จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 209

“นี่มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย หากเปิดท้องออกเช่นนั้นคนจะไม่ตายหรอกหรือ เจ้าทำเช่นนี้ มันแตกต่างอะไรกับการปกป้องเด็กโดยตรง” หมอหวังกล่าวโต้แย้งโดยไม่แม้แต่จะคิด

สีหน้าของหมอหลวงโจวก็ไม่น่าดูเช่นกัน “การเปิดท้องเอาเด็กออก คือการขับพลังชีวิตทั้งหมดของผู้ใหญ่ออกสู่ภายนอก ผู้ใหญ่จะรอดได้ยากมาก นี่มันน่าตกใจมากเกินไปหน่อยจริงๆ”

บรรยากาศในห้องตึงเครียดขึ้นมาอย่างยิ่งทันที กดดันจนทำให้คนหายใจไม่ออก

มือของโม่เหลิ่งเหยียนที่จับมือพี่สาวลูกพี่ลูกน้องก็สั่นเทาไปหมด เขาก็เพิ่งเคยได้ยินวิธีการคลอดบุตรเช่นนี้เป็นครั้งแรกเหมือนกัน

“ลูก เหลิ่งเหยียนปกป้องลูก!” พี่สาวลูกพี่ลูกน้องพ่นออกมาสองสามคำอย่างยากลำบาก

“ไม่ พี่เป็นญาติคนเดียวที่ข้าเหลืออยู่บนโลกใบนี้ ข้าจะไม่ให้พี่เป็นอะไรไปเด็ดขาด” โม่เหลิ่งเหยียนสีหน้าตึงเครียด มองไปทางหยุนถิง “เจ้ามีความมั่นใจมากแค่ไหน?”

“ร้อยละห้าสิบ สถานการณ์ของฮูหยินไม่สู้ดีนัก เดิมพันสักตั้งบางทียังมีความหวัง หากไม่เดิมพัน เช่นนั้นก็ต้องปล่อยไปตามยถากรรมแล้ว” หยุนถิงกล่าวตอบ

อันที่จริง นางมีความมั่นใจร้อยละเจ็ดแปดสิบ แต่อย่างไรเสียที่นี่ก็เป็นยุคโบราณ ไม่มีอุปกรณ์ทางการแพทย์ การฆ่าเชื้อไม่ดี การจัดสรรบุคลากรก็ยิ่งไม่ไหว การผ่าตัดที่มีระดับความยากเช่นนี้ หากให้นางทำให้สำเร็จด้วยตัวเอง ก็คงเป็นภารกิจที่ยากลำบากมากจริงๆ

สีตาของโม่เหลิ่งเหยียนเข้มลึก มองดูพี่สาวลูกพี่ลูกน้องที่หายใจรวยรินอยู่บนเตียง เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆสองสามเฮือก ทำการตัดสินใจครั้งสำคัญ

“หยุนถิง ข้าจะเชื่อเจ้าสักครั้ง ชีวิตของพี่สาวลูกพี่ลูกน้องฝากเอาไว้ที่เจ้าแล้ว ขอเจ้าได้โปรดปกป้องนางเอาไว้ให้ได้”

นาทีนี้ เขาไม่ใช่ซวนอ๋องผู้อยู่เหนือมวลชนอีกต่อไป แต่แทนตัวเองด้วยคำว่าข้า เป็นเพียงน้องชายที่เป็นห่วงพี่สาวคนหนึ่งเท่านั้น ยิ่งเป็นน้องชายที่ไม่อยากสูญเสียญาติเพียงคนเดียวของเขาไป

หยุนถิงคิดไม่ถึงว่าซวนอ๋องจะเชื่อมั่นในตัวเองเช่นนี้ ชีวิตของญาติเพียงคนเดียวเขาก็มอบให้ตัวเองแบบนี้เลย ถึงแม้วิธีการจะฟังดูน่าตกใจ แต่เขาก็ยังเลือกที่จะลองดู นี่ทำให้หยุนถิงรู้สึกประทับใจอย่างมาก

“วางใจ ข้าจะพยายามช่วยรักษาฮูหยินอย่างสุดความสามารถ ตอนนี้ข้าต้องการความร่วมมือของทั้งสองท่าน” หยุนถิงเอ่ยปาก

“พวกท่านทั้งสองให้ความร่วมมือกับหยุนถิงอย่างเต็มกำลัง หากว่าช่วยพี่สาวของข้า ข้ารับประกันว่าต่อไปพวกท่านจะได้เสวยสุขกับความมั่งคั่งรุ่งเรืองไม่มีที่สิ้นสุด แต่หากช่วยเอาไว้ไม่ได้ข้าจะฆ่าพวกท่านทั้งตระกูล” โม่เหลิ่งเหยียนออกคำสั่งอย่างแสดงอำนาจ

หมอหวังกับหมอหลวงโจวตกใจจนรีบรับคำสั่งทันที หยุนถิงอธิบายขั้นตอนให้โดยประมาณ โดยเฉพาะภารกิจของทั้งสองคนอธิบายได้อย่างละเอียดมาก

โม่เหลิ่งเหยียนดึงผ้าม่านเอาไว้ผืนหนึ่ง ผูกปลายทั้งสองข้างเอาไว้กับเสาของเตียง ม่านขวางเอาไว้เหนือท้องของฮูหยิน เช่นนี้ก็จะกลายเป็นฉากกั้น กลัวว่าฮูหยินเห็นการผ่าตัดแล้วจะกลัวจนหมดสติไป

หยุนถิงเตรียมสิ่งที่จำเป็นเอาไว้หมดแล้ว “เริ่มกันเถอะ”

หยุนถิงหยิบเข็มยาชาออกมาจากมิติและฉีดยาชาให้กับฮูหยิน เห็นนางไม่มีความรู้สึกแล้ว จึงลงมือผ่าตัดทันที

หมอหวังจับชีพจรให้ฮูหยินเป็นระยะๆ และรายงานต่อหยุนถิง “ชีพจรของฮูหยินคงที่ ลมหายใจคงที่ อยู่ในสภาวะไม่เลว”

หมอหลวงโจวยืนดูอยู่ด้านข้าง หยุนถิงต้องการใช้เครื่องมืออะไรก็จะยื่นให้ด้วยความเคารพนบนอบ นาทีที่เห็นท้องถูกผ่าออก สีหน้าของหมอหลวงโจวซีดขาว ตกใจจนเกือบจะหมดสติไป

“อมขิงฝานเอาไว้หลายๆแผ่น หมอหลวงโจวอย่าได้หมดสติไป มิเช่นนั้นชีวิตของคนทั้งครอบครัวท่านจบเห่แน่” หยุนถิงกล่าวอย่างเย็นชา

นางในเวลานี้ สีหน้าจริงจัง เย็นยะเยือก ไม่มีความเกียจคร้าน โอหัง ใช้อำนาจบาตรใหญ่ในเวลาปกติ ถึงขั้นมีความดุเดือดรุนแรงเพิ่มขึ้นเล็กน้อยด้วยซ้ำ ลงมือผ่าตัดอย่างรวดเร็วแม่นยำไม่มีความลังเลเลยแม้แต่น้อย

เวลาผ่านไปทีละนิดทีละนิด จนกระทั่งทุกคนได้ยินเสียงของทารก ฝ่ามือของโม่เหลิ่งเหยียนเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น

ฮูหยินก็รู้สึกโล่งใจในทันที ในที่สุดนางก็อดทนจนทารกคลอดออกมาแล้ว ช่างดีมากจริงๆ