จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 1041

พอเซียวผินเห็นซวนอ๋องมา ก็ตกใจอึ้งบื้อ สีหน้าซีดเผือดไปเลย “ซวนอ๋อง?”

“ฝ่าบาทมีรับสั่งให้ข้าจับตัวคนวางยาพิษเหล่าองค์ชายและองค์หญิง กุ้ยมามาข้างกายท่านรับสารภาพแล้ว เซียวผินเชิญเถอะ!” โม่เหลิ่งเหยียนบอกตามตรงออกมาเลย

เซียวผินคิ้วขมวดเป็นปมเลยทีเดียว กุ้ยมามาน่าตายนัก ทำงานไม่สำเร็จยังทรยศตนอีก น่าตายนัก

ตอนนี้เผชิญหน้ากับซวนอ๋อง เซียวผินกลัวมากเลย แต่นางไม่กล้ายอมรับ และไม่อยากยอมรับ วางยาพิษเหล่าองค์ชายและองค์หญิงนั่นน่ะโทษหนักประหารเก้าชั่วโคตรเลยนะ

“กุ้ยมามาแค่ไม่พอใจที่ข้าลงโทษนางเมื่อหลายวันก่อน ดังนั้นเลยแกล้งใส่ร้ายข้าด้วยความไม่พอใจเท่านั้น!” เซียวผินทำสงบนิ่ง แก้ตัวให้ตัวเอง

โม่เหลิ่งเหยียนสีหน้าเย็นชาดุจน้ำแข็ง “ฝ่าบาทย่อมทรงพิจารณาเอง หากเซียวผินไม่ไป ข้าไม่รังเกียจให้คนเชิญท่านไป!”

น้ำเสียงเย็นชา เข้มงวดแฝงแววห้ามบิดพลิ้วเด็ดขาด

เซียวผินที่เย่อหยิ่งย่อมไม่อยากโดนสนมนางอื่นในวังเห็นเป็นเรื่องขบขันแน่ “ข้าไปเองได้!” พลางก้าวเท้าเดินออกไปทันที

โม่เหลิ่งเหยียนเหล่มองอย่างเย็นชา และก้าวเท้าตามไป องครักษ์คนอื่นยิ่งตามติดไปเช่นกัน

เวลานี้ จวนซื่อจื่อ

อาการของเหล่าองค์ชายและองค์หญิงคงที่แล้ว ไข้ก็ลดแล้ว องค์ชายรองและไท่จื่อยังกินข้าวต้มอ่อนๆไปครึ่งชาม ในที่สุดหัวใจที่หวาดหวั่นตึงเครียดของฮ่องเต้ก็ผ่อนคลายลงเสียที

ฮ่องเต้กำลังจะพูดอะไร ก็เห็นจิ่งไป๋ลากหลิงเฟิงไปอีกด้าน แถมจิ่งไป๋ยังมีสีหน้าเคร่งเครียดยิ่งนักอีกด้วย

“พี่หลิงเฟิง ข้าพบเรื่องหนึ่งแปลกมากเลย องค์ชายและองค์หญิงคนอื่นพากันอาเจียนไข้ขึ้นสูงมาก ทรมานจนอยากตาย แต่องค์ชายสามนั่นกลับไม่เป็นอะไรเลย” จิ่งไป๋ตอบ

เมื่อครู่เขาตามทุกคนไปดูแลพวกองค์ชายและองค์หญิง อาการขององค์ชายและองค์หญิงคนอื่นหนักมาก ดังนั้นทุกคนเลยร้อนใจนัก วุ่นวายไปตามๆกัน ไม่มีใครสังเกตองค์ชายสามเลย

หากคนพวกนี้มาโดนวางยาพิษตายในจวนซื่อจื่อ จวนซื่อจื่อคงหนีไม่รอดแน่

แต่จิ่งไป๋และโม่เซิงเคยฝึกฝนมากับหยุนถิง สามารถเผชิญหน้าเรื่องต่างๆได้นานแล้ว ความคิดและสายตา รวมกับความเฉลียวฉลาดนั้นดีกว่าคนทั่วไปมากนัก

“พี่หลิงเฟิง เรื่องนี้จะทูลฝาบาทหรือไม่ คนอื่นโดนพิษหมดมีเพียงเขาที่ไม่เป็นไร หรือว่าเขารู้ก่อนว่าอาหารที่ตวนเจี๋ยอวี๋พามาจะมียาพิษรึ?” โม่เซิงเดินเข้ามาถาม

หลิงเฟิงสีหน้าเคร่งเครียดยิ่งนัก มันบังเอิญเกินไปจริงๆ “ข้าจะไปรายงานฝ่าบาท ดีนักที่พวกเจ้าละเอียดอ่อนสังเกตเห็นความผิดปกติ”

