จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 393

ซ่างกวนหรูเหมือนจะรู้สึกตัวนานแล้ว คนทั้งคนดูเหมือนจะหันหลังและเดินไปด้านข้าง หลบฝ่ามือเมื่อครู่นี้ของอวี๋เทาไปได้อย่างหวุดหวิด

“ในเมื่อฝ่าบาทเรียกพบ เราก็รีบไปกันเถอะ!” ซ่างกวนหรูหันหลังเดินไปทางประตู ย่างก้าวของนางเร็วขึ้นอย่างมาก

หากนางเกิดเรื่องขึ้นในลานของตัวเอง ด้วยวิธีการของอวี๋เทาลงโทษบ่าวรับใช้สองสามคนเป็นเรื่องที่ง่ายดายอย่างยิ่ง แต่หากออกจากลานไป พระราชวังหูตาเยอะ คิดว่าอวี๋เทาคงไม่กล้าลงมือง่ายๆ

อวี๋เทาจ้องมองไปที่ท้ายทอยของซ่างกวนหรูด้วยความโกรธแค้น แต่เขาก็รู้ว่าพลาดโอกาสเมื่อครู่นี้แล้ว ได้แค่รอคอยโอกาสเงียบๆ

ซ่างกวนหรูและคนอื่นๆมุ่งหน้าไปยังตำหนักบรรทมของฮ่องเต้ ระหว่างทางพบกับจินกุ้ยเหริน

“หัวหน้าอวี๋นี่คือ?” จินกุ้ยเหรินถาม

“ฝ่าบาทต้องการพบคุณหนูหรู ดังนั้นข้าจะพานางไปเข้าเฝ้า” อวี๋เทากล่าวตอบ

“ไม่ทราบว่าข้าสามารถพูดคุยกับคุณหนูหรูสักสองสามคำได้หรือไม่”

“ได้ อย่าให้เสียเวลามากนัก” อวี๋เทานำกำลังคนไปยืนอยู่ด้านหนึ่ง

ซ่างกวนหรูมองไปทางจินกุ้ยเหริน นางไม่รู้จักจินกุ้ยเหรินผู้นี้เลยด้วยซ้ำ เกรงว่าคงมาจะมาหัวเราะเยาะตัวเองกระมัง

เห็นเพียงจินกุ้ยเหรินมองไปรอบๆด้วยความระมัดระวัง ลดเสียงลงมาและกล่าวว่า “ซ่างกวนเฉิงเซี่ยงขอให้ข้ามา เขาบอกให้ข้าบอกเจ้าว่า------”

ทันทีที่ซ่างกวนหรูได้ยินท่านพ่อเป็นคนให้นางมา ก็ปล่อยวางการระมัดระวังตัวลงมาทันที เงี่ยหูเข้ามาฟัง

จินกุ้ยเหรินเห็นนางติดกับแล้ว จู่ๆก็ควักมีดสั้นออกมาจากแขนเสื้อ และทางไปทางหน้าอกของซ่างกวนหรูอย่างแรง

“อ๊า!” ซ่างกวนหรูกรีดร้องขึ้นมา คิดไม่ถึงเลยว่าจินกุ้ยเหรินจะลงมือ มองดูมีดสั้นเล่มนั้นแทงเข้าไปในหัวใจของตนเองต่อหน้าต่อตา ผลักนางออกไปด้วยแรงกำลังทั้งหมดที่มี

“เหตุใดเจ้าต้องทำร้ายข้าด้วย?”

เลือดไหลลงมาจากหน้าอกของนาง ย้อมชุดกระโปรงสีขาวของซ่างกวนหรูเป็นสีแดง บาดตาอย่างยิ่ง นางเจ็บจนใบหน้าซีดขาว คนทั้งคนล้มลงไปกับพื้น

“ที่ข้าทำร้ายก็คือเจ้านี่แหละ ในอดีตข้าต่างหากที่เคยเป็นสนมที่ฝ่าบาทโปรดปรานที่สุด แต่หลังจากที่ลูกของข้าเสียชีวิตไป ฝ่าบาทก็ไม่เหลียวแลข้าอีกเลย

และทันทีที่เจ้าเข้าวังก็ได้รับการแต่งตั้งในตำแหน่งเฟย ได้รับความโปรดปรานอย่างมากจากฝ่าบาท ลานที่อาศัยอยู่ก็คือลานที่ข้าเคยอยู่ เจ้าถือสิทธิอะไรมาแย่งลานของข้าทันทีที่เข้าวังมา

ข้าเกลียดชังเจ้า เกลียดที่เจ้าแย่งฝ่าบาทไป เกลียดที่เจ้าได้รับเกียรติยศและความโปรดปรานในวังหลัง เกลียดที่เจ้าพรากทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของข้าไป------” จินกุ้ยเหรินตะโกนอย่างบ้าคลั่ง เสียงหัวเราะเย้ยหยันที่แสบแก้วหูทำให้คนฟังรู้สึกหวาดกลัว

หากหลิ่วผินไม่ได้บอกนาง ว่าซ่างกวนหรูไม่ใช่หรูเฟยแล้ว เกรงว่านางคงยังไม่กล้าลงมือกับซ่างกวนหรู

อวี๋เทาที่อยู่ด้านข้างเห็นภาพฉากนี้ ก็ตะลึงงันไปเช่นกัน จินกุ้ยเหรินผู้นี้ช่างไม่กลัวตายจริงๆ ถึงกับลงมือกับซ่างกวนหรูในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนี้

“ช่วยด้วย รีบช่วยข้าเร็วเข้า” ซ่างกวนหรูเจ็บจะตายอยู่แล้ว กล่าวต่ออวี๋เทาอย่างอ่อนแรง

องครักษ์ที่อยู่ด้านข้างก็ตกใจกลัวแทบแย่ รีบร้อนสอบถาม “หัวหน้าอวี๋ต้องไปเชิญหมอหลวงหรือไม่?”

“ไม่ต้อง เรารับผิดชอบแค่ส่งคนไปเท่านั้น ไม่ได้รับผิดชอบเรียกหมอหลวง” อวี๋เทากล่าวอย่างเย็นชา

หาได้ยากที่ซ่างกวนหรูจะมีท่าทางใกล้จะตายเช่นนั้น อวี๋เทารู้สึกสาแก่ใจอย่างยิ่ง สวรรค์เข้าข้างจริงๆ

“ขอรับ” บรรดาองครักษ์ย่อมไม่กล้าพูดมากอยู่แล้ว

ซ่างกวนหรูจ้องมองไปทางอวี๋เทาด้วยความโกรธแค้น “หากข้าตายไป ฝ่าบาทก็หมดหวังแล้ว ภายในร่างกายของฝ่าบาทมีหนอนพิษกู่ที่ข้าฝังเอาไว้ หากไท่จื่อรู้ว่าเจ้าจงใจเห็นข้าตายโดยไม่ให้การช่วยเหลือ ส่งผลให้ฝ่าบาทสิ้นพระชนม์ ทั่วทั้งตระกูลอวี๋ของพวกเจ้าก็ถูกฝังไปพร้อมกันเลยเถอะ!”