จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 432

ทางนี้ หยุนถิงช่วยลงเข็มให้ชางหลันเย่อย่างละเอียด พลางตรวจร่างกาย ออกใบสั่งยา ให้โม่ฉีเฟิงไปจัดยาที่สำนักโอสถด้วยตัวเอง จากนั้นให้ลูกน้องเขาต้มยาในเรือน ทุกขั้นตอนให้อยู่ภายใต้สายตาตน

โม่ฉีเฟิงยังตั้งใจส่งองครักษ์หลายคนคุมสถานที่ ไม่ให้คนอื่นเข้าออกเรือนเลย มีเพียงคนสนิทของตนไม่กี่คนที่สามารถเข้าออกได้

วันนี้บรรยากาศทั้งเรือนตื่นเต้นอย่างมาก จวบจนฟ้ามืด จวินหย่วนโยวถึงได้พาหยุนถิงออกจากวัง หมอหลวงหลิวโดนฮ่องเต้ส่งไปดูแลชางหลันเย่

ฮว๋าเหม่ยเหรินมองดูความมืดยามราตรีด้านนอนแวบหนึ่ง คืนนี้เป็นโอกาสเดียวของนาง จะให้ชางหลันเย่ฟื้นขึ้นมาไม่ได้เด็ดขาด

เห็นเพียงฮว๋าเหม่ยเหรินเปลี่ยนเป็นชุดกลางคืนสีดำมืด กระโดดทางหน้าต่างจากไป มีหลายร่างหายวับไปในความมืดเช่นกัน

นางไม่ได้มุ่งไปที่เรือนชางหลันเย่โดยตรง แต่กลับไปทางตำหนักของหลิ่วเฟย คืนนี้ฮ่องเต้พักอยู่ที่ตำหนักของหลิ่วเฟย ดังนั้นฮว๋าเหม่ยเหรินเลยไปวางเพลิงที่นั่น

ไฟโหมแรงนัก พริบตาเดียวทั่วทั้งตำหนักก็ไหม้ลุกลามขึ้นมา แน่นอนว่ากระเทือนไปถึงคนอื่นในวังหลวง

“แย่แล้ว ตำหนักของหลิ่วเฟยไฟไหม้ ทุกคนรีบไปช่วยฝ่าบาทเร็ว!” เสียงฆ้องปากแตกของซูกงกงดังขึ้น สะเทือนไปทั่วทั้งพระราชวัง

องครักษ์ที่ลาดตระเวนอยู่ อีกทั้งกองทหารหลวงพากันรีบไปดับไฟ

ส่วนเรือนของชางหลันเย่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากตำหนักของหลิ่วเฟย วินาทีที่ไฟไหม้ ก็มีขันทีมารายงานโม่ฉีเฟิงทันที

พอโม่ฉีเฟิงได้ยินว่าฝ่าบาทพำนักที่ตำหนักหลิ่วเฟย จึงเหลือองครักษ์สองคนเฝ้ายาม รีบพาคนอื่นเร่งรุดไปทันที

ฮว๋าเหม่ยเหรินที่ซ่อนอยู่ในความมืดพลันยิ้มมุมปากอย่างเย็นชา มองเห็นรอบด้านไร้ผู้คน รีบผลันร่างไป และทำองครักษ์สองคนสลบจากด้านหลัง จากนั้นผลักประตูเข้าไป

ในห้อง ชางหลันเย่นอนอยู่บนเตียง หมอหลวงหลิวที่อยู่ข้างๆกำลังเก็บยา พอหมอหลวงหลิวได้ยินความเคลื่อนไหวจากด้านหลัง กำลังจะหันกลับไป ก็โดนฮว๋าเหม่ยเหรินซัดฝ่ามือจนสลบไป

ในมือฮว๋าเหม่ยเหรินมีมีดสั้นขึ้น นางพุ่งไปที่เตียง ทำท่าจะแทงลงไปที่ชางหลันเย่นอนนิ่งไม่ขยับตัว!

ทันใดนั้นพลันมีกระบี่ยาวโจมตีเข้ามา โดนมีดสั้นนั้นพอดี ทำให้ชางหลันเย่รอดพอดี

“ในที่สุดเจ้าก็ปรากฏตัวแล้ว!” หลงเอ้อร์แค่นเสียงเย็น

ฮว๋าเหม่ยเหรินใจกระตุกวูบ “น่าตายนัก พวกเจ้ากล้าวางแผนหลอกข้า!”

“โชคดีที่ซื่อจื่อเฟยของเราฉลาด นี่เรียกให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว ตายซะ!” กระบี่ยาวในมือหลงเอ้อร์แทงลงมา

ฮว๋าเหม่ยเหรินรีบหลบทันที แต่นางไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลงเอ้อร์เลย ไม่กี่กระบวนท่าก็พ่ายแพ้ เลยรีบหนีไปทางประตู

เพียงแต่วินาทีที่ประตูเปิดออกนั้น ในเรือนเต็มไปด้วยกองทหารหลวงโดยมีโม่ฉีเฟิงเป็นหัวหน้า ทุกคนมีธนูครบมือเตรียมพร้อม เล็งไปที่หน้าประตูโดยพร้อมเพรียง

“หากรู้สำนึกรีบมอบตัวซะ ไม่เช่นนั้นเจ้าจะตายไร้แผ่นดินกลบหน้าแน่!” โม่ฉีเฟิงบอกเสียงเย็น

สีหน้าฮว๋าเหม่ยเหรินเย็นชาราวน้ำแข็ง นางรู้ดีว่าตนไม่รอดแน่ พูดเสียงเย็น “วันนี้ข้าพลาดเอง!” พูดจบ ก็กัดยาพิษที่ซ่อนในฟันให้แตก ตายคาที่

หลงเอ้อร์อยากจะยับยั้งก็ไม่ทันการณ์แล้ว มองดูคนที่ล้มลงพื้นด้วยความโกรธ รีบไปกระชากผ้าปิดหน้านางออก

“ฮว๋าเหม่ยเหริน?” โม่ฉีเฟิงแปลกใจเช่นกัน

“ดันเป็นสนมของฮ่องเต้ ดูท่าสายลับในพระราชวังของพวกท่านนี่ไม่น้อยเลยนะ ข้าไปก่อนล่ะ!” หลงเอ้อร์หมุนตัวจากไป

“ใครก็ได้ หามฮว๋าเหม่ยเหรินไปเข้าเฝ้าฝ่าบาท!” โม่ฉีเฟิงออกคำสั่ง

“ขอรับ”

ไฟในตำหนักของหลิ่วเฟยดับลงแล้ว โชคดีที่ฝ่าบาทและหลิ่วเฟยไม่ได้บาดเจ็บ ฮ่องเต้เดือดดาลเคียดแค้นนัก รีบให้คนไปสืบทันที

ตำหนักหลิ่วเฟยถูกเผา ฝ่าบาทให้นางไปพักผ่อนที่ตำหนักเหยียนซิ่ง ตนเองกลับไปห้องทรงพระอักษร