“งั้นพวกข้าไปทำงานต่อละ” จิ่งไป๋และโม่เซิงพูดพลางจะไปดูแลพวกองค์ชาย

หลิงเฟิงหมุนตัวกลับมาจะไปรายงานฝ่าบาท ก็เห็นฝ่าบาทถลึงตามองตนด้วยสีหน้าเคร่งเครียด หลิงเฟิงรู้ทันทีว่าฝ่าบาทต้องได้ยินคำพูดของเขากับจิ่งไป๋และโม่เซิงแล้วแน่ๆ

“ฝ่าบาท....” หลิงเฟิงยังพูดไม่ทันจบ ฮ่องเต้ก็พุ่งไปทางเรือนขององค์ชามสายอย่างเดือดดาลทะลุฟ้าทันที

องค์ชายสามเห็นเสด็จพ่อจู่ๆก็มา ก็รีบลุกขึ้นถวายบังคม “กระหม่อมถวายบังคมเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ!”

“ข้าถามเจ้าหน่อย ทำไมทุกคนโดนพิษอาเจียนเป็นไข้กัน แต่มีแค่เจ้าที่ไม่ได้เป็นอะไรเลย หรือว่าเจ้ารู้มาก่อนว่าอาหารของตวนเจี๋ยอวี๋มียาพิษรึ?” ฮ่องเต้แค่นเสียงถาม

พอคำนี้ออกมา ทุกคนได้ยินกันหมด และพากันหันมององค์ชายสามรัวๆ สายตาทุกคนเต็มไปด้วยความสงสัย

องค์ชามสามตกใจมาก รีบตอบทันที “เสด็จพ่อ ลูกไม่รู้จริงๆว่าอาหารที่ตวนเจี๋ยอวี๋พามาจะมียาพิษ เพราะลูกไม่ชอบกินขนมมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ดังนั้นเลยไม่ได้กินอาหารที่ตวนเจี๋ยอวี๋นำมา ลูกชอบดื่มน้ำแกง เลยดื่มน้ำแกงไปสองชาม!”

ฮ่องเต้ถึงนึกขึ้นมาได้ องค์ชายสามไม่ชอบกินขนมจริงๆ เดิมไม่แน่ใจว่าจะเป็นเซียวผินหรือไม่ แต่พอเห็นองค์ชายสามไม่เป็นอะไร และได้ยินคำอธิบายของเขา ฮ่องเต้ก็มั่นใจทันทีว่าคนที่วางยาพิษต้องเป็น เซียวผินแน่

เสือร้ายไม่กินลูก ตวนเจี๋ยอวี๋ไม่มีทางวางยาพิษองค์ชายห้า ดังนั้นเซียวผินเลยจงใจส่งคนมาใส่ยาพิษลงในขนมของตวนเจี๋ยอวี๋ ส่วนองค์ชายสามก็ไม่ชอบกินขนม เลยรอดไปได้พอดี!

“ฝ่าบาท กระหม่อมพาเซียวผินเหนียงเหนียงมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ รวมถึงสาวใช้และมามาของนางด้วยกระหม่อมและเหล่าองครักษ์เห็นกับตาตนเองว่า มามาผู้นี้คิดจะผลักสาวใช้ลงบ่อน้ำ และได้ยินมามาพูดเองกับปากว่าเซียวผินสั่งให้สาวใช้มาใส่ยาพิษลงในขนมของตวนเจี๋ยอวี๋ ขอฝ่าบาททรงตัดสินด้วย!” โม่เหลิ่งเหยียนตอบอย่างนอบน้อม

พอเซียวผินเห็นฮ่องเต้ คุกเข่าลงทันที “ฝ่าบาท ฝ่าบาท หม่อมฉันถูกใส่ร้ายเพคะ ขอฝ่าบาททรงพิจารณาคืนความยุติธรรมให้หม่อมฉันด้วย!”

ยังไม่รอฮ่องเต้ตอบ ตวนเจี๋ยอวี๋พุ่งเข้ามาหานางด้วยความเคียดแค้น คว้าหมับคอเสื้อเซียวผินทันที “เซียวผิน เหตุใดเจ้าชั่วร้ายเช่นนี้ ข้าเห็นเจ้าเป็นพี่สาว เจ้ากลับให้คนมาวางยาพิษในขนมที่ข้าเตรียมให้องค์ชายห้า อยากจะฆ่าองค์ชายห้า แต่จับพลัดจับผลูที่องค์ชายและองค์หญิงคนอื่นก็กินด้วย เลยโดนพิษกันหมด

เจ้าอำมหิตยิ่งนัก เพื่อขจัดขวากหนามให้องค์ชายสามของเจ้า กลับไม่เสียดายเลยที่จะยืมมือข้าฆ่าเหล่าองค์ชายองค์หญิง เจ้าไม่คู่ควรเป็นคน!”

