จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 364

“คุณหนูหยุน ท่านพูดจริงรึ?” หลู่อ๋องพุ่งเข้ามาอย่างดีใจ

หยุนถิงเหล่มองเขา เสื้อผ้ายังใส่ไม่เรียบร้อย ที่คอยังมีรอยจูบผู้หญิงอยู่เลย เธอพลันสีหน้าทะมึนลงทันที

“ซื่อจื่อ ท่านบอกว่าเมื่อวานฝ่าบาทเรียกท่านเข้าเฝ้ามิใช่รึ บอกว่า หลายปีมานี้หลู่อ๋องไม่มีการพัฒนาใดๆมาตลอด อีกทั้งไม่ได้มีผลงานอะไร คิดจะปลดฐานะท่านอ๋องของเขามิใช่รึ?” หยุนถิงพูดเสียงเย็น

หลู่อ๋องผู้นี้แก้สันดานยากจริง ตนเองบอกเขาให้เพลาๆลงแล้ว ยังกล้าทำอย่างนี้กับสตรีอื่นอีก นี่จะให้หวางเฟยเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

คำพูดเดียวทำหลู่อ๋องตกใจหน้าซีดเผือด เหงื่อแตกซิกเต็มแผ่นหลังทันที

จวินหย่วนโยวที่เฉลียวฉลาดนักหนา มองออกทันทีว่าหยุนถิงกำลังโกรธ “ฝ่าบาทเคยตรัสเช่นนี้กับข้าจริงๆ และเคยถามความเห็นข้า?”

หลู่อ๋องตกใจตัวสั่น “จวินซื่อจื่อ แล้วท่านว่าอย่างไรกัน?”

ดวงตาดำขลับเย็นเยียบของจวินหย่วนโยวเหล่มองเขา “ข้าบอกว่าหลู่อ๋องมิมีการพัฒนาใดๆจริง!”

คำพูดเดียวทำให้หัวใจหลู่อ๋องตีบลีบลง เหมือนตกเหวลึก “หมดกัน หมดสิ้นกันแล้ว”

“แต่ข้ายังพูดอีกว่า หลู่อ๋องกับหวางเฟยน่ะรักใคร่ปรองดองกัน ต่อให้หลู่อ๋องมิมีการพัฒนาใดๆ แต่ท่านพ่อของหวางเฟยกลับเป็นขุนนางคนสำคัญแห่งแคว้นต้าเยียน ตีหมายังต้องดูเจ้าของนะ ดังนั้นฝ่าบาทจึงตรัสว่าจะลองคิดดู” จวินหย่วนโยวพูดต่อ

ถึงคำพูดนี้จะฟังเสียดหูไปบ้าง แต่พอได้ยินว่าฝ่าบาทจะลองคิดดู หลู่อ๋องก็แอบถอนหายใจโล่งอก รีบคารวะจวินหย่วนโยวทันที

“ขอบคุณจวินซื่อจื่อมากที่ช่วยพูดแทนข้า ข้าซาบซึ้งใจนัก จะต้องตอบแทนจวินซื่อจื่อให้ดีแน่นอน”

“ท่านอ๋อง คนที่ท่านจะต้องตอบแทนมิใช่จวินซื่อจื่อ แต่เป็นหลู่หวางเฟย ฝ่าบาททรงเห็นแก่หน้าท่านพ่อของหลู่หวางเฟยต่างหาก ท่านอย่าได้ขอบคุณผิดคน” หยุนถิงแค่นเสียงหึ

“ซื่อจื่อเฟยสั่งสอนได้ถูกต้องแล้ว ต่อไปข้าจะรักใคร่ทะนุถนอมหวางเฟยแน่นอน” หลู่อ๋องพูดอย่างนอบน้อม

“หลู่อ๋องทานยาของข้าตามเวลาหรือไม่?” หยุนถิงปรายสายตาเย็นชามองมา

หลู่อ๋องหน้าแดงก่ำฉับพลัน อธิบายอย่างกระดากว่า “ยาของซื่อจื่อเฟยข้ากินหมดแล้ว และปฏิบัติตามมาตลอด แต่วันนี้ทนไม่ไหวจริงๆถึงได้---ข้ารับประกันว่าจะไม่ทำผิดแน่นอน ข้าเองก็อยากได้ลูกนะ”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เช่นนั้นสามเดือนนี้ท่านอ๋องก็ลองมีสัมพันธ์กับหวางเฟยได้” หยุนถิงตอบ

“หากข้าได้ลูกจริงๆ ซื่อจื่อเฟยเป็นผู้มีพระคุณอันยิ่งใหญ่ของข้าเลยนะ ข้าจะจัดเตรียมของขวัญชั้นเลิศขอบคุณซื่อจื่อเฟยแน่นอน” หลู่อ๋องพูดอย่างตื่นเต้น

หยุนถิงกำชับอีกหลายคำ แล้วถึงจากไปกับจวินหย่วนโยว

บนรถม้า

จวินหย่วนโยวเหล่มองหยุนถิง “ซื่อจื่อเฟยนี่ชอบยุ่งเสียจริง ขนาดคนอื่นจะมีลูกหรือไม่ก็ยังยุ่ง?”

หยุนถิงมุมปากกระตุก “ได้รับการไหว้วานมา ก็ต้องทำให้ดีที่สุดสิ สำหรับพวกท่าน ลูกเป็นที่พึ่งของสตรี หลู่หวางเฟยเป็นสตรีที่มีจิตใจดีงาม นางควรจะมีลูกของตนเอง”

“เจ้าพูดถูกทั้งหมดล่ะ” จวินหย่วนโยวบอกอย่างรักใคร่

หยุนถิงพอใจนัก ซื่อจื่อใช้ได้นี่นา

....

จวนหลีอ๋อง

หลังจากที่หยุนถิงฝังเข็มให้แล้ว โม่ฉือหานกลับมายังจวนหลีอ๋อง จากนั้นให้คนไปเรียกสาวงามทั้งหมดมาต่อแถวกันรอเขามีสัมพันธ์ด้วย

ระยะนี้โม่ฉือหานนกเขาไม่ขัน โดนคนกระแทกแดกดัน เย้ยหยัน เสียดสีต่างๆนานาทั้งต่อหน้าและลับหลัง เก็บกดยิ่งนัก คืนนี้เขาต้องล้างอายให้ได้

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนางข้ามพิภพ