จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 283

เสียงที่คมชัดของเด็กทั้งสองดังขึ้น เคร่งขรึมและจริงจัง ทำเอาทุกคนตกตะลึงกันหมด

"นึกไม่ถึงเลยว่าเด็กสองคนนี้จะเป็นคนของคุณหนูหยุน ไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกเขาไม่แยแสหอเทพเซียนเลย" คนคนหนึ่งอดไม่ได้ที่จะชื่นชม

“ทักษะทางการแพทย์ของคุณหนูหยุนนั้นดีมาก เพียงแค่เด็กธรรมดาๆสองคนก็สามารถสอนให้เป็นแบบนี้ได้ หากเป็นผู้ใหญ่ล่ะ สามารถจินตนาการออกเลย”

“สมกับเป็นคนของคุณหนูหยุนจริงๆเลย หยิ่งในศักดิ์ศรี ไว้เกียรติ จู่ๆข้าก็รู้สึกว่าตัวเองยังสู้เด็กสองคนไม่ได้เลย”

ทันใดนั้นทุกคนต่างก็เริ่มวิพากษ์วิจารณ์กันใหญ่เลย

สีหน้าของมู่ว่านว่านก็แย่ลงเรื่อยๆ หันไปจ้องมองหยุนถิงด้วยความโกรธ: "น่าเกลียดยิ่งนัก เจ้าจงใจให้เด็กสองคนมาตบหน้าหอเทพเซียนหรือ หยุนถิงเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก？"

หยุนถิงเลิกคิ้วและมองดูนาง: "หากเจ้าจะเข้าใจเช่นนี้ ก็ไม่ใช่ไม่ได้"

“ไอ้สารเลว ข้าจะไม่ยอมให้ใครมาเหยียดหยามหอเทพเซียนโดยเด็ดขาด หยุนถิงนี่เจ้าเป็นคนหาเรื่องใส่ตัวเองนะ!” มู่ว่านว่านทนไม่ไหวอีกต่อไป เข้าไปจู่โจมนางอย่างรวดเร็ว

สีหน้าของจวินหย่วนโยวจริงจังในทันที นัยน์ตาที่ดำสนิทนั้นฉายความโหดเหี้ยมและมืดมน

หลงเอ้อที่อยู่ฝูงชนก็รีบบินมาในทันที แต่เขายังไม่ทันไปแตะโดนมู่ว่านว่าน นกอินทรีทองบนฟ้านั้นก็บินมาโจมตีมู่ว่านว่านด้วยความเร็วที่เหมือนดั่งสายฟ้า

มู่ว่านว่านยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ถูกอินทรีทองใช้ปีกตีกระเด็นออกไป

“อ๊ากก!” เสียงกรีดร้องดังขึ้น มู่ว่านว่านก็กระเด็นออกไป

จริงๆแล้วมู่เซียวเซียวสามารถรับมู่ว่านว่านเอาไว้ได้อยู่ แต่นางกลับไม่รับไว้ ทันทีที่มู่ว่านว่านล้มลงกับพื้น มู่เซียวเซียวจึงค่อยวิ่งไป

"น้องสาว เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง？" มู่เซียวเซียวทำหน้ากังวล

"พี่------" มู่ว่านว่านสลบไป

“หมอหลวง หมอหลวงรีบมาช่วยรักษาน้องข้าเร็ว” มู่เซียวเซียวตะโกน

หมอหลวงหลิวและคนอื่นๆต่างก็ตกตะลึงกันหมด และรีบวิ่งไปช่วยตรวจมู่ว่านว่าน ยังไงนางก็เป็นคุณหนูรองของหอเทพเซียน หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นจริงล่ะก็ พวกเขาเองก็ไม่สามารถอธิบายต่อฝ่าบาทได้

"หยุนถิง เจ้ากล้าทำร้ายคนต่อหน้าทุกคน หากว่านว่านเป็นอะไรไป ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่!" ผู้อาวุโสสี่ตะโกนด้วยความโกรธ

"ถูกต้อง เจ้าเหยียดหยามหอเทพเซียนของพวกข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่า และตอนนี้ก็ทำร้ายว่านว่านอีก ข้าใช้ทุกวิถีทางให้เจ้าชดใช้ชีวิตอย่างแน่นอน!" ผู้อาวุโสสามกัดฟันด้วยความแค้น อยากจะฉีกหยุนถิงให้เป็นชิ้นๆ

ใช้เด็กสองคนมาเหยียดหยามเขา น่าเกลียดยิ่งนัก ผู้อาวุโสสามสาบานว่าจะสอนบทเรียนให้หยุนถิงได้จดจำ

“คำพูดนี้ของเจ้าแปลกยิ่งนัก แม้ว่าข้าจะเป็นเจ้าของนกอินทรีทองตัวนี้ แต่ข้าไม่ได้ให้มันโจมตีนี่นา หากไม่ใช่เป็นเพราะคุณหนูว่านอยากทำร้ายข้า อินทรีทองจะโจมตีนางได้อย่างไร ผู้ที่อยู่สถานการณ์มีต่างมากมาย เหตุใดอินทรีทองจึงไม่โจมตีผู้อื่นล่ะ?” หยุนถิงถามกลับ

"ถูกต้อง ข้าสามารถเป็นพยานได้ คุณหนูว่านนั่นแหละที่เป็นคนอยากโจมตีหยุนถิง ดังนั้นจึงถูกอินทรีทองโจมตีเพราะความสามารถไม่เท่าคนอื่น" โม่ฉือชิงรีบออกมาพูด

คนอื่นๆ ก็วิพากษ์วิจารณ์กันใหญ่ ทุกคนต่างก็เห็นฉากนี้กันหมด มู่ว่านว่านเป็นคนเริ่มก่อนจริง

เมื่อได้ยินข้อกล่าวหาของทุกคน สีหน้าของผู้อาวุโสสี่ก็โหดเหี้ยมและเคร่งขรึม ผู้อาวุโสสามก็แสดงสีหน้าราวกับว่าอยากกินหยุนถิง มีเพียงผู้อาวุโสสองเท่านั้นที่สีหน้าโหดเหี้ยมและจริงจัง

"หุบปากซะ แต่ละคนไม่กังวลว่านว่านเลย แต่กลับเริ่มโต้เถียงกันที่นี่ก่อนสักงั้น เรื่องนี้แม้ว่าว่านว่านจะเป็นคนออกมือก่อนก็ตาม แต่นางก็ไม่ได้ทำร้ายโดนคุณหนูหยุน