จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 507

ตาเฒ่าเหอปิดประตูห้องลง มองดูตัวยาที่วางอยู่บนตู้เหล่านั้น เขาหยิบทั้งหมดที่ต้องการลงมา แต่กลับไปโดนกำแพงด้านหลังตู้บางตู้โดยไม่ตั้งใจ

ในนั้นเหมือนมีรอยร้าว ตาเฒ่าเหอเดินเข้าไปแตะกำแพงสี่ด้าน และเปิดช่องลับออกมาได้จริงๆ

ในนั้นเป็นกล่องสีดำ มีฝุ่นหนาเป็นชั้นๆอยู่ด้านบน ดูแล้วมีอายุ แถมไม้ของกล่องนี้ยังธรรมดามาก

องค์หญิงใหญ่แห่งแคว้นเทียนจิ่วเลื่องชื่อในด้านหรูหรา สิ้นเปลือง ตัวยาราคาแพงเหล่านี้แค่ต้นเดียวก็มีค่าหมื่นตำลึง เหตุใดเก็บกล่องธรรมดาเยี่ยงนี้ไว้

ตาเฒ่าเหอเปิดกล่องออกดู พอเห็นของด้านใน เขาตะลึงไปเลย

มันคืออะโคไนท์ที่เป็นสีเลือดทั้งอัน เพราะว่ามีอายุแล้ว สีเลยกลายเป็นสีเลือดหมู

มือที่ถือกล่องของเขาสั่นเทา ดูทั้งตื่นเต้น ทั้งเดือดดาล ทั้งเคียดแค้น และยังไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง

ไม่มีใครรู้จักอะโคไนท์ดียิ่งไปกว่าเขาอีกแล้ว เพราะนี่เป็นยาตัวสำคัญที่แม่ของจวินหย่วนโยวโดนพิษในตอนนั้น ยาพิษที่ใช้อะโคไนท์ทำขึ้นมาโดยผสมกับยาพิษตัวอื่นนั้นไร้สีไร้กลิ่น แต่เป็นพิษร้ายแรงยิ่ง

ถึงจะเป็นพิษร้าย หากก็สามารถช่วยคนได้ อย่างที่เรียกว่า ใช้พิษต้านพิษ

ตอนนั้นพ่อของจวินหย่วนโยวมีบุญคุณกับตาเฒ่าเหอ ไหว้วานให้ตนช่วยฮูหยินเขา ดังนั้นตาเฒ่าเหอหาไปทั่วสี่แคว้น ตาเฒ่าเหอท่านลั่วกระทั่งไม่แยแสที่จะไปตามหาตามหน้าผาสูง แต่ก็หาไม่พบ

สุดท้าย แม่ของจวินหย่วนโยวพิษกำเริบหลังให้กำเนิดจวินหย่วนโยว และมองดูสามีตนถูกฆ่ากับตาตนเอง โศกเศร้าเสียใจมาก สุดท้ายตายอนาถ

นี่เป็นความเสียใจอย่างสุดซึ้งของตาเฒ่าเหอในชาตินี้ ดังนั้นเขาเลยไม่เคยยอมแพ้ ไม่คิดว่าผ่านไปนานหลายปีขนาดนี้ กลับมาหาเจอที่จวนองค์หญิงใหญ่นี่

ไม่คิดว่า คนที่วางยาพิษฮูหยินจวินในตอนนั้นจะเป็นองค์หญิงใหญ่นี่เอง นั่นน่ะน้องสาวของนางแท้ๆนะ นางทำมันได้ลงคอได้อย่างไร

อะโคไนท์หายากยิ่งนัก กล่องนี้ดูมีอายุสิบกว่าปีแล้ว ดังนั้นตาเฒ่าเหอแน่ใจมากว่า มิใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆ

พอคิดว่าองค์หญิงใหญ่ให้ตนปรุงยาเจ็ดวิญญาณ ตาเฒ่าเหอคิดถึงจวินหย่วนโยวเป็นคนแรกทันที

