จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 1042

เซียวผินที่เดิมคิดจะแก้ต่างให้ตัวเองพลันชะงักกึก นางตกใจจนหน้าซีดเผือด

วินาทีนี้เซียวผินรู้ดีว่าตนหมดทางรอดแล้ว หากนางกล้าพูดปด ทั้งตระกูลเซียวจบสิ้นแน่ วินาทีนี้นางเสียใจยิ่งนัก ทำไมตนถึงได้ใจร้อนอย่างนี้ เท่ากับขุดหลุมฝังตนเองชัดๆ

“ที่นี่คือจวนซื่อจื่อ ยาสารภาพความจริงของหยุนถิงมีมากมายนัก หรือว่าเซียวผินอยากจะลองรึ?” โม่เหลิ่งเหยียนพูดเสียงเย็นเยียบขึ้น ทำเอาเซียวผินเหมือนตกลงไปในหลุมน้ำแข็ง

นางย่อมเคยได้ยินเรื่องยาสารภาพความจริงมาก่อน มีครั้งหนึ่งฝ่าบาทดื่มจนเมามายและบอกนาง บอกว่ายาสารภาพความจริงนั่นใช้ประโยชน์ได้ดีมาก ไม่ว่าจะเป็นคนที่เจ้าเล่ห์เก็บความลับเก่งแค่ไหนล้วนต้องพูดความจริงออกมาทั้งนั้น นำมาใช้สอบสวนคนร้ายดียิ่งนัก

“ท่านแม่ ท่านรีบทูลเสด็จพ่อไปสิ ท่านไม่ได้วางยาพิษ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับท่านน่ะ” องค์ชายสามเป็นห่วงเลยพุ่งเข้ามาบอก

ท่านแม่ของเขารอบรู้มารยาทและโคลงกลอน อ่อนโยนสง่างามมาตลอด ไม่เคยทำเรื่องไม่สมควรเลย จะมาวางยาพิษให้ร้ายเหล่าองค์ชายและองค์หญิงได้อย่างไรกัน ตีให้ตายองค์ชายสามก็ไม่เชื่อ

เซียวผินมองดูลูกชายตนเองที่กำลังเป็นห่วงตนอยู่เบื้องหน้านี้ เสียใจยิ่งนัก และยังปวดใจด้วย นางไม่มีวันยอมให้เรื่องที่ตนทำต้องทำให้องค์ชายสาม และตระกูลเซียวเดือดร้อนไปด้วยเด็ดขาด

เห็นเพียงเซียวผินคุกเข่าลงพื้น “ฝ่าบาท เป็นหม่อมฉันจริงๆที่ให้สาวใช้วางยาพิษในขนมของตวนเจี๋ยอวี๋ เพราะอยากยืมมือตวนเจี๋ยอวี๋มาฆ่าองค์ชายคนอื่น ไท่จื่อกตัญญูมีเมตตา กตัญญูมาก แต่ไม่มีความสามารถใดๆ และยิ่งไม่มีความเด็ดขาดมุ่งมั่น ไม่อาจรับภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่ได้ ถึงองค์ชายรองจะนิสัยวู่วามไปบ้าง ไม่รู้จักการควรไม่ควร หากมีสมองที่เฉลียวฉลาดมาก เรียนรู้อะไรได้เร็วกว่าองค์ชายคนอื่นมาแต่เด็ก และทำให้ฝ่าบาททรงโปรดปรานนัก”

“ถึงองค์ชายห้าจะยังเด็ก แต่กล้าหาญชาญชัยนัก สุขุมนุ่มลึกกว่าองค์ชายอีกสองคน ฝ่าบาทเคยชมเชยว่าองค์ชายห้าเป็นคนที่เหมือนฝ่าบาทมากที่สุด ส่วนองค์ชายเจ็ดที่เล็กที่สุดก็กำเนิดจากฮองเฮา ถึงจะยังแบเบาะ อาศัยแค่เขาเป็นลูกชายเมียหลวงอย่างฮองเฮา ก็พร้อมพรั่งไปด้วยลาภยศสรรเสริญใช้ไม่หมดสิ้นไปทั้งชาติแล้ว”

“แล้วองค์ชามสามของหม่อมฉันเล่า พรสวรรค์ไม่ดีเหมือนองค์ชายรองและองค์ชายห้า กตัญญูไม่เท่าไท่จื่อ ผู้คนไม่ชื่นชอบองค์ชายเจ็ด ในบรรดาองค์ชายมากมายก็มีแต่เขาที่ไม่มีจุดเด่นอะไรเลย แม่อย่างหม่อมฉันย่อมต้องขจัดขวากหนามเพื่อลูกชาย มีเพียงแต่องค์ชายคนอื่นเกิดเรื่อง ฝ่าบาทถึงจะมองเห็นองค์ชายสาม ถึงจะให้ความสำคัญกับเขา”

