จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 528

หยุนถิงชำเลืองมองคนที่อยู่บนพื้นครู่หนึ่ง “เซียจิ่วเซียว เขาเป็นอะไรไป?”

“เรียนซื่อจื่อเฟย ข้าน้อยรับผิดชอบดูแลรักษาการณ์ในคุก จู่ๆก็มีคนตะโกนว่าเกิดเรื่องขึ้นกับเซียจิ่วเซียวกลางดึก ข้าน้อยเข้าไปตรวจสอบทันที ก็พบว่าเขาหมดลมแล้ว จึงรีบไปกราบทูลต่อฝ่าบาททันที!” ผู้คุมที่ติดตามอยู่ด้านข้างรีบเล่าความเป็นมาของเหตุการณ์ทันที

“มีคนเข้าไปในคุก หรือจะบอกว่ามีคนไปเยี่ยมหรือไม่?” หยุนถิงกล่าวพร้อมกับจับชีพจรให้เซียจิ่วเซียว

“ฝ่าบาทสั่งการเอาไว้ ห้ามมิให้ผู้ใดเข้าเยี่ยม ข้าน้อยจับตาดูทั้งกลางวันกลางคืน ไม่ได้มีใครเข้าไปเยี่ยมเขา” ผู้คุมตอบ

ฮ่องเต้ถามเสียงเย็นชา “อาหารของเขาก็ไม่มีความผิดปกติอะไร?”

ผู้คุมตกใจจนคุกเข่าลงไปกับพื้นทันที “ฝ่าบาท อาหารที่เซียจิ่วเซียวกิน ข้าน้อยล้วนลองชิมด้วยตัวเองก่อนทั้งนั้น หากว่ามีพิษ ข้าน้อยคงตายไปนานแล้ว ขอฝ่าบาทโปรดตรวจสอบอย่างชัดเจนด้วย!”

ทีนี้คิ้วของฮ่องเต้ก็ขมวดกันเป็นก้อนแล้ว นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“ซื่อจื่อเฟย เซียจิ่วเซียวคนนี้ยังมีทางรอดไหม?” หมอหลวงหลิวสอบถามเสียงเบา

นับตั้งแต่ได้เห็นทักษะทางการแพทย์ของหยุนถิง คนตายยังสามารถช่วยให้ฟื้นคืนชีพได้ ตอนนี้นางเป็นความหวังเพียงหนึ่งเดียวของทุกคน

“ชีพจรและลมหายใจของเซียจิ่วเซียวหายไปอย่างสมบูรณ์ มันเป็นอาการของคนตายจริงๆ เพียงแต่ว่าเขาไม่เหมือนคนที่จะคิดสั้นฆ่าตัวตายได้นี่นา” หยุนถิงตอบ

“ถิงเอ๋อร์ เป็นไปได้ไหมที่เขาจะแกล้งตาย?” เสียงที่เย็นยะเยือกของจวินหย่วนโยวดังมา

หยุนถิงเข้าใจในทันที “ซื่อจื่อกล่าวถูกแล้ว ขอข้าลองดูก่อน หมอหลวงหลิวยืมเข็มเงินของท่านให้ข้าหน่อย”

“ขอรับ!” หมอหลวงหลิวยื่นกล่องยามาให้ด้วยความเคารพนบนอบ

หยุนถิงแทงลงไปในจุดฝังเข็มสำคัญทั่วทั้งร่างกายของเซียจิ่วเซียวหลายจุด เอ่ยปากสอบถาม “คืนนี้มีเรื่องผิดปกติอะไรในคุกหรือไม่?”

