จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 550

เสวี่ยเชียนโฉวอยากจะซัดฝ่ามือใส่นังหนูนี่ให้ตายนัก นางโง่หรือไร ยานี่กินมั่วได้รึ?

“เจ้าทำเช่นนี้ไม่กลัวข้าตายเพราะพิษรึ?”

“ไม่หรอก ยาพิษของพี่หญิงใหญ่ข้าน่ะมีจุดที่ร้ายกาจที่สุดคือทำให้คนอยากอยู่ก็อยู่ไม่ได้ อยากตายก็ตายไม่ได้ ดังนั้นท่านไม่ตายดอก!” หยุนหลีตอบ

เสวี่ยเชียนโฉวใบ้กิน ร่างกายคันคะเยอยิ่งนัก ร้อนมาก เหงื่อแตกซิก เขาไม่คิดจะต่อล้อต่อเถียงกับหยุนหลี ลุกขึ้นเดินออกไป

“นี่ ท่านอายังไม่ได้คืนเงินเลยนะ?” หยุนหลีคิดว่าเขาจะหนี รีบวิ่งตามไปทันที

พอออกไปก็เจอกับบ่อน้ำใหญ่มากในสวน ในนั้นยังปลูกดอกบัวไว้ เขาเองก็ไม่สนใจสิ่งใดแล้ว กระโดดลงบ่อน้ำทันที

หยุนหลีตกใจมาก “ท่านอา แค่หนึ่งหมื่นตำลึงเอง ท่านไม่ต้องถึงกับอยากตายหรอกกระมัง?”

“หุบปาก ข้าเพียงแค่มิสบาย เพราะยาที่เจ้าให้นั่นแหละ!” เสวี่ยเชียนโฉวกัดเขี้ยวเคี้ยวฟันบอก

หยุนหลีกระดากอาย ยิ้มแหะๆ “ข้าแค่มิเคยช่วยใครมาก่อนนี่นา ไม่มีประสบการณ์นี่นา ครั้งหน้าข้าก็รู้วิธีแล้วน่า”

“เจ้ายังคิดมีครั้งหน้าอีกรึ?”

หยุนซูที่รีบมาก็ได้เห็นภาพนี้พอดี ตกตะลึงยิ่งนัก “น้องหญิงสี่ ผู้นี้คือ?”

“ตาแก่ที่เก็บได้จากถนน!” หยุนหลีตอบ

สีหน้าเสวี่ยเชียนโฉวดำทะมึนลง ดวงตาเย็นเยียบดุจน้ำแข็ง ถลึงตามองหยุนหลีอย่างเดือดดาล บอกอย่างกัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน “ห้ามเรียกข้าว่าตาแก่!”

“ไอ้โหย ยังกล้าถลึงตาใส่ข้าอีก ดูท่านทำสิ ตาแก่ ตาแก่ ตาแก่ ข้าจะเรียกท่านว่าตาแก่ ถ้าท่านไม่คืนเงินข้า ข้าก็จะเรียกท่านว่าตาแก่!” หยุนหลีตะคอกอย่างเดือดดาล

เสวี่ยเชียนโฉวโกรธจัด เขาเป็นถึงเจ้าเรือนแห่งเรือนตระกูลเสวี่ย กลับโดนสาวน้อยคนหนึ่งเรียกตาแก่ หากเรื่องนี้แพร่ออกไป ต่อไปเขาจะมีหน้าสู้ใครได้

“เจ้าหาเรื่องตาย!” เสวี่ยเชียนโฉวตะคอกดังอย่างเดือดจัด กำลังจะซัดฝ่ามือมา สุดท้ายโกรธจัดขึ้นหัวใจ สลบไสลไปเลย

ชุนเอ๋อร์และเซี่ยเอ๋อร์ยังไม่ได้ลงมือปกป้องคุณหนูหลี เขาก็สลบไปเอง ทำให้พวกนางประหลาดใจมาก

“น้องหญิงสี่ เจ้ามิเป็นไรใช่หรือไม่?” หยุนซูเดินเข้ามาถามอย่างเป็นห่วง

“ข้าจะเป็นกระไรได้ ดีจะตาย ยังไม่เคยมีใครเถียงชนะข้ามาก่อน ไม่ดูตนเองเสียเลย!” หยุนหลีบอกอย่างได้ใจ

“นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?”

หยุนหลีถึงได้เล่าเรื่องที่เจอเสวี่ยเชียนโฉวระหว่างทางออกมา ทำเอาหยุนซูขมวดคิ้ว “ทำไมเจ้าบังเอิญไปเจอเข้าพอดี คนผู้นี้ไม่รู้ที่มาแน่ชัด รีบไล่เขาไปจะดีกว่า”

“จะทำเช่นนั้นได้อย่างไร เขายังติดค้างข้าหนึ่งหมื่นตำลึงนะ!” หยุนหลีย้อน

พอเห็นหยุนหลีเป็นตายไม่ยอม หยุนซูเล่าเรื่องที่วันนี้ตนเกือบโดนทำร้ายออกมา ทำเอาหยุนหลีเดือดจัด

“องค์หญิงห้ากล้าคิดทำร้ายท่าน ตอนนี้ข้าจะไปซัดนางสักยก เอาให้พ่อแม่นางยังจำไม่ได้เลย!”

“น้องหญิงสี่ ฝ่าบาททรงลงโทษนางแล้ว พี่หญิงใหญ่ส่งคนสองคนมาคุ้มครองข้า ไม่เป็นไรแล้วล่ะ การที่ข้าบอกเจ้าเรื่องนี้ เพื่อให้เจ้าเข้าใจว่า คนมากมายจับตามองจวนตระกูลหยุนอยู่ จับตามองพี่หญิงใหญ่อยู่ ดังนั้นพวกเราต้องระวังให้มาก!” หยุนซูเตือนอย่างหนักแน่น

เดิมนางมิอยากพูดออกมา กลัวพวกเขาเป็นห่วง แต่หยุนหลีนิสัยดื้อดึง ได้แต่ทำให้นางรู้ประเด็นสำคัญทั้งหมด ถึงจะสามารถเกลี้ยกล่อมนางได้

“พี่หญิงสาม ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะรีบให้เขาไปเดี๋ยวนี้ แต่ส่งไปแบบนี้เขาสบายไป ข้าคิดวิธีดีๆออกแล้ว!” หยุนหลียิ้มเจ้าเล่ห์ เรียกคนมาพาเสวี่ยเชียนโฉวออกไปทันที

หยุนซูยังกังวล ให้เซี่ยเอ๋อร์ตามคุ้มครองหยุนหลี

สุดท้ายหยุนหลีพาเสวี่ยเชียนโฉวไปส่งให้กับหออี๋หงที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง ว่ากันว่าที่นี่ตอนนี้กำลังเป็นที่นิยมเรื่องบุรุษคอยให้บริการ ชายหนุ่มหน้าตาดีมากมายล้วนมารวมกันอยู่ที่นี่