จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 1041

พอเซียวผินเห็นซวนอ๋องมา ก็ตกใจอึ้งบื้อ สีหน้าซีดเผือดไปเลย “ซวนอ๋อง?”

“ฝ่าบาทมีรับสั่งให้ข้าจับตัวคนวางยาพิษเหล่าองค์ชายและองค์หญิง กุ้ยมามาข้างกายท่านรับสารภาพแล้ว เซียวผินเชิญเถอะ!” โม่เหลิ่งเหยียนบอกตามตรงออกมาเลย

เซียวผินคิ้วขมวดเป็นปมเลยทีเดียว กุ้ยมามาน่าตายนัก ทำงานไม่สำเร็จยังทรยศตนอีก น่าตายนัก

ตอนนี้เผชิญหน้ากับซวนอ๋อง เซียวผินกลัวมากเลย แต่นางไม่กล้ายอมรับ และไม่อยากยอมรับ วางยาพิษเหล่าองค์ชายและองค์หญิงนั่นน่ะโทษหนักประหารเก้าชั่วโคตรเลยนะ

“กุ้ยมามาแค่ไม่พอใจที่ข้าลงโทษนางเมื่อหลายวันก่อน ดังนั้นเลยแกล้งใส่ร้ายข้าด้วยความไม่พอใจเท่านั้น!” เซียวผินทำสงบนิ่ง แก้ตัวให้ตัวเอง

โม่เหลิ่งเหยียนสีหน้าเย็นชาดุจน้ำแข็ง “ฝ่าบาทย่อมทรงพิจารณาเอง หากเซียวผินไม่ไป ข้าไม่รังเกียจให้คนเชิญท่านไป!”

น้ำเสียงเย็นชา เข้มงวดแฝงแววห้ามบิดพลิ้วเด็ดขาด

เซียวผินที่เย่อหยิ่งย่อมไม่อยากโดนสนมนางอื่นในวังเห็นเป็นเรื่องขบขันแน่ “ข้าไปเองได้!” พลางก้าวเท้าเดินออกไปทันที

โม่เหลิ่งเหยียนเหล่มองอย่างเย็นชา และก้าวเท้าตามไป องครักษ์คนอื่นยิ่งตามติดไปเช่นกัน

เวลานี้ จวนซื่อจื่อ

อาการของเหล่าองค์ชายและองค์หญิงคงที่แล้ว ไข้ก็ลดแล้ว องค์ชายรองและไท่จื่อยังกินข้าวต้มอ่อนๆไปครึ่งชาม ในที่สุดหัวใจที่หวาดหวั่นตึงเครียดของฮ่องเต้ก็ผ่อนคลายลงเสียที

ฮ่องเต้กำลังจะพูดอะไร ก็เห็นจิ่งไป๋ลากหลิงเฟิงไปอีกด้าน แถมจิ่งไป๋ยังมีสีหน้าเคร่งเครียดยิ่งนักอีกด้วย

“พี่หลิงเฟิง ข้าพบเรื่องหนึ่งแปลกมากเลย องค์ชายและองค์หญิงคนอื่นพากันอาเจียนไข้ขึ้นสูงมาก ทรมานจนอยากตาย แต่องค์ชายสามนั่นกลับไม่เป็นอะไรเลย” จิ่งไป๋ตอบ

เมื่อครู่เขาตามทุกคนไปดูแลพวกองค์ชายและองค์หญิง อาการขององค์ชายและองค์หญิงคนอื่นหนักมาก ดังนั้นทุกคนเลยร้อนใจนัก วุ่นวายไปตามๆกัน ไม่มีใครสังเกตองค์ชายสามเลย

หากคนพวกนี้มาโดนวางยาพิษตายในจวนซื่อจื่อ จวนซื่อจื่อคงหนีไม่รอดแน่

แต่จิ่งไป๋และโม่เซิงเคยฝึกฝนมากับหยุนถิง สามารถเผชิญหน้าเรื่องต่างๆได้นานแล้ว ความคิดและสายตา รวมกับความเฉลียวฉลาดนั้นดีกว่าคนทั่วไปมากนัก

“พี่หลิงเฟิง เรื่องนี้จะทูลฝาบาทหรือไม่ คนอื่นโดนพิษหมดมีเพียงเขาที่ไม่เป็นไร หรือว่าเขารู้ก่อนว่าอาหารที่ตวนเจี๋ยอวี๋พามาจะมียาพิษรึ?” โม่เซิงเดินเข้ามาถาม

หลิงเฟิงสีหน้าเคร่งเครียดยิ่งนัก มันบังเอิญเกินไปจริงๆ “ข้าจะไปรายงานฝ่าบาท ดีนักที่พวกเจ้าละเอียดอ่อนสังเกตเห็นความผิดปกติ”

“งั้นพวกข้าไปทำงานต่อละ” จิ่งไป๋และโม่เซิงพูดพลางจะไปดูแลพวกองค์ชาย

หลิงเฟิงหมุนตัวกลับมาจะไปรายงานฝ่าบาท ก็เห็นฝ่าบาทถลึงตามองตนด้วยสีหน้าเคร่งเครียด หลิงเฟิงรู้ทันทีว่าฝ่าบาทต้องได้ยินคำพูดของเขากับจิ่งไป๋และโม่เซิงแล้วแน่ๆ

“ฝ่าบาท....” หลิงเฟิงยังพูดไม่ทันจบ ฮ่องเต้ก็พุ่งไปทางเรือนขององค์ชามสายอย่างเดือดดาลทะลุฟ้าทันที