จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 556

เฟิ่งหยวนที่แกล้งตายในฝูงชน ตกตะลึงในชั่วพริบตา ทำไมเขาถึงกลายเป็นคนสมคบกับศัตรูก่อกบฏได้

“ขอรับ!” องครักษ์ทั้งหมดวิ่งเข้ามา นำตัวคนของแคว้นเทียนจิ่วทั้งหมดไปทันที

เฟิ่งหยวนโหยหวนร้องขอความเมตตา“หลีอ๋องข้าถูกปรักปรำ มีคนต้องการใส่ร้ายข้า ใช่ คือหน้าบากหลิว เขาเป็นคนให้ข้าส่งของมาที่นี่”

นัยน์ตาสีดำที่เย็นชาของโม่ฉือหานกวาดมองมา“แผนที่จัดวางกำลังป้องกันเมืองชายแดนเกี่ยวพันถึงการป้องกันชายแดนทั่วทั้งแคว้นต้าเยียน หากสิ่งนี้ตกไปอยู่ในมือของแคว้นเทียนจิ่วจริงๆ แคว้นต้าเยียนของเราก็ตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน เจ้ามีคำพูดอะไรเก็บไว้ไปคุยกับฝ่าบาทเถอะ!”

องครักษ์สองคนเข้ามา หิ้วตัวเฟิ่งหยวนจากไป

“ไม่ ข้าไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่านั่นคือแผนที่ป้อมปราการ ข้าผิดไปแล้ว หลีอ๋องท่านต้องเชื่อข้านะ” เฟิ่งหยวนกรีดร้อง

โม่ฉือหานไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ พาคนกลับพระราชวังโดยตรง

ฮ่องเต้ได้ยินความเป็นมาของเหตุการณ์ ก็โกรธสุดขีด เตะไปทางเฟิ่งหยวนด้วยความโกรธแค้น

เฟิ่งหยวนถูกเตะกระเด็นออกไปหลายเมตรโดยตรง เขาเจ็บปวดจนกรีดร้องอย่างต่อเนื่อง แผลใหม่บวกแผลเก่าที่มีอยู่บนร่างกายแต่เดิม เวลานี้ถูกฮ่องเต้เตะเช่นนี้ ก็กระอักเลือดหมดสติไปในทันที

สีหน้าของฮ่องเต้เคร่งขรึมไร้ความปรานี“อ่อนแอเช่นนี้ ก็กล้าทรยศต้าเยียน เด็กๆ ไปจับตัวเฟิ่งไท่เว่ยมา ข้าจะไต่สวนด้วยตัวเอง!”

“พ่ะย่ะค่ะ!” องครักษ์ที่อยู่หน้าประตูไปจับคนทันที

ทางด้านนี้ เฟิ่งไท่เว่ยเพิ่งกลับมาจากด้านนอก คนเพิ่งมาถึงหน้าประตู กองทัพหลวงหน่วยหนึ่งก็บุกเข้ามา“เฟิ่งไท่เว่ย ฝ่าบาทมีรับสั่งให้ท่านเข้าวัง!”

เฟิ่งไท่เว่ยเห็นพวกเขามาอย่างเอิกเกริกเช่นนี้ ก็รู้สึกถึงความผิดปกติในทันที“เกิดเรื่องอะไรขึ้นใช่ไหม?”

“เชิญเถอะ!”

องครักษ์สองนายกำลังจะเข้ามาคุมตัว“ข้าไปเองได้!” เฟิ่งไท่เว่ยกล่าวอย่างเย็นชา ก้าวเท้าก็เดินจากไป จู่ๆในใจของเขาก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีอย่างมากขึ้นมา

พระราชวัง

เฟิ่งไท่เว่ยเห็นฝ่าบาท และมองไปที่เฟิ่งหยวนที่หมดสติอยู่บนพื้น ก็ตกใจจนตัวแข็งทื่อ รีบร้อนคุกเข่าคำนับทันที“กระหม่อมคำนับฝ่าบาท ไม่ทราบว่าฝ่าบาท------”

ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ ฮ่องเต้ก็โยนของสิ่งหนึ่งเข้ามาอย่างแรง บังเอิญกระแทกถูกใบหน้าของเฟิ่งไท่เว่ยพอดี

“เฟิ่งไท่เว่ย เจ้าอธิบายให้ข้าหน่อย นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?”

เฟิ่งไท่เว่ยตกใจจนตัวสั่น เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นฝ่าบาทโมโหขนาดนี้ รีบร้อนหยิบของที่หล่นอยู่บนพื้นขึ้นมา และเปิดออกดูก็ตกตะลึงไปอย่างสิ้นเชิง

“นี่ ทำไมแผนที่ป้อมปราการนี่ถึงอยู่ที่นี่ได้?”

“ทำไมถึงอยู่ที่นี่ ต้องถามลูกชายตัวดีของเจ้า เขาเอาแผนที่ป้อมปราการของแคว้นต้าเยียนข้าไปมอบให้ฐานลับของแคว้นเทียนจิ่ว อย่าบอกนะว่าเจ้าไม่รู้เรื่องนี้?”

คำพูดของฮ่องเต้ละเอียดลออ ดวงตาที่เย็นยะเยือกจ้องมองใบหน้าของเฟิ่งไท่เว่ยอย่างไม่ละสายตา ไม่ปล่อยการแสดงออกทางสีหน้าใดๆบนใบหน้าของเขาไป

ใบหน้าของเฟิ่งไท่เว่ยเต็มไปด้วยความตกตะลึง รีบคารวะหน้าผากแตะพื้นทันที“นี่มันเป็นไปได้อย่างไร เฟิ่งหยวนจะรู้จักคนของแคว้นเทียนจิ่วได้อย่างไร ถึงแม้ปกติเขาจะโง่เง่าไปหน่อย แต่กระหม่อมรู้ว่าเขาไม่มีความกล้าจะสมคบกับศัตรูก่อกบฏ ขอฝ่าบาทโปรดตรวจสอบให้ชัดเจนด้วย จะต้องมีคนใส่ร้ายเขาอย่างแน่นอน”

“ข้านำกำลังคนไปจับกุมด้วยตัวเอง บังเอิญเห็นเขาส่งมอบแผนที่ป้อมปราการให้สายลับของแคว้นเทียนจิ่วพอดี ทั่วทั้งกองทัพหลวงล้วนสามารถเป็นพยานได้ หรือว่าเฟิ่งไท่เว่ยคิดว่าข้ากับกองทัพหลวงล้วนตาบอดกันหมด!” โม่ฉือหานที่อยู่ด้านข้างกล่าวออกมาอย่างเย็นชา

ทีนี้เฟิ่งไท่เว่ยรู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่า ได้แต่ร้องขอความเมตตา“ฝ่าบาท เรื่องนี้ต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันแน่นอน เฟิ่งหยวนต้องถูกคนวางแผนใส่ร้ายอย่างแน่นอน ขอฝ่าบาทโปรดสืบหาความจริงให้ชัดเจนด้วย!”