ผู้คุมคิดทบทวน “กลางดึกวันนี้จู่ๆก็มีเสียงที่ไม่เพราะหูอย่างมาก เหมือนเสียงนกร้อง และก็เหมือนเสียงแมวร้อง สรุปแล้วคือแสบแก้วหูมาก ตอนนั้นข้ายังไปสำรวจด้านนอกคุกรอบหนึ่ง ไม่ได้มีความผิดปกติอะไร”

“งั้นก็ถูกต้องแล้ว!” นาทีนี้หยุนถิงแน่ใจอย่างยิ่ง เซียจิ่วเซียวคนนี้แกล้งตายนั่นแหละ

องค์หญิงใหญ่แห่งแคว้นเทียนจิ่วมีลูกชายแค่คนเดียว เป็นไปไม่ได้ที่นางจะปล่อยปละละเลยไม่ให้ความช่วยเหลือ คิดว่านี่คงจะเป็นแผนการของนาง

เพียงแต่ว่าเซียจิ่วเซียวคนนี้เอายาแกล้งตามาจากไหนกัน ตอนนั้นซื่อจื่อให้คนโยนเขาไปที่หน้าประตูพระราชวัง เขาถูกทรมานจนหายใจรวยรินเป็นไปไม่ได้ที่จะซ่อนยาได้

ทันใดนั้น หยุนถิงก็นึกถึงคนที่ถูกพิษไฟในคุกคนนั้น ตอนนั้นนางให้ยาแกล้งตายกับเขาหนึ่งเม็ดโดยไม่ได้ตั้งใจ หรือว่าจะเป็นเขา?

ถ้าหากเขาเป็นคนขององค์หญิงใหญ่จริงๆ เช่นนั้นตัวเองจะไม่ใช่ช่วยคนชั่วก่อกรรมทำเข็ญหรอกหรือ

นึกถึงตรงนี้ เข็มเงินที่อยู่ในมือของหยุนถิงแทงเข้าไปอีกเล็กน้อย

“อ๊า!” เซียจิ่วเซียวที่แกล้งตายจู่ๆก็ครางออกมาคำหนึ่ง สีหน้าที่เดิมทีซีดเซียวบิดเบี้ยวเป็นก้อน “บัดซบ ไอ้ชั่วคนไหนมันทำให้ข้าเจ็บกัน?”

ทุกคนล้วนวางใจลง ฮ่องเต้พอพระทัยอย่างยิ่ง “ดี ดี สมกับที่เป็นหยุนถิง วันนี้หากไม่ใช้เจ้า เกรงว่าข้าคงจะถูกเซียจิ่วเซียวคนนี้หลอกลวงแล้ว ถึงกับแกล้งตายมาหลอกข้า เด็กๆ ตบปาก!”

เซียจิ่วเซียวยังไม่ทันได้ตอบสนองกลับมาว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ถูกองครักษ์สองนายโจมตีจากซ้ายขวา ตบใบหน้าของเขาอย่างแรง

“อ๊า เจ็บจังเลย ปล่อยข้านะ เจ้าพวกสารเลว-------อ๊าก เจ็บจะตายอยู่แล้ว ข้าผิดไปแล้ว ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นล้วนเป็นความผิดของข้าทั้งนั้นตกลงไหม พวกเจ้ารีบหยุดเดี๋ยวนี้!” เซียจิ่วเซียวกรีดร้องโหยหวน

ฮ่องเต้ไม่ได้ออกคำสั่ง บรรดาองครักษ์ย่อมไม่หยุดอยู่แล้ว เสียงตบหน้าดังเพียะๆๆ ในคืนมืดมิดนี้มันแสบแก้วหูและไม่คาดฝันมากเป็นพิเศษ

แต่กลับทำให้คนรู้สึกสาแก่ใจมาก เจ้าหมอนี่ถึงกับแกล้งตายกลางดึก ทรมานพวกเขา สมควรถูกซ้อม

“จวินหย่วนโยว เก็บเซียจิ่วเซียวเอาไว้ในจวนของเจ้าชั่วคราว ในเมื่อเขาสามารถแกล้งตายในคุกได้ แสดงให้เห็นว่าคุกไม่ปลอดภัยแล้ว ข้าจะตรวจสอบพระราชวังอย่างละเอียด ดังนั้นตอนนี้จวนซื่อจื่อจึงปลอดภัยที่สุด!” ฮ่องเต้ตรัสด้วยสีหน้าเคร่งขรึม