จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 551

“พี่ใหญ่ของเจ้า?” ซูชิงโยวถามด้วยความตกใจ

นึกถึงครั้งก่อน หยุนไห่เทียนยกปิ่นปักผมพวกนั้นให้กับตัวเอง แก้มของซูชิงโยวก็แดงก่ำขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูก

“ใช่แล้ว พี่ใหญ่ข้าชอบพี่ซู ข้ายังดูออกเลย ครั้งก่อนพี่ใหญ่บอกว่าจะซื้อปิ่นปักผมให้ข้าแท้ๆ แต่แล้วก็ให้ท่านไปทั้งหมด นี่ถ้าหากไม่ได้ชอบแล้วมันคืออะไร?” หยุนหลีถามกลับ

ในใจลึกๆของซูชิงโยวมีความยินดีเล็กน้อยแว๊บผ่านไป หยุนหลีเป็นคนสบายๆไม่ถูกจำกัดที่สุด พูดโกหกไม่เป็น ถ้าหากแม้แต่นางยังพูดเช่นนี้ แม่ทัพหยุนชอบตัวเองจริงๆใช่ไหม-------

ถ้าหากว่าใช่ แล้วทำไมก่อนหน้านี้เขาต้องปฏิเสธตัวเองด้วย คิดถึงตรงนี้ ซูชิงโยวถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง

“พี่ซู ทำไมท่านต้องถอนหายใจด้วย หรือว่าท่านไม่ชอบพี่ใหญ่ข้า?”

“ไม่ใช่อยู่แล้ว แม่ทัพหยุนมีความสามารถโดดเด่น องอาจผึ่งผาย เด็ดเดี่ยวแน่วแน่ มีหญิงสาวมากมายชื่นชมเขา เพียงแต่ว่าครั้งที่แล้วข้าสารภาพรักกับเขา แต่ถูกเขาปฏิเสธ” ซูชิงโยวตอบ

“สารภาพ เมื่อไหร่กัน ทำไมข้าไม่รู้เลย?” ใบหน้าของหยุนหลีเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ซูชิงโยวถึงได้เล่าเหตุการณ์ตอนที่อยู่พื้นที่เพาะปลูกของราชวงศ์ออกมา หยุนหลีฟังด้วยความตกตะลึง“พี่ซูคิดไม่ถึงว่าท่านจะกล้าหาญขนาดนี้ พี่ใหญ่ข้าก็เป็นท่อนไม้ท่อนหนึ่ง เขาไม่เคยชอบใครมาก่อน บางทีอาจจะไม่รู้ตัวว่าชอบท่านด้วยซ้ำ”

“หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น!”

“ท่านอย่าเพิ่งท้อใจไป ในเมื่อพี่ใหญ่ข้าซื้อปิ่นปักผมให้ท่าน ก็แสดงว่าในใจก็มีท่านอยู่ วางใจเถอะ ข้าจะช่วยท่านเอง!” หยุนหลีปลอบโยน

“ขอบคุณเจ้ามาก หยุนหลี!” ซูชิงโยวซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง

“กับข้าจะเกรงใจทำไม ถ้าหากพี่สะใภ้ในอนาคตของข้าคือท่าน ข้ายินดีอย่างมาก!” หยุนหลีหัวเราะแฮะๆ

ทั้งสองคนพูดคุยกันอีกพักหนึ่ง ถึงได้แยกย้ายกันกลับบ้านไป

วันรุ่งขึ้น ประกาศแห่งราชวงศ์ฉบับหนึ่งสร้างความตกตะลึงไปทั่วทั้งเมืองหลวง

“องค์ชายสี่บริหารจัดการได้ดี และดูแลได้เหมาะสม ทำประโยชน์ต่อท้องพระคลังของแคว้นต้าเยียนข้าอย่างมาก แต่งตั้งให้เป็นเฉินอ๋องโดยเฉพาะ!”