เซียวผินโกรธมาก สะบัดตวนเจี๋ยอวี๋ออกอย่างแรง “ข้าไม่เข้าใจว่าเจ้ากำลังพูดเรื่องอะไร เจ้าอยากอาศัยโอกาสที่มาเยี่ยมองค์ชายห้าแล้วให้ร้ายองค์ชายคนอื่น เกี่ยวอะไรกับข้าด้วยล่ะ?”

“ข้าอยากกำจัดองค์ชายคนอื่น รึ เจ้ายังกล้าสาดโคลนใส่ข้ารึ ข้าไม่ได้หวังให้ต่อไปองค์ชายห้ามีอำนาจมากมายล้นฟ้า หรือร่ำรวยมหาศาล ข้าเพียงหวังให้เขาปลอดภัย เติบโตอย่างมีความสุขและแข็งแรง ข้าก็พอใจแล้ว ในเมื่อเจ้าบอกว่าไม่เกี่ยวข้องกับเจ้า เหตุใดเหล่าองค์ชายและองค์หญิงต่างโดนพิษกันหมด มีเพียงองค์ชายสามที่ไม่เป็นไร เจ้ารู้ดีแก่ใจว่าองค์ชายสามไม่ชอบกินขนม เลยให้คนมาวางยาพิษไง” ตวนเจี๋ยอวี๋พูดยาวเหยียดอย่างเดือดดาล

“เจ้ามาเยี่ยมองค์ชายห้าเอง ข้าไม่ได้มาเสียหน่อย ข้าจะรู้ก่อนได้อย่างไรว่า เจ้าทำอะไร เอาอะไรไปให้องค์ชายห้า แล้วจะแน่ใจได้อย่างไรว่าองค์ชายสามจะไม่ได้กินแน่?” เซียวผินย้อน

ตวนเจี๋ยอวี๋โกรธมาก ไม่รู้จะเถียงอย่างไรดี “เจ้า เจ้ากำลังแก้ตัว! ฝ่าบาทของทรงพิจารณาด้วย คืนความบริสุทธิ์ให้หม่อมฉันด้วยเถิด!”

ฮ่องเต้เดือดดาลอย่างหนัก ดวงหน้าเย็นเยียบยะเยือก ถลึงตามองสาวใช้และมามาอย่างเดือดดาล “พวกเจ้าสองคนพูดมา หากกล้าพูดปดแม้แต่คำเดียว ข้าจะประหารเจ้าเก้าชั่วโคตรซะ!”

น้ำเสียงเย็นเยียบออกมา หงเอ๋อร์และกุ้ยมามาตกใจเข่าอ่อนลงพื้นทันที รีบโขกศีรษะยอมรับผิดออกมาทันที

“ฝ่าบาท เซียวผินเหนียงเหนียงบงการให้ข้าใส่ยาพิษลงในขนมของตวนเจี๋ยอวี๋ ข้าจงใจแกล้งทำขนมที่เสวี่ยชิงถืออยู่ตก อาศัยจังหวะตอนนางก้มหยิบขนมแอบใส่ยาพิษลงไป พอสำเร้จแล้วเหนียงเหนียงกลับให้กุ้ยมามามาฆ่าข้าน้อย โชคดีที่ซวนอ๋องมาช่วยข้าน้อยไว้ทันเวลา ฝ่าบาท ข้าน้อยยินดีตายชดใช้ความผิด!” หงเอ๋อร์ตัดสินใจโพล่งออกไป

“เจ้ากล้าใส่ความข้า....” เซียวผินกำลังจะด่าหงเอ๋อร์ ก็โดนสายตาเหี้ยมเกรียมของฝ่าบาทมองจนชะงักไป

“ขืนกล้าพล่ามอีกคำเดียว ข้าจะให้คนตัดลิ้นเจ้าซะ!” น้ำเสียงเหี้ยมเกรียมทรงอำนาจของฮ่องเต้ทำเซียวผินหุบปากฉับพลัน

พอกุ้ยมามาเห็นเซียวผินสิ้นอำนาจ ก็รีบโขกศีรษะรับผิดโดยดี “ฝ่าบาทไว้ชีวิตด้วย เหนียงเหนียงสั่งข้าไปฆ่าปิดปากหงเอ๋อร์ เพราะกลัวว่าฝ่าบาทจะสืบถึงตัวหงเอ๋อร์ได้ แล้วมาถึงตัวเหนียงเหนียงได้”

ฮ่องเต้เส้นเลือดที่ขมับปูดโปน สายตาเหี้ยมเกรียมดุดันพุ่งไปหาเซียวผินราวกับดาบแหลมคม “เหตุใดเจ้าต้องวางยาพิษองค์ชายองค์หญิงด้วย ข้าให้โอกาสเจ้าแค่ครั้งเดียว หากเจ้าไม่พูดความจริง ข้าจะประหารตระกูลเซียวหมดทั้งตระกูลเลย!”