จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 370

ฮ่องเต้ตกใจมาก รีบคว้าร่างนางไว้ “ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าทำร้ายตนเอง เรื่องนี้ข้าผิดเอง ข้าจะต้องคืนความยุติธรรมให้กับเจ้าแน่”

“ฝ่าบาท หม่อมฉันกลัวว่าจะได้รับใช้พระองค์ในชาติหน้าแล้ว ต่อไปหม่อมฉันจะมีหน้าอยู่ในวังหลังนี้ต่อไปได้อย่างไร” ซ่างกวนหรูน้อยเนื้อต่ำใจนัก ใบหน้างดงามน้ำตาไหลรินยิ่งทำให้คนสงสารมากขึ้น

ฮ่องเต้ปวดใจนัก ถลึงตามองอวี๋เหม่ยเหรินอย่างเดือดดาล “อวี๋เหม่ยเหรินลบหลู่เบื้องสูง ทำให้หรูเฟยโกรธ ปลดตำแหน่งเหม่ยเหริน ลดลงเป็นฉ่ายหนี่ ยึดเงินเดือนหนึ่งปี หากมีครั้งต่อไป ให้ทิ้งเข้าหวังเย็นทันที !อวี๋เฉิงเซี่ยงสั่งสอนลูกสาวไม่ดี ปลดจากตำแหน่งเฉิงเซียงเป็นจงซูลิ่ง ลงโทษยึดเงินเดือนครึ่งปี! ส่วนสนมคนอื่น ลงโทษยึดเงินเดือนครึ่งปี!”

พอคำนี้ออกมา อวี๋เหม่ยเหรินใบหน้าซีดเผือด อึ้งตะลึงไปเลย

“ฝ่าบาท ทรงทำเช่นนี้กับหม่อมฉันได้อย่างไร ท่านพ่อข้าทำงานรับใช้ตรากตรำเพื่อพระองค์นะ?” อวี๋เหม่ยเหรินบอกอย่างไม่ยอมแพ้

“แคว้นเป่ยลี่เป็นแผ่นดินของข้า ไม่ใช่ของพ่อเจ้า หากเจ้าไม่ยอมรับ ข้าจะลดขั้นเขาเป็นนายสนองดีรึไม่?” ฮ่องเต้เด็ดขาดนัก

อวี๋เหม่ยเหรินมีหรือจะกล้าคัดค้านอีก “ฝ่าบาท หม่อมฉันสำนึกผิดแบ้ว ต่อไปหม่อมฉันจะระมัดระวังคำพูดให้มาก ขอฝ่าบาทอย่าลดขั้นตำแหน่งท่านพ่อข้าเลย”

“เจ้าจำคำพูดตนในวันนี้ไว้ให้ดี” ฮ่องเต้แค่นเสียงเย็น พยุงซ่างกวนหรูจากไป

อวี๋เหม่ยเหรินใบหน้าซังกะตาย สนมคนอื่นพากันงงเป็นไก่ตาแตก หลิ่วผินมองตามแผ่นหลังซ่างกวนหรูไป แล้วมีประกายหม่นหมองวาบผ่านในแววตา

ซ่างกวนหรูผู้นี้มีฝีมือจริงๆ แค่ไม่กี่คำก็ทำให้ฝ่าบาทลงโทษอวี๋เหม่ยเหรินและเสนาบดี ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในอุทยานหลวงนี้ย่อมถูกองครักษ์ลับในที่มืดส่งข่าวไปเข้าหูเป่ยหมิงฉี

สายตาเป่ยหมิงฉีฉายแววเย็นเยียบ “ซ่างกวนหรูผู้นี้เข้าวังไปไม่กี่วันก็ได้รับความโปรดปรานจากเสด็จพ่อถึงเพียงนี้ นับว่ามีฝีมืออยู่บ้าง”

“พระองค์ พวกเราจะยับยั้งดีหรือไม่ หากนางชี้นำให้ฝ่าบาทก่อเรื่องในราชสำนักเล่า?” องครักษ์ข้างๆเอ่ยขึ้น

“เจ้ากลัวนางชี้นำเสด็จพ่อแล้ว ตำแหน่งไท่จื่อของข้าจะโอนย้ายไปให้ผู้อื่นงั้นรึ?” เป่ยหมิงฉีย้อนถาม

องครักษ์มีสีหน้าตึงเครียด “ข้าน้อยล้ำเส้นแล้ว แต่พระองค์”

“ที่เจ้าพูดก็มิใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ เพราะข้ามิใช่พวกเดียวกันกับนาง นางพึ่งเข้าวังก็ได้รับการคุ้ครองจากเสด็จพ่อถึงเพียงนี้ หากต่อไปมีบุตรเป็นของตนเอง ต้องมีความคิดเช่นนี้แน่ แต่นั่นก็ต้องดูว่าข้าจะให้โอกาสนางหรือไม่ก่อน” สายตาเป่ยหมิงฉีฉายแววเหี้ยมโหด

.....

แคว้นต้าเยียน เรือนนอกนอกเมืองหลวง

หยุนถิงหลับมาตลอดทาง รถม้าเลื่อนมาหยุดลงที่เรือนนอกนางยังไม่ตื่นขึ้นมาเลย จวินหย่วนโยวอุ้มนางขึ้นมา และเดินไปทางเรือนนอก

พอเหล่าจางเห็นซื่อจื่อ ก็รีบคารวะ แต่กลับโดนจวินหย่วนโยวส่งสายตาห้ามปราม “ซื่อจื่อเฟยหลับอยู่ อย่าทำให้นางตื่น!”

“ขอรับ” เหล่าจางตอบอย่างนอบน้อม รีบไปจัดเตรียม

ในห้องทุกวันจะมีคนมาทำความสะอาดโดยเฉพาะ ผ้าห่มเองก็ผลัดไปซักและตากแดดแล้ว ทุกคนในเรือนนอกต่างเตรียมพร้อมไว้ตลอดเวลา

จวินหย่วนโยวอุ้มหยุนถิงเข้าไปในห้อง วางนางลงบนเตียง ช่วยห่มผ้าให้นาง แล้วถึงยกมือขึ้นนวดไหล่ที่เมื่อยขบ

เห็นท่าทางหลับสนิทของหยุนถิงแล้ว จวินหย่วนโยวเต็มไปด้วยรอยยิ้มรักใคร่

เขาลุกขึ้นไปข้างนอกสั่งให้เหล่าจางทำอาหารชาวสวนมาหน่อย หลังจากสั่งการตามความชอบของหยุนถิงโดยเฉพาะแล้ว ถึงกลับเข้าห้องอีกครั้ง

เช้านี้ที่จริงจวินหย่วนโยวเองก็ตื่นเช้าเหมือนกัน ระหว่างทางก็โดนหยุนถิงพิงไว้ไม่ได้ขยับเลย ตอนนี้เหนื่อยมากแล้ว จวินหย่วนโยวถอดเสื้อนอกออกลงนอนข้างตัวหยุนถิง และหลับตาลง