จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 458

มามาเคยพบเจอสถานการณ์เช่นนี้ที่ไหนกัน รู้สึกตกใจแทบแย่ในทันที คุกเข่าลงไปกับพื้น “บ่าวคำนับฝ่าบาท เงินนี่บ่าวเป็นคนให้ฉางเซิ่นจริงๆ”

“ให้เพราะเหตุใด?” นัยน์ตาสีดำที่เฉือนคมของฮ่องเต้มองมา

มามาตกใจจนตัวสั่น สีหน้าซีดขาว ไม่กล้าปิดบัง “เป็นค่าตอบแทนที่ฮูหยินสั่งให้ฉางเซิ่นปลิดชีวิตของคุณหนูหยุน!”

“เจ้าทาสตัวดี เจ้าเป็นคนออกความคิดนี้ให้ข้าแท้ๆ ตอนนี้เจ้าถึงกับใส่ร้ายข้า เจ้ายังมีมโนธรรมอยู่อีกไหม!” ฮูหยินหานกั๋วคำรามด้วยความโกรธ

“ฮูหยิน บ่าวทำผิดต่อท่าน แต่บ่าวไม่อยากตายนี่นา!” มามาอธิบาย

สีหน้าของฮ่องเต้มืดมนน่ากลัว โกรธแค้นสุดขีด อากาศรอบตัวเย็นยะเยือกจนติดลบ “ฮูหยินหานกั๋วจิตใจโหดเหี้ยม สั่งให้คนทำร้ายองค์หญิงแห่งราชวงศ์ วิธีการโฉดชั่วอย่างยิ่ง ไม่รู้จักสำนึกผิด ปลดออกจากตำแหน่งฮูหยินหานกั๋ว เสื่อมยศเป็นสามัญชน เนรเทศไปชายแดน ให้เป็นทาสตลอดกาล ส่วนทาสเจ้าเล่ห์กับฉางเซิ่นประหารชีวิตโดยห้าอาชาแยกร่างโดยตรง ลงโทษประหารชีวิตตรงทางเข้าถนนของเมืองหลวง เพื่อมิให้เป็นเยี่ยงอย่าง!”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

คนทั้งคนของฮูหยินหานกั๋วทรุดตัวอยู่บนพื้น ใบหน้าซีดขาดราวกับขี้เถ้า ทีนี้นางจบสิ้นแล้ว จบแล้วจริงๆ

“ฝ่าบาท ฝ่าบาทโปรดเมตตาด้วย ท่านโหวเยี่ยของข้าเคยช่วยชีวิตของฝ่าบาทเอาไว้ ท่านโหวเยี่ยเสียชีวิตไปนานหลายปี ข้ารักษาศีลธรรมของสตรีมาโดยตลอด ขอฝ่าบาทโปรดอภัยให้ข้าสักครั้งเถิด!” ฮูหยินหานกั๋วรีบวิงวอนขอความเมตตาทันที

“หากไม่ได้เห็นแก่หน้าของหานโหวเยี่ย ข้าคงสั่งให้คนแยกเจ้าออกเป็นชิ้นๆและแขวนเอาไว้หน้าประตูเมืองแล้ว ทางที่ดีเจ้าควรจะภาวนาให้หยุนถิงไม่เป็นไร มิเช่นนั้นทั่วทั้งจวนตระกูลหานก็รอถูกยึดทรัพย์และประหารทั้งตระกูลเถอะ!”ฮ่องเต้ตรัสด้วยความโกรธ

ฮูหยินหานกั๋วตะลึงงันไปอย่างสิ้นเชิง หัวใจทั้งดวงราวกับขี้เถ้าไร้ชีวิต แม้แต่คำพูดขอความเมตตาก็ยังลืมพูดไป

