จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 367

คนที่พูดคือจ้าวซ่างซู ครั้งก่อนเขาโดนหยุนถิงเล่นงานเข้าให้ เอาคืนต่อหน้าธารกำนัล ความแค้นนี้จ้าวซ่างซูจำได้แม่นเลย

เขารับราชการเป็นขุนนางกับหยุนเฉิงเซี่ยงมาหลายปี ย่อมต้องรู้ความสามารถของหยุนเฉิงเซี่ยงแน่นอน ความคิดเก่งกาจเช่นนั้นต้องไม่ใช่เขาคิดออกมาเองแน่ บวกกับตอนนั้นหยุนถิงกับจวินซื่อจื่อก็อยู่ด้านนอก จ้าวซ่างซูไม่ใช่คนโง่ ย่อมต้องเดาได้ว่าเป็นวิธีที่หยุนถิงคิดออกมาแน่

ขณะที่ทอดถอนใจอิจฉาที่หยุนเฉิงเซี่ยงมีลูกสาวดี ในเวลาเดียวกันจ้าวซ่างซูก็แค้นหยุนถิงเข้าเหมือนกัน

พอดีเลยคนคุมสอบครั้งนี้เป็นลูกศิษย์คนหนึ่งของเขา ได้ยินว่าหยุนถิงรับผิดชอบสนามสอบทางฝั่งจ้าวเคอ จ้าวซ่างซูรู้ทันทีว่าโอกาสมาแล้ว

จ้าวเคอตกตะลึง คุกเข่าลงกับพื้น “ฝ่าบาท ข้าน้อยไม่ได้ทำทุจริตแน่นอน คุณหนูหยุนยิ่งไม่ได้ช่วยทำทุจริตให้ข้า บทความที่ข้าน้อยเขียนล้วนเขียนจากความสามารถของตนเอง ขอฝ่าบาททรงพิจารณาด้วย หากข้าพูดปดมดเท็จแม้เพียงคำเดียว ขอให้ฟ้าผ่าข้าทันที!”

คำสาบานหนักหนาเช่นนี้ ขุนนางคนอื่นพากันหันมามอง และวิพากษ์วิจารณ์กันขึ้นมา

“จ้าวซ่างซู ท่านกำลังแก้แค้นส่วนตัว ครั้งก่อนถูกข้าทำความดีความชอบนำไป ดังนั้นท่านเลยเจ็บแค้นกระมัง เสียแรงที่เป็นซ่างซู กล้าพูดเรื่องทำการทุจริตในสนามสอบออกมาได้

ทุกสนามสอบก็มีผู้คุมสอบสามคน ต่อให้หยุนถิงเป็นหนึ่งในนั้น อีกสองคนตายแล้วรึ หากหยุนถิงช่วยเขาทุจริตจริง พวกท่านคิดว่าพวกเขาจะไม่รายงานต่อฝ่าบาทรึ?” หยุนเฉิงเซี่ยงลูบคางถลึงตาใส่แค่นเสียงเย็น

“หยุนเฉิงเซี่ยงท่านร้อนใจเพียงนี้ โดนข้าพูดแทงใจดำงั้นรึ ร้อนตัวรึ?” จ้าวซ่างซูย้อนถาม

“เหอะเหอะ ข้าร้อนตัว ข้าเป็นคนเที่ยงตรงตรงไปตรงมา นิสัยหยุนถิงข้ารู้ดียิ่งกว่าใคร ข้ากล้ารับประกันเลยว่า หยุนถิงไม่มีทางช่วยใครทุจริตแน่ ข้าจะใช้ตำแหน่งเสนาบดีฝ่ายซ้ายพนันกับเจ้าเลย!” หยุนเฉิงเซี่ยงประกาศออกมาตรงๆ

จ้าวซ่างซูดีใจนัก แต่สีหน้ายังคงเคร่งเครียดอยู่ ได้บทเรียนไปคราก่อน ครั้งนี้จ้าวซ่างซูเลยระมดระวังขึ้นมาก

“ในท้องพระโรงมีหรือจะมาพนันตามเจ้าพูด ขอฝ่าบาทตรวจสอบจ้าวเคอด้วย!” จ้าวซ่างซูเอ่ยขึ้น

ยังไม่รอฝ่าบาทเอ่ยอะไร หยุนถิงที่เดินเข้ามาจากด้านนอกแค่นเสียงใส่ “ข้าไม่รู้มาก่อนเลยว่า มีคนกล้ามาก่อก่วน ใส่ร้ายท่านจอหงวนคนใหม่ที่นี่ หรือว่าราชสำนักเป็นบ้านท่านกัน?”

คำพูดเย็นชาคำนี้ทำเอาสีหน้าจ้าวซ่างซูไม่น่าดูอย่างมาก โดนสตรีผู้หนึ่งลบหลู่ต่อหน้าธารกำนัล เขาจะวางหน้าแก่ๆของตนไว้ที่ไหนกัน ต่อไปจะอยู่ในราชสำนักต่อไปได้อย่างไร

“หยุนถิงบังอาจนัก เจ้ามาราชสำนักทำอะไร นับแต่โบราณมาสตรีห้ามก้าวก่ายงานราชกิจนะ?”

หยุนถิงเหล่มองเขาอย่างไม่แยแส “ฝ่าบาทเรียกข้าเข้าเฝ้าในท้องพระโรงเอง ท่านสงสัยฝ่าบาทรึ?”

จ้าวซ่างซูโดนย้อนจนใบ้กิน หันมองฮ่องเต้ที่อยู่บนบัลลังก์อย่างลนลาน “ฝ่าบาท กระหม่อมมิได้หมายความเช่นนั้น ท่านอย่าได้ฟังคำยุแยงของหยุนถิงเป็นอันขาดนะ”

“พอเถอะจ้าวซ่างซู ข้าเรียกหยุนถิงมาเอง จ้าวเคอเป็นคนที่หยุนถิงเสนอชื่อขึ้นมา วันนี้จ้าวเคอสอบได้จอหงวน หยุนถิงมีความดีความชอบยิ่งนัก ดังนั้นข้าเลยเรียกนางมาเข้าเฝ้าเป็นพิเศษ” ฮ่องเต้พูดเนิบช้า

สีหน้าจ้าวซ่างซูบูดเบี้ยวยิ่งนัก เหมือนกินแมลงวันเข้าไป รีบคารวะอย่างนอบน้อมทันที “ฝ่าบาททรงพระปรีชายิ่ง”

“หม่อมฉันถวายบังคมฝ่าบาท” หยุนถิงคารวะ

“กระหม่อมถวายบังคมฝ่าบาท” จวินหย่วนโยวทำตาม

“ลุกขึ้นเถอะ เมื่อครู่จ้าวซ่างซูบอกว่าเจ้าช่วยทำทุจริตให้จ้าวเคอ หยุนถิงเจ้าจะอธิบายอย่างไร?” ฮ่องเต้พูดด้วยสีหน้าเย็นชา

“ลูกพ่อ ตีหน้าเขาให้แตกเลย เจ้าแก่นี่ต้องโดนสักยก!” หยุนเฉิงเซี่ยงแค่นเสียงต่ำ