ให้ร้ายน้องสาวแท้ๆจนตายไปแล้ว ยังคิดให้ร้ายลูกของน้องสาวอีก สตรีผู้นี้จิตใจโหดเหี้ยมจริงๆ

ตอนอยู่ภูเขาด้านหลังหอเทพเซียน ตาเฒ่าเหอช่วยจับชีพจรให้จวินหย่วนโยว เลยรู้อาการเขาดี หากกินยาเจ็ดวิญญาณเข้าไป ต้องตายอย่างมิต้องสงสัยเลย

ตาเฒ่าเหอรีบปิดกล่องในมือให้ดี และวางกลับไปที่เดิมก่อนเดินไปที่หน้าประตู “ข้าต้องการให้เซวียนเอ๋อร์มาช่วย ตอนนี้ข้าแก่แล้วทำเองไม่ไหว กลัวว่าจะทำให้งานขององค์หญิงใหญ่ล่าช้า!”

พอทหารหน้าประตูได้ยินอย่างนั้น รีบไปรายงานองค์หญิงใหญ่ทันที

ไม่นาน ทหารก็พาเริ่นเซวียนเอ๋อร์มา

“อาจารย์ ต้องการข้ามาทำอะไร?” เริ่นเซวียนเอ๋อร์ถาม

ตาเฒ่าเหอเหล่ด้านนอกประตู กดเสียงต่ำบอกว่า “เจ้ามีหนทางติดต่อจวินหย่วนโยวหรือไม่? ข้าสงสัยว่าองค์หญิงใหญ่จะปรุงยาเจ็ดวิญญาณเพื่อต่อกรกับจวินหย่วนโยว หากเจ้ามีหนทางก็บอกเขา ให้เขาระวังตัวให้มาก”

“ข้าไม่มีหนทางติดต่อจวินหย่วนโยว แต่ข้าสามารถติดต่อหยุนถิงได้ หยุนถิงเป็นซื่อจื่อเฟยของจวินหย่วนโยว นิสัยเย่อหยิ่งจองหองกว่าข้ามากนัก หากฝีมือการแพทย์ของนางดียิ่ง ข้ายังทาบไม่ติดเลย” เริ่นเซวียนเอ๋อร์ตอบ

ตาเฒ่าเหอเลิกคิ้ว “ฝีมือการแพทย์นางเก่งกว่าเจ้าอีกรึ หากมีโอกาสข้าต้องขอดูฝีมือนางสักหน่อยแล้ว”

“อาจารย์ ข้าไปติดต่อเดี๋ยวนี้เลยนะ!” เริ่นเซวียนเอ๋อร์พุ่งไปที่หน้าต่างทันที

ตาเฒ่าเหอกำลังจะถามว่านางจะติดต่ออย่างไร ก็เห็นเริ่นเซวียนเอ๋อร์พุ่งไปที่หน้าต่าง เด้ดใบไม้ใบหนึ่งมาเป่า

ตาเฒ่าเหอไม่เข้าใจ ใบไม้ใบเดียวจะติดต่อได้อย่างไร อีกทั้งอีกฝ่ายยังอยู่ไกลถึงแคว้นต้าเยียนด้วย นังหนูนี่โง่หรือเปล่า

ไม่นาน ในเรือนที่กว้างใหญ่เริ่มมีเสียงซ่าๆดังมา งูหลากสีมากมายเลื้อยเจ้ามายังห้องที่เริ่นเซวียนเอ๋อร์อยู่จากทุกสารทิศ

พอทหารยามหน้าประตูเห็น พากันตกใจขวัญหนีดีฝ่อ รีบสะบัดกระบี่ขับไล่ฝูงงูทันที

มีงูหลายตัวอาศัยจังหวะตอนพวกเขาไม่ทันระวัง ปีนเข้าทางหน้าต่าง