องครักษ์สองคนวิ่งเข้ามาทันที หิ้วตัวฮูหยินหานกั๋วออกไปทันที

มามากับฉางเซิ่นรีบขอความเมตตาทันที องครักษ์ไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ คุมตัวพวกเขาออกไป ทั่วทั้งพระราชวังเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องขอความเมตตาของพวกเขาทั้งคู่ ทำให้คนที่ได้ยินรู้สึกหวาดกลัว แต่กลับไม่มีใครเห็นใจ

“ฝ่าบาท บ่าวได้ยินมาว่าคุณหนูหยุนหมดสติไป จะส่งหมอหลวงไปตรวจดูหน่อยไหม?” ซูกงกงกล่าวด้วยความเป็นห่วง

“ส่งหมอหลวงหลิวไปทันที ยาสมุนไพรของโรงหมอหลวงใช้ได้ตามใจ จะให้เกิดเรื่องขึ้นกับนางไม่ได้เด็ดขาด!” ฮ่องเต้ออกคำสั่ง

หยุนถิงคือดาวนำโชคของเขา ทุกครั้งที่มีปัญญายากๆหรือไม่ก็สถานการณ์ที่ไม่สามารถแก้ไขได้ คำพูดไม่กี่คำของหยุนถิงก็สามารถคลี่คลายได้แล้ว และวิธีการของนางก็เป็นวิธีการที่แปลกใหม่ไม่เหมือนใคร ฮ่องเต้ย่อมไม่อยากสูญเสียผู้ช่วยดีๆเช่นนี้ไปอยู่แล้ว

“พ่ะย่ะค่ะ!”

“ช่างเถอะ ข้าจะไปที่จวนซื่อจื่อด้วยตัวเอง!” ฮ่องเต้เอ่ยปาก

“บ่าวจะให้คนไปเตรียมการเดี๋ยวนี้!” ซูกงกงรีบไปจัดการทันที

ไม่นานนัก ฮ่องเต้นั่งอยู่ในรถม้า ซูกงกงนั่งอยู่นอกรถม้าติดตามไปด้วย ยังมีองครักษ์อีกสองสามคน ทั้งหมดมุ่งหน้าไปที่จวนซื่อจื่อ

ทันทีที่ยามรักษาการณ์ที่อยู่ตรงหน้าประตูจวนซื่อจื่อเห็นว่าฝ่าบาทเสด็จมาด้วยพระองค์เอง ก็รีบเข้าไปรายงานทันที

เมื่อจวินหย่วนโยวกับหยุนถิงได้ยินว่าฮ่องเต้เสด็จมาด้วยพระองค์เอง ทั้งสองคนล้วนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“ฝ่าบาทถึงกับเสด็จมาเยี่ยมซื่อจื่อเฟยด้วยพระองค์เอง แสดงให้เห็นว่าให้ความสำคัญกับซื่อจื่อเฟยมาก!” หลงหวู่กล่าว

“เพราะเป็นห่วงจริงๆ หรือมาดูว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ก็ไม่ใช่สิ่งที่จะรู้ได้แล้ว ตอนนี้เจ้าคือซื่อจื่อ จะให้มีพิรุธไม่ได้เด็ดขาด!” หยุนถิงกำชับ

“ขอรับ!”

“คำนับฝ่าบาท!” รั่วจิ่งที่อยู่หน้าประตูตะโกนเสียงดัง รีบคำนับทันที

หยุนถิงที่อยู่ในเรือนรีบนอนลง และหลับตาทันที ขณะที่จวินหย่วนโยวเปิดประตูออกไปต้อนรับ “กระหม่อมคำนับฝ่าบาท!”

ฮ่องเต้สวมชุดคลุมมังกรสีเหลืองอร่าม สง่างามน่าเกรงขาม และเดินตรงเข้ามา “ข้าได้ยินมาว่าหยุนถิงถูกฮูหยินหานกั๋ววางแผนทำร้าย ข้าได้ลงโทษฮูหยินหานกั๋วไปแล้ว จึงมาเยี่ยมโดยเฉพาะ”