“เพราะองค์ชามสามไม่ชอบกินขนมแต่เล็ก ชอบแต่ดื่มน้ำแกง ดังนั้นหม่อมฉันจึงสั่งสาวใช้วางยาพิษในขนม และน้ำแกงไม่มียาพิษ แบบนี้ต่อให้องค์ชามสามกินขนมไปหนึ่งชิ้นก็ไม่สาหัสอะไร หม่อมฉันทำความผิดที่แม่ในวังหลังล้วนทำกัน หม่อมฉันทำเรื่องพวกนี้คนเดียว องค์ชายสามไม่รู้เรื่องอะไรเลย ตระกูลเซียวก็ไม่รู้เช่นกัน จะฆ่าแกงอย่างไรฝ่าบาททรงลงโทษได้เลย

หม่อมฉันเพียงขอร้องฝ่าบาทอย่าได้ลงโทษองค์ชายสาม และอย่าได้พาดพิงไปถึงตระกูลเซียว ฝ่าบาททรงพระปรีชาสามารถที่สุด ย่อมไม่ทำร้ายผู้บริสุทธิ์แน่ หม่อมฉันยินดีตายชดใช้ความผิด!” เซียวผินพูดความไม่พอใจออกมาจนหมด

ฮ่องเต้ทั้งตะลึงและเดือดดาล “ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะไม่พอใจข้าขนาดนี้ ถึงพรสวรรค์และความกล้าหาญขององค์ชายสามจะสู้องค์ชายคนอื่นไม่ได้ แต่เขารู้เรื่องกลไกกับดัก ของที่ทำออกมาแม้แต่ช่างในวังยังชมไม่ขาดปาก เจ้าต่างหากที่เป็นสตรีโง่งม คิดวางยาพิษให้องค์ชายคนอื่นตายหมด ช่างชั่วร้ายยิ่งนัก ฟ้าดินไม่อาจละเว้นเจ้าได้ ทหารจับเซียวผินขังคุก อีกสามวันให้หลังประหารด้วยวิธีห้าม้าแยกร่าง!”

พอคำนี้ออกมา องค์ชายสามอึ้งบื้อไปเลย รีบคุกเข่าโขกศีรษะขอร้องฮ่องเต้ทันที “เสด็จพ่อ ขอร้องพระองค์ละเว้นท่านแม่เถอะ นางสำนึกผิดแล้ว ลูกยินดีรับโทษแทนนางเอง!”

เซียวผินตื้นตันใจนัก น้ำตาไหลพราก รีบดึงองค์ชายสามลุกขึ้นทันที “องค์ชายสาม แม่ทำร้ายเจ้าเอง แม่เลอะเลือนเอง ต่อไปเจ้าต้องมีชีวิตอยู่ให้ดีนะ เชื่อฟังคำพูดเสด็จพ่อ เป็นคนสง่าผ่าเผยนะ”

กองทัพหลวงสองคนพุ่งเข้ามาหิ้วตัวเซียวผินจะออกไป

องค์ชายสามลนลานเป็นกังวลนัก คว้ามือเซียวผินไว้แต่โดนองครักษ์จับแยก องค์ชายสามร้อนใจจนตาแดงเรื่อ รีบโขกศีรษะให้ฮ่องเต้รัวๆ “เสด็จพ่อ ท่านแม่สำนึกผิดแล้ว ขอร้องท่านไว้ชีวิตนางเถอะ ต่อให้จับนางขังตำหนักเย็น ลูกขอร้องพระองค์ล่ะ!”

“วันนี้นางทำตัวเองทั้งนั้น โชคดีที่เกิดเรื่องที่จวนซื่อจื่อ ผู้อาวุโสหมอยมบาลยื่นมือเข้าช่วยเหลือ ไม่อย่างนั้นหากพิษกำเริบ เหล่าองค์ชายและองค์หญิงตอนนี้คงกลายเป็นศพไปแล้ว เจ้าจะให้ข้าละเว้นนางได้อย่างไร?”

ฮ่องเต้พูดเสียงเนิบช้า กดเหยียบฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้ายในใจองค์ชายสามเสียติดดิน

เพราะว่าเสียใจมากเกินไป องค์ชายสามหน้ามืดสลบไปเลย ฮ่องเต้รีบพยุงเขาไว้ทันที “หมอยมบาลช่วยดูองค์ชายสามเร็ว?”

หมอยมบาลจับชีพจรให้องค์ชายสาม “ฝ่าบาทโปรดวางพระทัย องค์ชายสามเพียงเสียใจอย่างหนัก พักผ่อนสักหน่อยก็ฟื้นแล้ว”