างถึงที่สุดและมันทรงพลังกว่าพวกหวูเทียนและหลุนฮวยไปมากนัก!

ไม่สิ มันราวกับว่าพลังของทั้งสองนั้นอยู่คนละภพภูมิกันไป!

ตุบ!

ร่างของหวูเทียนและหลุนฮวยนั้นคุกเข่าลงในทันที!

คนทั้งหลายที่ได้เห็นภาพนี้ต่างต้องสั่นกลัวไปจนถึงขั้วหัวใจ!

เพราะสองยอดฝีมือผู้ควบคุมพลังไร้สุดนั้นมันกลับถูกกดหัวให้คุกเข่าลงง่ายๆ!