จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 309

หยุนถิงกำลังทักทายกับคนอื่น เลยไม่ได้สังเกตนางกำนัลคนนั้น นางกำนัลคนนั้นพลันสะดุดล้มตอนที่อยู่ห่างจากหยุนถิงราวหนึ่งเมตร โถเหล้าในมือพลันสาดใส่หยุนถิง

พอเห็นเสื้อผ้าหยุนถิงจะเปรอะเปื้อน โม่หลานคิดจะดึงนางให้พ้น

หยุนถิงกลับส่งสายตาให้นาง และนั่งอยู่อย่างนั้นไม่ได้ขยับ ปล่อยให้เหล้ากานั้นสาดใส่กระโปรงตนเอง

หากมิให้พวกนางทำสำเร็จ จะรู้ได้อย่างไรว่าพวกนางจะทำอะไรต่อไป

ถึงโม่หลานจะไม่ค่อยเข้าใจ แต่นางรู้ดีว่าหยุนถิงมีความคิดเป็นของตนเอง เลยไม่ได้ถามหรือพูดอะไร รอดูละครต่อไป

“คุณหนูหยุนขออภัย ขออภัยด้วย ข้าน้อยมิได้ตั้งใจจริงๆ” นางำนัลรีบขอโทษ

“เหตุใดตาถั่วเช่นนี้ กล้าทำชุดคุณหนูหยุนเปียกชื้น เจ้าไม่ระวังเช่นนี้อยากให้คุณหนูหยุนลงโทษเจ้าอย่างหนักรึ?” น้ำเสียงแหลมเสียดหูดังขึ้น คนที่พูดคือจี๋ผิน

นางกำนัลตกใจคุกเข่าลงขออภัย “จี๋ผินเหนียงเหนียง ไว้ชีวิตด้วย ข้าน้อยมิได้ตั้งใจจริงๆ”

“เจ้าควรจะขอร้องคุณหนูหยุน ไม่ใช่ข้า” จี๋ผินบอกอย่างไม่แยแส

นางกำนัลรีบหันหาหยุนถิง แต่นางยังไม่ทันเอ่ยปาก หยุนถิงก็บอกว่า “มิเป็นไร แค่เสื้อผ้าชุดหนึ่ง เจ้าลุกขึ้นเถอะ”

“คุณหนูหยุนเป็นผู้ใหญ่ใจกว้าง เพียงแต่กระโปรงชุดนี้เปียกชื้นแล้วจะทำให้เป็นหวัดได้ หากคุณหนูหยุนไม่รังเกียจ ข้ามีเสื้อผ้าใหม่อยู่หลายชุด ยังมิเคยใส่เลย ข้าพาเจ้าไปเปลี่ยนแล้วกัน” จี๋ผินเสนอ

“เสื้อผ้าของจี๋ผินฉูดฉาดเกินไป รูปร่างข้ากับคุณหนูหยุนคล้ายคลึงกัน คุณหนูหยุนใส่ของข้าแล้วกัน” หลิ่วเฟยเสนอ

“ขอบพระทัยเหนียงเหนียง แต่ข้าชอบสีสันหน่อยมากกว่า รบกวนจี๋ผินเหนียงเหนียงด้วย” หยุนถิงตอบ

“มิต้องเกรงใจ”

หยุนถิงเดินตามจี๋ผินไป ก่อนไปส่งสายตาให้หลิ่วเฟยไม่ต้องกังวล หลิ่วเฟยรีบส่งคนไปบอกจวินซื่อจื่อ

จี๋ผินนิสัยเอาแต่ใจ เพราะได้รับการโปรดปรานมากเลยเอาแต่ใจจองหอง มิใช่คนใจกว้างอะไร พลันจะให้หยุนถิงใส่เสื้อผ้านาง มันไม่ปกติเลย

“โม่หลานเจ้าตามไปด้วย หากหยุนถิงเกิดอะไรขึ้น เจ้าจะได้ช่วยเหลือได้” ซูชิงโยวบอก

“ตกลง” โม่หลานรีบตามไป

จี๋ผินพาหยุนถิงกลับตำหนักตน จี๋ผินเลือกเสื้อผ้าใหม่มาหลายชุด หยุนถิงเหล่มองเสื้อผ้าเหล่านั้น กลิ่นหอมอ่อนจางลอยมาเตะจมูก ดวงตางามของหยุนถิงมีแววคมปลาบขึ้นทันที แต่เพียงแค่แวบเดียวเธอก็ซ่อนมันไว้

เธอทำทีไม่สังเกตเห็นความผิดปกติ เลือกชุดสีแดงกุหลาบชุดหนึ่งเข้าไปเปลี่ยนด้านใน

“พวกเจ้าสองคนเข้าไปช่วยคุณหนูหยุนเปลี่ยนชุด” จี๋ผินสั่งการ

“เพคะ” มามาอายุมากสองคนรีบเข้าไปทันที

หยุนถิงปล่อยให้พวกนางช่วยตนเปลี่ยนชุด ก่อนจะเดินออกมา

ก่อนไป จี๋ผินเหล่มองมามาสองคน พวกนั้นส่งสายตากันไปมา หยุนถิงเห็นทั้งหมด แต่แสร้งทำทีไม่เห็น

รอจนพวกนางกลับไปยังอุทยานหลวง ซึ่งมีผู้คนยืนเต็มไปหมด บางคนดีดพิณ บางคนเต้นรำ บางคนท่องกลอนร่ายโคลง ครึกครื้นยิ่งนัก

ห่างไปไม่ไกล จวินหย่วนโยวรีบเร่งมา พอเห็นสาวใช้ที่หลิ่วเฟยเหนียงเหนียงส่งมา จวินหย่วนโยวกังวลว่าหยุนถิงจะเกิดเรื่อง ก็รีบเร่งมา โดยมีฮ่องเต้ตามหลังมาด้วย