จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 171

ในสถานที่จัดงานเทศกาลดอกท้อ ทุกคนมารวมตัวกันที่สนามแข่งตั้งแต่เช้า โดยเฉพาะผู้ที่เข้าร่วมการแข่งขัน ต่างก็ตื่นเต้นกันมาก

“ฝ่าบาทเสด็จ หลิ่วเฟยเหนียงเหนียง เหมยเฟยเหนียงเหนียงเสด็จ” ซูกงกงประกาศเสียงดัง

ทุกคนรีบคุกเข่าถวายบังคม “ถวายบังคมฝ่าบาท ขอฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นหมื่นปี”

ฮ่องเต้ในชุดมังกรสีเหลืองทองเดินนำหน้า สีหน้าเย็นชาและสง่าผ่าเผย รอบตัวมีรัศมีที่น่ายำเกรง หลิ่วเฟยกับเหมยเฟยเดินตามหลัง งานเทศกาลดอกท้อในครั้งนี้ มีทั้งสองมาร่วมงาน คนหนึ่งชุดสีแดงและอีกคนหนึ่งชุดสีม่วงดูสง่างาม และอ่อนหวานเป็นมิตร เดินตามหลังมาติดๆ

ฮ่องเต้เดินไปที่บัลลังก์ แล้วตรัสว่า “ลุกขึ้นได้”

ทุกคนรีบลุกขึ้นมา แล้วยืนนิ่งอย่างนอบน้อม

หลีอ๋องทำความเคารพฮ่องเต้ แล้วกล่าวรายงาน “ฝ่าบาท การแข่งขันเทศกาลดอกท้อแบ่งออกเป็นสามรอบ รอบคัดเลือก รอบรองชนะเลิศ และรอบชิงชนะเลิศ เนื่องจากมีผู้เข้าร่วมแข่งขันเป็นจำนวนมาก จึงจัดวันละสองรอบ สองวันจบหนึ่งรอบ ผู้เข้าแข่งขันจัดเตรียมอาหารเรียบร้อยจะมีกรรมการให้คะแนน รอบคัดเลือกจะทำการตัดผู้แข่งขันครึ่งหนึ่งออก จนเหลือเข้ารอบชิงชนะเลิศเพียงสิบอันดับแรก เวลาในการแข่งขันกำหนดไว้ที่หนึ่งชั่วยาม และผู้ชนะจะได้รับรางวัลจากเสด็จพี่พ่ะย่ะค่ะ”

“ดี ถ้าเช่นนั้นก็เริ่มงานได้” จักรพรรดิพยักหน้าด้วยความโล่งอก

“พ่ะย่ะค่ะ”หลีอ๋องพยักหน้ารับคำ จากนั้นก็มีทหารนายหนึ่งเดินไปตีกลอง

เสียงตีกลองดังตึง ผู้แข่งขันทุกคนก็เริ่มทำอาหารทันที ทุกคนต่างก็จริงจังและวิ่งวุ่น

ฮ่องเต้ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มองไปที่ผู้แข่งขันนับร้อยด้านล่าง เห็นเช่นนี้จึงรู้สึกน่าสนใจไม่น้อย

ในสนามแข่ง หยุนหลิงก็อยู่ในนั้น ในเวลานี้นางกำลังมองไปไปทางหลีอ๋องซึ่งยืนอยู่ไม่ไกล สีหน้าที่เคร่งเครียด ใบหน้าที่เย็นชา ก่อนที่นางจะยิ้มออกมา แล้วก้มหน้าทำอาหารต่อ

ซูชิงโยวเองก็เข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้ด้วย นางมั่นใจว่าได้ยินชื่อของหยุนถิงอยู่ในรายชื่อผู้เข้าแข่งขันด้วย แต่เหตุใดถึงไม่เห็นนาง?

หยุนหลีที่อยู่ไม่ไกลมองไปที่ผู้คนที่กำลังวิ่งวุ่นด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย นางชอบตีรันฟันแทง และเกลียดการทำอาหารที่สุด นางจึงลากหยุนซูเดินไปทางบ่อน้ำพุร้อนที่อยู่ด้านหลัง

ในเวลานี้ทุกคนต่างก็เข้าร่วมงานแข่งขัน บ่อน้ำพุร้อนจึงไม่มีใคร ดังนั้นเธอจึงลงไปแช่น้ำร้อนได้อย่างพอใจ

แต่ผลที่ได้คือพอสองพี่น้องมาถึงบ่อน้ำพุร้อน ก็เห็นคนสองคน จึงตกตะลึงไปทันที

“พี่หญิงสาม ข้าไม่ได้ตาฝาดไปใช่หรือไม่ นั่นไม่ใช่พี่เขยซื่อจื่อหรือ” หยุนหลีเอ่ยถามด้วยความตกใจ

“ข้าเองก็เห็น น่าจะใช่เขา” หยุนซูตอบ

“แต่ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เขาคือใคร เขาไม่ใช่ว่ารักพี่ใหญ่อย่างสุดซึ้งหรือ เหตุใดเขาถึงแอบพี่ใหญ่มาหาหญิงสาวผู้อื่นเช่นนี้” หยุนหลีโมโหจนสีหน้าบูดบึ้ง

สีหน้าของหยุนซูก็แย่มาก นางมองไปทางจวินหย่วนโยวที่อยู่ไม่ไกล ข้างกายของเขามีหญิงสาวนางหนึ่งนั่งอยู่

หญิงสาวนางนั้นผิวขาวผ่อง บอบบาง ราวกับแค่เป่าหรือดีดก็แตกสลาย ใบหน้าของนางงดงาม คิ้วบางโค้งงอนดังคันศร ดวงตาเรียวแหลม จมูกโด่ง ริมฝีปากแดงก่ำ นางกำลังนั่งอยู่บนตักของจวินหย่วนโยว แล้วยังจงใจเป่าลมใส่หูของจวินหย่วนโยวอย่างยั่วยวน

ลำคอของจวินหย่วนโยวเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำในทันที ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างรักใคร่ ท่าทางของทั้งสองรักใคร่ และสนิทชิดเชื้อกันมาก

หยุนหลีเห็นอย่าฃนี้ก็ยิ่งโมโห ก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปโดยไม่ทันได้คิด “พี่เขยซื่อจื่อ เหตุใดท่านถึงแอบพี่ใหญ่ข้ามานัดหมายกับหญิงอื่นเช่นนี้? ท่านยังมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอยู่หรือไม่? พี่สาวข้ารักและอุทิศตนเพื่อท่านถึงเพียงนั้น”

จวินหย่วนโยวกับหยุนถิงที่อยู่ในบ่อน้ำพุร้อนชะงักไปทันที ก่อนจะกระอักกระอ่วนเอามากๆ