จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 545

ดวงตาคู่นั้นช่างอำมหิต โหดเหี้ยม เย็นชา ทำเอาหยุนหลีตัวสั่น ถาดชีสใหญ่ในมือล้มลง ชีสก็หล่นตลอด เลอะไปทั้งดิน

“อ๊ะ ชีสของข้า เจ้าทำชีสของข้าหล่นหมดแล้ว นั่นน่ะข้าแย่งมาจากมือพี่เขยเลยนะ!” หยุนหลีพูดอย่างเดือดดาล

“เจ้าเป็นใครกัน?” น้ำเสียงแหบพร่าเข้มงวดของเสวี่ยเชียนโฉวลอยมา

หลังจากเขาหนีออกจากพระราชวัง ลูกน้องเมื่อก่อนมารอรับเขา สุดท้ายโดนลูกน้องลอบโจมตีและทรยศเขา ทำเอาเขาบาดเจ็บสาหัสสลบไสลไป ถึงจะฆ่าลูกน้องและศัตรูได้หมดแล้ว แต่ตัวเขาเองก็บาดเจ็บสาหัสเหมือนกัน สลบไสลมาจนถึงตอนนี้

“ข้าชื่อหยุนหลี ท่านอาท่านยังไม่ตายเหรอ ข้าแค่ผ่านมา ในเมื่อท่านไม่ตาย ก็ชดใช้ชีสให้ข้าซะ!” ใบหน้าแน่งน้อยของหยุนหลีโกรธขึ้ง ถลึงตามองมาอย่างเดือดดาล

พอเห็นปากน้อยแดงลิ้นจี่ของนางเบ้อยู่ ดวงตาใสกระจ่างกำลังถลึงตามองตนอยู่ ใบหน้าน้อยขาวเนียนพองลม ประหนึ่งสัตว์ตัวน้อยที่กำลังโกรธ กางเล็บขู่อยู่ ดูน่ารักมาก

รับรู้ได้ว่าหยุนหลีไม่ได้คิดร้ายหรืออยากฆ่าเขาจริงๆ เสวี่ยเชียนโฉวถึงถอนหายใจโล่งอก “ข้าจะชดใช้ให้เจ้าสิบถาดเลย!”

“สิบถาด พูดเสียน่าฟัง นี่น่ะเป็นฝีมือเฉพาะของพี่หญิงใหญ่ข้า ทั้งสี่แคว้นมีถาดนี้เท่านั้น ท่านชดใช้ไหวรึ?” หยุนหลีเดือดดาล

เสวี่ยเชียนโฉวเองก็ไม่คิดว่าจะเป็นเช่นนี้ “งั้นทำอย่างไรดี ข้าชดใช้เงินให้เจ้าดีหรือไม่?”

“ข้าดูเป็นคนที่ซื้อได้ด้วยเงินรึ?” หยุนหลีบอกอย่างไม่พอใจ

เสวี่ยเชียนโฉวกำลังคิดว่าจะชดใช้ให้นางอย่างไรดี สุดท้ายได้ยินหยุนหลีบอก “ท่านอา ท่านจะชดใช้ให้ข้าเท่าไหร่ น้อยไปไม่ได้นะ?”

“ท่านอา?” เสวี่ยเชียนโฉวใบ้กิน เขาแก่ขนาดนั้นเชียวรึ

เขาก้มลงมองเสื้อผ้าขาดวิ่นของตนเอง รอยเลือดเกรอะกรัง ผมเผ้ายุ่งเหยิง ดูแล้วเหมือนกับขอทานเลย แก่จริงๆ

“ไม่ใช่รึไง อายุอย่างท่านน่ะลูกคงจะวิ่งเล่นได้แล้วกระมัง?” หยุนหลีเบ้ปาก

เสวี่ยเชียนโฉวมุมปากกระตุก “ข้ายังมิได้แต่งงาน”

“อะไรนะ ท่านอายุปูนนี้แล้วยังมิได้แต่งงาน คงมิใช่เป็นโรคอะไรกระมัง?” หยุนหลีมองมาอย่างสงสัย เหลือบตามองหว่างขาของเขา

เสวี่ยเชียนโฉวหน้าดำทะมึน กระดากอายนัก เจ้าเรือนแห่งเรือนตระกูลเสวี่ยเช่นเขากลับมาโดนสาวน้อยคนนี้รังเกียจและสงสัย หากเรื่องนี้แพร่ออกไปคงโดนหัวเราะจนฟันร่วงแน่

“ข้าปกติดี เมื่อครู่ทำของเจ้าหล่น ข้าชดใช้ให้เจ้าหนึ่งหมื่นตำลึงเป็นอย่างไร?” เสวี่ยเชียนโฉวรีบเปลี่ยนเรื่องทันที

“หนึ่งหมื่นตำลึง ไม่คิดเลยว่าท่านอาจะรวยเพียงนี้ ไม่ถูกสิ คนรวยเหตุใดแต่งกายเช่นนี้ ท่านคงมิได้หลอกข้ากระมัง?” หยุนหลีย้อนถาม

คำพูดเดียว ทำเอาเสวี่ยเชียนโฉวโกรธจนเหลือบตามองบน เขากำลังจะอธิบาย กลับเป็นลมสลบไปก่อน

“นี่ ท่านอาท่านอย่ามาแกล้งตายนะ รีบลุกขึ้นมาเลย อย่าคิดว่าแบบนี้จะตีเนียนไปได้ ชดใช้เงินมา!” หยุนหลีเดือดจัด แต่กลับพบว่าเขาหมดสติไปแล้ว

หยุนหลีอังมือที่จมูกเขา เห็นเขายังหายใจอยู่ ถึงถอนหายใจโล่งอก

เพื่อเงินหนึ่งหมื่นตำลึง หยุนหลีเรียกคนมาช่วยกันหามเสวี่ยเชียนโฉวเข้าไปในจวนตระกูลหยุน

.....

พระราชวัง

เรื่องที่ว่าองค์หญิงซินฉิงชอบพออ๋องเก้า จะแต่งงานกับเขากระจายไปทั่วพระราชวังอย่างรวดเร็ว ขนาดนางกำนัลและขันทีพากันซุบซิบไปตามๆกัน

องค์หญิงห้าเองก็ได้ยินเรื่องนี้เช่นกัน พอโดนหยุนถิงกับจวินหย่วนโยววางแผนไปครั้งก่อน นางก็โดนเสด็จพี่กักบริเวณแล้ว

บัดนี้ได้ยินเรื่องของอ๋องเก้ากับองค์หญิงซินฉิง องค์หญิงห้าทำหน้ารังเกียจ “นังองค์หญิงอัปลักษณ์ซินฉิงนั่นยังคิดจะแต่งงาน ฝันกลางวันชัดๆ!”