จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 419

หยุนถิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย "เจ้าพูดได้ด้วยหรือ？"

"ข้า----เมื่อก่อน----พูด----ได้หน่อย----แต่ต่อมา------" เด็กชายตอบ

"เอาล่ะ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเจ้าติดตามข้า!" หยุนถิงกล่าว

เด็กชายดีใจยิ่งนัก และตื่นเต้นมาก กราบขอบคุณอย่างแรง สักพักหน้าผากก็แดงไปเลย

"หยุดกราบได้แล้ว ที่ข้าไม่มีเรื่องมากมายอะไรเหล่านั้น แต่มีสิ่งหนึ่ง นั่นก็คือความภักดี เจ้าต้องทำได้" หยุนถิงกล่าว

เด็กชายพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น ดีใจยิ่งนก

“ในเมื่อได้เริ่มใช้ชีวิตใหม่และติดตามข้าแล้ว ต่อไปเจ้าก็ชื่อว่าม่อเซิงเถอะ”

"ม่อเซิง-----อืม"

หยุนถิงให้หลิงเฟิงนำอาหารมาให้ม่อเซิงเป็นจำนวนมาก อาจเป็นเพราะหิวโหยจนเกินไป ม่อเซิงก็ยัดเข้าปากในทันที ท่าทางนั้นทำเอาองครักษ์เงามังกรอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเห็นอกเห็นใจ

“กินช้าๆ ไม่มีใครมาแย้งเจ้า เจ้าติดตามฮูหยินของพวกข้าต่อไปของอร่อยๆยังมีอีกเยอะ ดื่มน้ำหน่อย” หลงเอ้อใจดีและยื่นชามน้ำไปให้

ม่อเซิงรับมันมาและดื่ม "อะ------อร่อย------"

คำสองคำทำเอาหยุนถิงที่ได้ฟังปวดใจยิ่งนัก แค่น้ำหนึ่งชาม เขากลับบอกว่ามันอร่อย ซึ่งให้ได้ชัดว่าหญิงชราทารุณกรรมเขาอย่างไร

จวินหย่วนโยวเอื้อมมือไปจับมือของหยุนถิง "เจ้าควรดีใจแทนเขา เพราะเจ้าได้ให้ชีวิตใหม่แก่เขา"

“ซื่อจื่อพูดถูก ข้าควรดีใจ”

หลังจากที่ม่อเซิงกินอิ่มแล้ว ทุกคนก็เริ่มเดินทางต่อ

ก่อนจากไป ม่อเซิงชำเลืองมองดูหญิงชราที่สลบอยู่ในลาน โดยไม่มีความเห็นอกเห็นใจใดๆ แต่กลับรู้สึกเหมือนหลุดพ้น เขาตามไปโดยไม่หันกลับมามอง

ในที่สุดเขาก็ออกจากลานนี้สักที และจากหญิงชราที่ทารุณกรรมเขาคนนี้ไป

จากนี้ไป เขาคือม่อเซิง

................

แคว้นต้าเยียน

หลังจากที่จ้าวเคอจากไป ฉินจิ้งอี๋ก็อารมณ์ดีมาก และรีบบอกให้สาวรับใช้ไปเอาอาหารมา นางต้องดูแลร่างกายให้ดี และรอข่าวดีจากจ้าวเคอ

หลังจากที่ฉินหรงเซินกลับไป ก็รู้สึกอึดอัดใจมาก กระต่ายหมายจันทร์ ฝันกลางวันอยู่ชัดๆ

เมื่อได้ยินพ่อบ้านบอกว่าคุณหนูใหญ่ทานอาหารแล้ว สีหน้าของฉินหรงเซินก็ยิ่งมืดครึ้มลงไปกว่าเดิม และตรงไปที่หลังลาน

"ท่านพ่อ ท่านมาได้อย่างไร？" ฉินจิ้งอี๋ถาม

ฉินหรงเซินมองดูลูกสาวของตัวเองด้วยสีหน้าที่มืดครึ้ม "เจ้ามีความสามารถแล้วสินะ กล้ากำหนดเรื่องแต่งงานกับจ้าวเคอด้วยตนเอง แถมยังไปขอฝ่าบาท ทำไมข้าถึงได้มีลูกที่ไร้ยางอายเช่นเจ้า! "

ฉินจิ้งอี๋เดาออกแล้วว่าจะเป็นแบบนี้ นางลุกขึ้นยืน คุกเข่าลงบนพื้น "ท่านพ่อ ลูกและจ้าวเคอต่างก็รักกัน ขอท่านพ่อให้พวกข้าได้สมหวังด้วยเถอะ!"

ฉินหรงเซินโกรธยิ่งกว่าเดิม "เจ้าโง่หรือ ข้าเลี้ยงดูเจ้าตั้งแต่เด็ก ทุ่มเทและเสียสติปัญญา กำลังไปมากเท่าไหร่ แต่เจ้ากลับไปตกหลุมรักบัณฑิตที่ยากจนคนหนึ่ง？"

"เขายากจนจริง แต่เขาก็มีความหยิ่งในศักดิ์ศรี ตอนนี้จ้าวเคอสอบได้จอหงวน ฝ่าบาทก็ทรงตั้งให้เขาเป็นนายสนองแล้ว แม้ว่าตำแหน่งของเขาจะไม่สูงนัก แต่ในอนาคตก็ยังมีโอกาสเลื่อนตำแหน่งอยู่

ท่านพ่อ ข้าชอบเขา เป็นเพราะเขาคนคนนี้ ข้าไม่สนใจตำแหน่งหรือฐานะใดๆของเขา เขาสัญญากับข้าว่าในชีวิตนี้จะมีเพียงข้าผู้เดียว และจะไม่แต่งเมียน้อยอีก

แม้ว่าท่านพ่อจะอยู่ในตำแหน่งนายสนอง แต่ก็มีเมียน้อยที่นับไม่ถ้วนไม่ใช่หรือ แม้แต่แม้ข้าป่วยหนักท่านก็ไม่เคยเหลียว ข้าไม่อยากเหมือนท่านแม่ที่ต้องกลายเป็นหญิงขี้บ่นคนหนึ่ง " ฉินจิ้งอี๋พูดอย่างเหตุผลถูกต้องและวาทะเต็มไปด้วยสัจธรรม