ชาวบ้านพากันวิพากษ์วิจารณ์ต่างๆนานา องค์ชายสี่ในอดีตไม่มีความรู้ความสามารถ ไม่มีอะไรดีสักอย่าง ชอบเตร็ดเตร่อยู่ในหมู่ผู้หญิง เพื่อความสะดวกเขาถึงกับเปิดหอนางโลมขึ้นมาหนึ่งแห่ง นี่ทำให้ชาวบ้านไม่กล้าสรรเสริญเยินยอด้วยความประจบประแจง

แต่หลังจากที่ปรับปรุงตัวใหม่ ผู้หญิงในอดีตถูกแยกย้ายจนหมด และคัดเลือกหญิงสาวเข้ามาใหม่อีกกลุ่มหนึ่ง เปลี่ยนมาขายผลิตภัณฑ์ดูแลผิวของผู้หญิงแทน

ถึงแม้จะแพง แต่ผลลัพธ์ดี เป็นที่ชื่นชอบของบรรดาคุณหนูในเมืองหลวง เพราะชื่อเสียงไม่เลว พูดกันปากต่อปากจากหนึ่งเป็นสิบจากสิบเป็นร้อย ตอนนี้กลับกลายเป็นผู้ค้าผลิตภัณฑ์ของสตรีที่ใหญ่ที่สุดของเมืองหลวงต้าเยียนไปแล้ว

นอกจากนี้ยังเปิดตัวผลิตภัณฑ์ที่มีสามราคา คนธรรมดาก็สามารถใช้ได้เช่นกัน ทุกคนล้วนรู้สึกขอบคุณองค์ชายสี่ไม่สิ้นสุด ชื่อเสียงขององค์ชายสี่ย่อมดีขึ้นเป็นธรรมดา

ตอนนี้ได้ยินว่าองค์ชายสี่ได้รับการแต่งตั้งเป็นอ๋อง ทุกคนล้วนดีใจแทนเขาทั้งนั้น

โม่ฉือชิงเดินตลาดแต่เช้าตรู่ ทุกคนล้วนแสดงความยินดีเรียกเขาว่าเฉินอ๋อง โม่ฉือชิงภาคภูมิใจอย่างยิ่ง พูดออกมาโดยตรงว่าทุกอย่างในร้านวันนี้ลดราคาร้อยละสามสิบทุกรายการ

ทันทีที่ข่าวออกมา หญิงสาวที่อยู่ในตลาดล้วนกรูกันเข้ามา ธรณีประตูแทบจะถูกเบียดกันจนพัง

ในเวลาปกติมาช้าไปยังหมด สิ่งที่แย่งยังแย่งไม่ได้ ตอนนี้ลดราคา แถมยังลดตั้งร้อยละสามสิบอีก ทุกคนย่อมต้องซื้อกันมากหน่อยเป็นธรรมดา

โม่หลานไปดูอาวุธที่ร้านอาวุธของหยุนหลีแต่เช้าตรู่ ระหว่างทางก็พบกับโม่ฉือชิงแล้ว

โม่ฉือชิงจงใจจัดเสื้อผ้า แถมยังกระแอมไอสองสามเสียง ถึงได้เอ่ยปากขึ้นมา“โม่หลาน เสด็จพี่แต่งตั้งข้าเป็นเฉินอ๋องแล้ว ต่อไปข้าก็สามารถแทนตัวเองว่าข้าที่เป็นอ๋องแล้ว ยอดเยี่ยมมากเลยใช่ไหม ยังไม่มาคำนับข้าอีก!”

เมื่อครู่ตอนอยู่ที่ตลาด โม่หลานก็ได้ยินชาวบ้านวิพากษ์วิจารณ์แล้ว กำลังสงสัยอยู่เลย ก็เห็นท่าทางอวดดีเช่นนี้ของโม่ฉือชิง โม่หลานกลอกตามองบนโดยตรง

“ทำให้ท่านอวดดีได้ขนาดนี้ สุนัขที่อาศัยบารมีนาย ระวังขึ้นยิ่งสูงตอนร่วงลงมาก็ยิ่งจะอนาถนะ!”

โม่ฉือชิงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟในทันที“นังเด็กบ้า เจ้าพูดภาษาคนเป็นไหม จะหวังให้ข้าดีหน่อยไม่ได้หรือ?”

“ท่านมีดีด้วยหรือ?”