จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 239

คืนนี้ซ่างกวนหรูโด่งดังไปทั่วเมืองหลวง

ซ่างกวนหรูที่ถูกเรียกขานว่าเป็นยอดหญิงอัจฉริยะอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวงมาตลอด กลับกระทำการบัดสีกับบุรุษผู้หนึ่งในงานเลี้ยงฉลองเทศกาลเรือมังกรที่พระราชวัง และยังใส่ร้ายป้ายสีจวินซื่อจื่อ สุดท้ายโดนจับได้ และยังโดนบุรุษรังเกียจ

ข่าวใหญ่เช่นนี้ ได้ถ่ายทอดกันไปปากต่อปากทันที เวลาไม่ถึงหนึ่งก้านธูป ชาวบ้านทั่วทั้งเมืองหลวงพากันวิพากษ์วิจารณ์กันยกใหญ่

เหล่าบุรุษสตรีที่เลื่อมใสรักใคร่หลงใหลในตัวนาง พอได้ยินว่าซ่างกวนหรูทำเรื่องเช่นนี้ พากันเหยียดหยาม รังเกียจ ดูถูก เสียดสีนาง

เวลาเพียงแค่คืนเดียว ซ่างกวนหรูจากยอดหญิงอัจฉริยะอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวงตกฮวบลงมาเป็นหญิงงามเมือง หญิงนางโลม หญิงเจ้าเล่ห์ที่ทุกคนพากันรังเกียจเดียดฉันท์

ที่หน้าประตูใหญ่ของจวนซ่างกวนห้อมล้อมไปด้วยชาวบ้าน พวกเขานำไข่ไก่ ผักเน่ามาปาใส่ประตูใหญ่จวนซ่างกวนอย่างเคียดแค้น พลางด่าทอต่อว่า

พอซ่างกวนเจิ้นได้ยินคนมารายงาน ก็โกรธจัด สั่งให้คนรับใช้ไปขับไล่ชาวบ้านพวกนั้นไปให้พ้น

เพียงแต่เหล่าคนรับใช้ที่ออกมาจากจวนยังไม่ทันได้ไล่ ก็โดนเหล่าชาวบ้านเขวี้ยงของใส่กลับไป โดยเฉพาะเหล่าบุรุษที่ก่อนหน้านี้หลงใหลในตัวซ่างกวนหรู พอคิดถึงว่าเทพธิดาในใจตนแท้ที่จริงเป็นหญิงงามเมือง ก็พากันอดสูเคียดแค้น มาอาละวาดที่จวนซ่างกวน

จวนซ่างกวนในตอนนี้ปิดประตูใหญ่สนิท ไม่มีใครกล้าออกมาเลย

ซ่างกวนหรูที่อยู่ในห้องตื่นนานแล้ว นางร้องไห้มาทั้งคืน จนตอนนี้สองตาบวมเป่งราวกับลูกท้อเลยทีเดียว

“ท่านพ่อ ขอร้องงท่านช่วยข้าด้วยเถอะ ข้าอยู่กับจวินซื่อจื่อแท้ๆ เขาโดนยาแล้วจริงๆ ขยับตัวไม่ได้เลย ข้าถอดเสื้อผ้าเขาแล้ว มันเป็นเรื่องจริงนะ ขอร้องท่านเชื่อข้าเถิด” ซ่างกวนหรูร้องไห้คร่ำครวญบอก

“ข้าต้องเชื่อเจ้าอยู่แล้ว เจ้าจะไปมีสัมพันธ์กับชายอื่นได้อย่างไร เพียงแต่ในเมื่อจวินหย่วนโยวโดนยาแล้วหนีไปได้อย่างไร หยุนถิงก็หายไปไร้ร่องรอย น่าตายนัก งานนี้แพ้แล้ว!” ซ่างกวนเจิ้นถอนหายใจบอก

“ท่านพ่อ ข้าหมดสิ้นทุกสิ่งแล้ว ท่านพ่อ ขอร้องท่านช่วยข้าเถอะ ตอนนี้ท่านไปจับคนที่มันลบหลู่ด่าว่าข้า แล้วฆ่าพวกมันซะ ฆ่าให้หมดเลย!” ซ่างกวนหรูเสียสติไปแล้ว

ซ่างกวนเจิ้นเดือดดาลนัก “หุบปาก เจ้าคิดจะให้พ่อฆ่าคน ต่อให้ฆ่าคนหนึ่งหมด ฆ่าร้อยคน แล้วจะปิดปากคนทั้งใต้หล้าได้อย่างไร ไม่ใช่เพราะเจ้าโง่งมรึ ตอนนี้ชื่อเสียงของจวนซ่างกวนของข้าถูกเจ้าทำลายป่นปี้แล้ว! ฝ่าบาทมีรับสั่งแล้วว่าให้เจ้าสำนึกผิดอยู่บ้านสามเดือน ระยะนี้เจ้ามิต้องออกไปไหนล่ะ” พูดจบ สะบัดชายเสื้อจากไป

ซ่างกวนหรูทรุดตัวลงนั่งกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง หมดอาลัยตายอยาก

นี่ท่านพ่อไม่สนใจนางแล้วรึ เขาบอกว่าตนทำให้ตระกูลซ่างกวนขายหน้า ครั้งหนึ่งนางเคยเป็นความภาคภูมิใจของทั้งตระกูลซ่างกวน

น่าตายนัก ต้องโทษจวินหย่วนโยว เขาต้องเล่นลูกไม้อะไรแน่ ตอนนี้ซ่างกวนหรูเคียดแค้นจวินหย่วนโยวยิ่งนัก

เขาทำลายตน ทำตนชื่อเสียงป่นปี้หมด แค้นนี้นางต้องเอาคืนเป็นร้อยเท่าแน่

.....

พระราชวัง

ซวนอ๋องกับหลีอ๋องพาคนค้นหาทั่วทั้งพระราชวังทั้งคืน ก็ไม่เจอตัวหยุนถิงกับจวินหย่วนโยว คราวนี้พวกเขาสองคนร้อนใจยิ่งนัก

โม่เหลิ่งเหยียนเป็นห่วงหยุนถิง ฝ่าบาทสั่งเขาสืบเรื่องนี้ แต่โม่ฉือหานก็ไม่รู้ทำไม อยู่ค้นหาทั้งคืนไม่ยอมกลับไป

องค์ชายสี่เฝ้าห้องนั้นอยู่ตลอด เขารู้สึกว่าหยุนถิงอยู่ที่นี่ ฟู่อี้เฉินเห็นเขาไม่ยอมจากไป ก็อยู่ที่นี่เป็นเพื่อนเขา

คืนนี้องครักษ์เงามังกรก็ไม่ได้ออกจากวังหลวงเลย คอยลอบสังเกตความเคลื่อนไหวอยู่ในที่ลับตลอด พวกเขาแน่ใจว่าซื่อจื่อและฮูหยินยังไม่ได้ไปจากวังหลวง

“ข้าเหนื่อยจะตายแล้ว ข้าว่าพวกเราไปกินอาหารที่ห้องพระเครื่องต้นกันก่อนเถอะ” ฟู่อี้เฉินเอ่ยขึ้น

องค์ชายสี่เฝ้ามาทั้งคืนแล้ว เหนื่อยมากเหมือนกัน ตอนนี้ท้องร้องจ๊อกๆ “เอาเถอะ ถ้าข้าหิวตายก็ตามหาหยุนถิงไม่ได้น่ะสิ”