จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 268

น้ำเสียงหยุนถิงดังพอ จนทำให้สตรีทั้งหมดทางนั้นได้ยิน ทุกคนหันมองหยุนถิงอย่างตกตะลึงไม่เชื่อสายตาตนเอง และหันมองซูซินโหรวอย่างงงเป็นไก่ตาแตก

หลัวซางกลับมีสีหน้าตกตะลึง “คุณหนูหยุน ท่านไม่รู้จักซูซินโหรวรึ ไม่สมควรสิ นางบอกว่าสนิทสนมกับท่านยิ่งนัก และยังรับเงินของพวกเรา รับปากพวกเราช่วยซื้อหน้ากากพอกหน้าให้ด้วยนะ?”

“สมัยนี้ ใครที่ไหนอะไรก็ออกมาหลอกคนได้ พวกเจ้าระวังโดนหลอกล่ะ” หยุนถิงพูดเนิบช้า

สีหน้าหลัวซางดำทะมึนทันที หมุนตัวเดินเข้าไป “ซูซินโหรว เจ้าพูดมาให้ชัดเจนสิ คุณหนูหยุนบอกว่าไม่รู้จักเจ้าเลยสักนิด เมื่อครู่เจ้ายังคุยโวว่าสนิทสนมกับคุณหนูหยุนยิ่งนัก ข้าว่าเจ้าคิดจะหลอกเอาเงินพวกเรากระมัง”

เหล่าคุณหนูที่เดิมพะเน้าพะนอเอาใจซูซินโหรวพอได้ยินอย่างนั้น พร้อมกันมองมาอย่างตกตะลึง

สีหน้าซูซินโหรวไม่น่าดูยิ่งนัก นางไม่คิดเลยว่าหยุนถิงจะบอกว่าไม่รู้จักตน นี่มันจงใจหักหน้านางคาที่ชัดๆ

พอคิดถึงเงินที่เมื่อครู่นางเก็บเข้ากระเป๋าไปแล้ว ซูซินโหรวยังหวังคิดจะหมกเม็ดเงินส่วนตัวจากในนั้นเลยนะ นางไม่อยากเอามันออกมาเลย

ดังนั้นซูซินโหรวเลยทำหน้าตาน่าสงสารใส่ทุกคนว่า “พี่สาวทุกคนอย่าพึ่งขึ้งโกรธเลย มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน ต้องเป็นเพราะเพื่อนคุณหนูหยุนมีมากนัก นางเลยลืมข้า ข้าจะไปบอกกับนางเอง พวกท่านรอข้าที่นี่นะ ข้ารับรองว่าจะช่วยพวกท่านซื้อหน้ากากพอกหน้าได้แน่”

ทุกคนล้วนมองนางอย่างสงสัย “เอาเถิด พวกเราจะให้โอกาสเจ้าพิสูจน์ตน ขอเพียงเจ้าทำให้คุณหนูหยุนรับปากยอมขายหน้ากากพอกหน้าให้กับพวกเราได้ พวกเราก็จะเชื่อเจ้า”

ก่อนหน้านี้ทุกคนต่างเห็นกับตาที่คุณหนูหยุนรักษาใบหน้าให้กับซูชิงโยว อีกทั้งคุณหนูหยุนก็ไปที่จวนตระกูลซูหลายครั้ง ทุกคนล้วนเคยเห็นทั้งนั้น

“ตกลง” ซูซินโหรวสูดลมหายใจเข้าปอดลึก พลางลุกขึ้นเดินไปหาหยุนถิง

“คารวะคุณหนูหยุน จู่ๆเข้ามารบกวน ขอคุณหนูหยุนโปรดอภัย ข้าเป็นน้องสาวของซูชิงโยว ชื่อว่าซูซินโหรว” ซูซินโหรวคารวะให้กับหยุนถิง พูดอย่างนอบน้อม

หยุนถิงเลิกคิ้วมองนาง “เจ้าก็คือซูซินโหรว?”

ซูซินโหรวพยักหน้าอย่างแรง “ข้าเอง”

“ไม่รู้จัก” หยุนถิงแค่นเสียงใส่

สตรีเหล่านั้นต่างมองมาทางนี้ตั้งแต่ที่ซูซินโหรวเดินมาแล้ว ย่อมได้ยินบทสนทนาระหว่างหยุนถิงกับซูซินโหรว

“ซูซินโหรว เจ้ามันคนหลอกลวง คุณหนูหยุนพูดต่อหน้าแล้วว่าไม่รู้จักเจ้า เจ้ายังมีอะไรจะพูดอีก” จ้าวชิงชิงเดินเข้ามาอย่างโกรธจัด

สีหน้าซูซินโหรวบิดเบี้ยวไม่น่าดูยิ่ง นางไม่อาจให้ทุกคนคิดว่านางเป็นนักต้มตุ๋นโดยเด็ดขาด มิเช่นนั้นหากเรื่องนี้แพร่ออกไป ต่อไปนางจะมีหน้าอยู่อย่างไรกัน

นางละล่ำละลักรีบบอก “คุณหนูหยุน ท่านเคยไปตระกูลซูนะ ท่านเป็นคนรักษาใบหน้าของซูชิงโยวพี่สาวข้าให้หายดียังไงล่ะ”

“เจ้าหมายถึงซูชิงโยวรึ ข้าเป็นคนรักษาใบหน้านางจริงๆ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเจ้าล่ะ” หยุนถิงบอกอย่างไม่แคร์

“ฮูหยิน ท่านลืมแล้วหรือไร นางเป็นน้องสาวที่เกิดจากเมียรอง แสร้งทำทีเป็นห่วงอยู่นอกเรือนซูชิงโยว แต่คิดขัดขวางมิให้ท่านรักษาคุณหนูซูได้สำเร็จอย่างไรเล่า ตอนนั้นยังตกใจเป็นลมเพราะเห็นข้าน้อยชักกระบี่ออกมาอยู่เลย” หลงเอ้อร์ที่อยู่ข้างๆบอกทันที

หยุนถิงเลิกคิ้ว ถึงได้หันมามองสำรวจซูซินโหรว “อ๋อ ที่แท้ก็ลูกสาวเมียรองที่ไม่หวังดีผู้นั้นนี่เอง มิน่าล่ะข้าถึงจำไม่ได้”

คำพูดเดียวประหนึ่งเหยียบหน้าซูซินโหรว

ทุกคนฟังแล้วตกใจมาก จากนั้นก็เดือดดาลยิ่งนัก “ดูไม่ออกจริงๆนะ เจ้าคิดขัดขวางไม่ให้คุณหนูหยุนรักษาใบหน้าพี่สาวเจ้า เสียแรงที่ปกติเจ้ามักชอบบอกว่ารักใคร่พี่สาวเจ้ายิ่งนัก” จ้าวชิงชิงเยาะให้