จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 135

“ข้ารู้ว่าซื่อจื่อเป็นห่วงข้า แต่ท่านโปรดเชื่อใจข้า ให้โอกาสข้าสักครั้ง ท่านรู้ได้อย่างไรว่าข้าจะไม่ชนะ” หยุนถิงยิ้มอย่างสดใส ส่งสัญญาณให้ซื่อจื่อสบายใจ

จวินหย่วนโยวอดที่จะโอบเอวของนางแน่นมากขึ้นไม่ได้“ไม่ได้ ถึงอย่างนั้นก็ห้ามเอาตัวเข้าไปเสี่ยง”

“ซื่อจื่อ ทำไมท่านถึงพิรี้พิไรเช่นนี้ ข้าอยากจะเดิมพัน อยากได้หนึ่งล้านตำลึง ยังต้องการให้ซวนอ๋องขอโทษท่านด้วย หากท่านไม่รับปากข้า ต่อไปห้ามมานอนกับข้าอีก!” จู่ๆหยุนถิงก็ไม่มีเหตุผลขึ้นมา

ทุกคนมองกันอย่างตะลึงงัน หยุนถิงผู้นี้โง่หรือเปล่า ดูไม่ออกว่าจวินซื่อจื่อกำลังเป็นห่วงนางอยู่หรือ นี่ไม่ใช่การรนหาที่ตายเองหรอกหรือ

สีหน้าของจวินหย่วนโยวสงบนิ่ง ไม่มีความกระอักกระอ่วนและความโกรธเลยแม้แต่น้อย“เจ้าต้องการจะเดิมพันจริงหรือ?”

หยุนถิงพยักหน้าอย่างแรง“ใช่”

“ตกลง เช่นนั้นข้าเคารพการตัดสินใจของเจ้า” จวินหย่วนโยวไม่พูดอะไรอีก

บางที หยุนถิงอาจจะสามารถชนะจริงๆ อย่างไรเสียนางก็ฉลาดขนาดนั้น เจ้าเล่ห์ขนาดนั้น ตัวเองควรจะเชื่อมั่นในตัวนาง

“ขอบคุณซื่อจื่อมาก ท่านรอนับเงินได้เลย” หยุนถิงกล่าวอย่างได้ใจ

โม่เหลิ่งเหยียนมองดูทั้งสองคนที่กำลังหวานเลี่ยนกันอยู่ ใบหน้าเต็มไปด้วยการดูถูก“นี่เป็นการตัดสินใจของพวกเจ้า เช่นนั้นก็ลงนามในหนังสือยินยอมความเป็นความตายเถอะ จะเป็นหรือตาย ร่ำรวยสูงศักดิ์หรือไม่ขึ้นอยู่กับชะตาฟ้าลิขิต หากว่าหยุนถิงตายที่นี่จริงๆ ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับข้า”

ผู้จัดการร้านรีบนำหนังสือยินยอมความเป็นความตายมาทันที ยื่นให้หยุนถิงหนึ่งชุด อีกหนึ่งชุดวางไว้บนโต๊ะหมายเลขเก้า

เงาร่างสีดำเดินออกมา รูปร่างอ้วนท้วนเล็กน้อย รูปร่างหน้าตาเหมือนคนอายุห้าสิบกว่า คนทั้งคนดูอัปลักษณ์น่าเกลียด แต่ความเฉียบคมในดวงตาคู่นั้นกลับทำให้คนไม่กล้ามองข้าม

“คิดไม่ถึงจริงๆว่า ข้าเล่นพนันมาทั้งชีวิตคนที่ได้พบข้าเป็นคนแรกก็คือสาวน้อยอย่างเจ้า น่าสนใจดี” คนผู้นั้นเอ่ยปาก

“ท่านก็คือเซียนพนัน?” หยุนถิงเลิกคิ้วมองมา

“ถูกต้อง ข้าก็คือเซียนพนัน เจ้าเป็นคนแรกที่ได้พบข้าในแคว้นต้าเยียน สาวน้อยเจ้าเสียใจภายหลังตอนนี้ยังทันนะ หากว่าลงนามในหนังสือยินยอมความเป็นความตายแล้ว จะไม่มีโอกาสเสียใจภายหลังแล้วจริงๆ” เซียนพนันกล่าวโน้มน้าว

