จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 410

คนทั้งคนของฉินจิ้งอี๋ตกตะลึงไป นางคิดไม่ถึงว่าจ้าวเคอจะกล่าวคำพูดเช่นนี้ออกมา

ผู้ชายมากชู้หลายเมียเป็นเรื่องธรรมดามาก ถึงแม้ในอดีตจ้าวเคอจะยากจน แต่ตอนนี้เขาคือจอหงวน ยิ่งเป็นนายสนอง ชีวิตในวันหน้ามีแต่จะดีขึ้นเรื่อยๆ

นางมีความรู้สึกดีๆต่อจ้าวเคอก็จริง แต่ทั้งสองคนพบหน้ากันก็แค่สองสามครั้งเท่านั้น เขาถึงกับยินดีทำให้ตัวเองเช่นนี้ สิ่งนี้ทำให้ฉินจิ้งอี๋ประทับใจอย่างยิ่ง น้ำตาไหลพรากออกมาทันที

เมื่อเห็นนางร้องไห้ออกมากะทันหัน จ้าวเคอตื่นตกใจจนทำอะไรไม่ถูก “คุณหนูฉิน ข้าพูดอะไรผิดไปใช่ไหม ข้ารู้ว่าข้าก้าวล่วงแล้ว แต่ข้าได้ยินมาว่าเจ้าจะเข้าวังไปคัดเลือกหญิงงาม ข้าเลยใจร้อนไป เป็นเพราะข้าพูดจาไม่รู้จักกาลเทศะเอง”

ขณะที่จ้าวเคอกล่าวไป ก็ยื่นมือไปตบหน้าตัวเองหนึ่งฉาก

ฉินจิ้งอี๋รีบยื่นมือไปดึงมือของเขาไว้ทันที “ข้าร้องไห้เพราะคำพูดที่เจ้าพูด แต่ก็ไม่ใช่”

จ้าวเคอชะงักงัน “หมายความว่าอย่างไร?”

“จอหงวนจ้าวท่านโง่หรือเปล่าเนี่ย คุณหนูของเรานี่คือดีใจ สาเหตุที่คุณหนูไม่อยากเข้าวัง ก็เพราะชอบจอหงวนจ้าวนี่แหละ ตอนนี้ทั้งคู่ต่างก็มีใจต่อกัน ท่านกับคุณหนูของข้าช่างเป็นคู่ที่สวรรค์สรรค์สร้างจริงๆ” สาวใช้หวนเอ๋อร์ช่วยเสริม

จู่ๆทั้งสองคนก็ถูกสาวใช้พูดความในใจออกมา แก้มของฉินจิ้งอี๋ก็แดงก่ำด้วยความอายทันที “หวนเอ๋อร์ อย่าพูดเหลวไหล!”

“บ่าวพูดเหลวไหลที่ไหน ทุกครั้งที่คุณหนูกลับมาจากบ้านของจอหงวนจ้าวก็ดีใจอย่างมาก แถมยังเก็บรักษาภาพอักษรของจอหงวนจ้าวเป็นอย่างดี ความในใจของคุณหนูบ่าวรู้ดีที่สุด” หวนเอ๋อร์ยิ้มอย่างซุกซน และวิ่งออกไปอย่างรู้สถานการณ์

ในเรือนเหลือเพียงจ้าวเคอและฉินจิ้งอี๋เท่านั้น

ฉินจิ้งอี๋ถึงได้ตระหนักขึ้นมาได้ว่าตัวเองเสียกิริยาไป กำลังจะเก็บมือกลับมา จ้าวเคอก็คว้ามือของนางมาจับเอาไว้ “คุณหนูฉิน ข้ารู้ว่าข้าทำเช่นนี้เป็นการก้าวล่วง แต่ข้าตกหลุมรักเจ้าตั้งแต่แรกพบ ข้าชอบเจ้าจริงๆ ข้ารู้ว่าอยากแต่งงานกับเจ้าเป็นการอาจเอื้อมไป แต่ข้าจะทำดีต่อเจ้าอย่างสุดความสามารถ ขอเจ้าโปรดให้โอกาสกับข้าด้วย”

หัวใจของฉินจิ้งอี๋รู้สึกอบอุ่น พยักหน้าเบาๆ “ตกลง ข้ายินดีจะใช้อนาคตของตัวเองเป็นเดิมพัน ข้าเชื่อในตัวเจ้า”

“ช่างดีจริงๆ เจ้าวางใจ ข้าจะไปพระราชวังและขอร้องให้ฝ่าบาทพระราชทานการแต่งงานเดี๋ยวนี้แหละ!”

“อย่า เกรงว่าท่านพ่อข้าจะไม่รับปาก เรื่องนี้จำเป็นต้องวางแผนในระยะยาว” ฉินจิ้งอี๋กล่าวห้าม

จ้าวเคอพยักหน้า “ล้วนฟังคำเจ้า เจ้าว่าอย่างไรก็อย่างนั้น”

ทั้งสองคนปรึกษาหารือกัน จ้าวเคอถึงได้จากไปอย่างอาลัยอาวรณ์ เพียงแต่เมื่อถึงสันกำแพงนั่น จ้าวเคอก็ลำบากใจอีกครั้ง

จู่ๆองครักษ์ลับก็ปรากฏตัวอีกครั้ง พาเขากระโดดตัวออกไปจากสันกำแพง ปล่อยจ้าวเคอห่างออกไปอีกหนึ่งถนน ก็จากไปเลย

จ้าวเคอหันหลังก็มุ่งหน้าไปที่จวนซื่อจื่อ คุณหนูหยุนต้องมีวิธีอย่างแน่นอน

“หยุนถิง” ได้ยินว่าเขามาอีกแล้ว ไม่ได้พบคน แต่ให้พ่อบ้านมอบจดหมายให้เขาหนึ่งฉบับ

จ้าวเคอได้รับจดหมาย และเห็นเนื้อหาที่อยู่ข้างใน ก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างยิ่ง คารวะหน้าผากแตะพื้นต่อประตูใหญ่ของจวนซื่อจื่อสามครั้งทันที จากนั้นก็หันหลังจากไป

เขาถือจดหมายฉบับนั้น เข้าไปในพระราชวังทันที

ฮ่องเต้ได้ยินเรื่องที่เขาเสนอแผนการจัดตั้งโรงเรียนสำหรับครอบครัวยากจน รู้สึกพอพระทัยอย่างยิ่ง ตรัสว่าจะให้รางวัลเขาในทันที

จ้าวเคอรีบคุกเข่าลงไปอย่างเคารพนบนอบทันที “ฝ่าบาท กระหม่อมบังอาจขอร้องให้ฝ่าบาทพระราชทานการแต่งงาน!”

“พระราชทานการแต่งงาน ใคร?” ฮ่องเต้ถาม

“ฉินจิ้งอี๋ลูกสาวของฉินซ่างซู กระหม่อมกับคุณหนูฉินรักใคร่ชอบพอกัน รักกันและกันอย่างลึกซึ้ง กระหม่อมรู้ตัวว่าไม่คู่ควรกับคุณหนูฉิน แต่กระหม่อมยินดีจะดีต่อนางอย่างสุดความสามารถของกระหม่อม จะไม่แต่งงาน ไม่รับสนมอีกตลอดชีวิต ขอฝ่าบาทโปรดช่วยให้สมปรารถนาด้วยเถิด!” จ้าวเคอคารวะหน้าผากแตะพื้นทันที

ฮ่องเต้ชะงักงันไป ก่อนหน้าก็ได้ยินมาแล้วว่าจ้าวเคอมีจิตใจที่หยิ่งในศักดิ์ศรี วันนี้ได้พบ ก็ทำให้ฮ่องเต้เปลี่ยนแปลงมุมมองไปจริงๆ

ผู้ชายคนหนึ่งสามารถทำเพื่อผู้หญิงที่ตัวเองรักไม่แต่งงาน ไม่รับสนมอีก นี่ต้องเป็นความกล้าหาญและมุ่งมั่นแบบไหน และเป็นความรักที่ลึกซึ้งและรักเดียวใจเดียวอย่างไร