“วันนี้ได้พบกับผู้อาวุโสเซียนพนัน ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งของข้า หากต้องตายไปเช่นนี้ ก็ไม่เสียใจเลย” หยุนถิงหยิบพู่กันมาเขียนชื่อของตัวเองลงไป

“ตกลง สาวน้อยอย่างเจ้าเด็ดขาดตรงไปตรงมาจริงๆ เช่นนั้นก็เริ่มกันเถอะ” เซียนพนันก็หยิบพู่กันขึ้นมาเขียนชื่อลงไปเช่นกัน

หยุนถิงมองดูมือที่จับพู่กันของเขา ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

“ในเมื่อทั้งสองท่านลงนามในหนังสือยินยอมความเป็นความตายแล้ว เช่นนั้นตอนนี้ข้าก็จะพูดถึงกฎของเกมนี้ โต๊ะนี้เป็นการเดิมพันด้วยชีวิต อีกสักครู่จะยกสุรามาสองกา รินสุราต่อหน้าทุกคนด้วยตัวเอง สุราถ้วยหนึ่งมีพิษร้ายแรง อีกถ้วยไม่มี ทั้งสองท่านต่างคนต่างเลือกหนึ่งถ้วย หากเลือกถ้วยเดียวกันเช่นนั้นทั้งสองคนก็ทอยลูกเต๋าแข่งขันกัน แต้มใครสูงที่สุดคนนั้นก็มีสิทธิ์เลือกก่อน” ผู้จัดการร้านกล่าวอธิบาย

“ถ้าหากแต้มเหมือนกันล่ะ?” หยุนถิงถาม

“หากแต้มเท่ากัน ถ้วยสุราที่เลือกก็เป็นถ้วยเดียวกัน ข้าก็จะให้คนรินถ้วยที่เหมือนกันให้อีกหนึ่งถ้วย หากทั้งสองท่านล้วนเลือกถ้วยที่มีพิษ เช่นนั้นก็ต้องยอมรับความโชคร้ายเองแล้ว” เสียงที่มืดมนทุ้มต่ำของโม่เหลิ่งเหยียนดังมา

“เข้าใจแล้ว เช่นนั้นก็ยกสุรามาเถอะ” หยุนถิงเลิกคิ้วพึมพำออกมา

โม่เหลิ่งเหยียนพยักหน้า ผู้จัดการร้านไปเตรียมด้วยตัวเอง ในตอนที่ขึ้นมาในมือก็ถือถาดเอาไว้หนึ่งอัน กาสุราสองกา ถ้วยสุราสองถ้วย

“รอเดี๋ยวก่อน ในเมื่อเซียนพนันเป็นคนของท่าน เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาโกงหรือไม่ หรือว่ารู้ล่วงหน้าว่าสุรากาไหนมีพิษอยู่?” หลงเอ้ออดที่จะเอ่ยปากขึ้นมาไม่ได้

โม่เหลิ่งเหยียนมองมา“เจ้าต้องการจะทำอย่างไร?”

หลงเอ้อรีบมองไปทางหยุนถิงทันที“ฮูหยิน ท่านคิดว่าอย่างไร?”

“ไม่เป็นไร ข้าคิดว่าซวนอ๋องผู้สง่างามคงจะไม่แอบทำอะไรเช่นนี้หรอก มิเช่นนั้นบ่อนพนันฟู่กุ้ยแห่งนี้ก็ไม่สามารถเปิดมาจนถึงตอนนี้ใช่ไหม ทุกคนที่อยู่ที่นี่ไม่ได้ตาบอดเสียหน่อย ต้องมองดูกันอยู่แน่นอน หากเซียนพนันโกงจริงๆ เกรงว่าวันหน้าบ่อนพนันฟู่กุ้ยแห่งนี้ก็ไม่มีคนมาอีกแล้ว” หยุนถิงฮึออกมาอย่างเย็นชา

ทุกคนที่อยู่ชั้นหนึ่งล้วนเห็นด้วยอย่างยิ่ง ถึงแม้จะติดอยู่ที่ความน่าเกรงขามของซวนอ๋องไม่กล้าพูดออกมา แต่ในใจกลับทอดถอนใจว่าหยุนถิงพูดความจริง

“สมกับที่เป็นผู้หญิงของจวินหย่วนโยว ข้ารินสุราให้เจ้าด้วยตัวเอง” ขณะที่โม่เหลิ่งเหยียนพูดไป ก็หยิบกาสุราขึ้นมา