จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 563

องค์หญิงใหญ่โกรธจนแทบจะระเบิดอารมณ์ออกมา แม้แต่ฮ่องเต้แห่งแคว้นเทียนจิ่วยังไม่กล้ากำเริบเสิบสานต่อหน้านาง ตอนนี้นังหนูน้อยคนหนึ่งถึงกลับกล้าตะโกนใส่นางอย่างโอหัง รนหาที่ตาย

“จี้อวี๋ ข้าขอสั่งให้เจ้าสั่งสอนนาง!”

“เจ้าค่ะ!” จี้อวี๋ย่อมรู้จักโม่หลานอยู่แล้ว

นางได้ยินชื่อเสียงของโม่หลานมานานแล้ว รู้ว่านางก็เป็นคนที่ชอบศิลปะการต่อสู้คนหนึ่งเช่นกัน ถือโอกาสนี้ศึกษาแลกเปลี่ยนความรู้ซึ่งกันและกันได้พอดี

“รอเดี๋ยวก่อน!” โม่หลานตะโกนออกมา

“ตอนนี้อยากร้องขอความเมตตา สายไปแล้ว!” องค์หญิงใหญ่กล่าวอย่างดูหมิ่น

โม่หลานกลอกตามองบน“น่าขำ ข้าโม่หลานยอมสู้จนตัวตายก็ไม่มีทางร้องขอความเมตตาเด็ดขาด ข้าก็แค่รู้สึกว่านางไม่มีอาวุธ ถึงแม้ข้าจะได้รับชัยชนะก็ไม่ได้มาจากความกล้าหาญ!”

โม่หลานกล่าวพร้อมมองไปทางกองทหารหลวงที่อยู่ด้านข้าง“เอากระบี่ของเจ้าให้นาง!”

“ขอรับ!” กองทหารหลวงนายหนึ่งยื่นกระบี่ของตัวเองให้กับจี้อวี๋ด้วยความเคารพนบนอบทันที

ถึงแม้คำพูดนี้จะโอหัง แต่กลับทำให้จี้อวี๋รู้สึกชื่นชมเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย

นาง เปิดเผยตรงไปตรงมาจริงๆ

เส้นเลือดบนหน้าผากขององค์หญิงใหญ่เต้นตุ้บๆขึ้นมา โม่หลานที่สมควรตายนี่ถึงกับยโสโอหังเช่นนี้ ถึงขนาดริเริ่มส่งอาวุธมาให้ด้วยตัวเอง อีกเดี๋ยวมีเวลาให้นางเสียใจภายหลังแน่

โม่หลานเดินเข้ามาดึงดาบที่อยู่บนพื้นขึ้นมา หันหลังฟันไปทางจี้อวี๋

จี้อวี๋รีบหลบออกไปทันที ทั้งสองคนต่อสู้อยู่ด้วยกันในชั่วพริบตา

แสงดาบเงากระบี่พร่างพราย ดุเดือดและเด็ดขาด ทุกกระบวนท่าของทั้งสองคนเหี้ยมโหด ล้วนอันตรายถึงชีวิต

กองทัพหลวงที่อยู่ในลานเบิกตากว้างมองมา โม่หลานคือแม่ทัพหญิงของแคว้นต้าเยียน และจี้อวี๋ก็เป็นแม่ทัพหญิงของแคว้นเทียนจิ่ว แม่ทัพหญิงสองคนต่อสู้กัน สถานการณ์เช่นนี้ไม่ได้มีให้เห็นบ่อยๆ

เพียงแต่ว่าเวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูปแล้ว ทั้งสองคนยังสู้กันอย่างสูสี นี่ทำให้องค์หญิงใหญ่กระวนกระวายใจอย่างมาก

ความสามารถของจี้อวี๋ในแคว้นเทียนจิ่วแม้แต่ผู้ชายก็มีไม่กี่คนที่เป็นคู่ต่อสู้ของนาง แต่กลับคิดไม่ถึงว่าโม่หลานของแคว้นต้าเยียนจะสู้เก่งเช่นนี้ นี่มันอยู่เหนือความคาดหมายของนาง

เฉินอ๋องโม่ฉือชิงเพิ่งจะถูกสอบปากคำเสร็จ ได้ยินว่าโม่หลานไปหาองค์หญิงใหญ่แคว้นเทียนจิ่วแล้ว โม่ฉือชิงเป็นห่วงอย่างมาก รีบร้อนเดินทางมาอย่างเร่งรีบ

แต่แล้วเพิ่งจะมาถึงลาน ก็ได้เห็นภาพฉากนี้ โม่ฉือชิงถึงได้โล่งใจไปเปลาะหนึ่ง

นังหนูคนนี้ไปถึงไหนก็ไม่เสียเปรียบจริงๆ ต้องขอบคุณที่นางมีความสามารถนี้ด้วย เห็นนางกับจี้อวี๋สู้กันอย่างพอฟัดพอเหวี่ยง โม่ฉือชิงเกิดความสนใจขึ้นมาทันที

“องค์หญิงใหญ่ถ้าอย่างไรเรามาเดิมพันกันดีไหม เดิมพันว่าโม่หลานกับจี้อวี๋ใครจะเป็นผู้ชนะเป็นเช่นไร ข้าเป็นเจ้ามือ แพ้ถือเป็นของข้า ชนะจ่ายสองเท่า!” จู่ๆโม่ฉือชิงก็เสนอแนะขึ้นมา

ใบหน้าขององค์หญิงใหญ่เต็มไปด้วยความหงุดหงิดโมโหและรังเกียจ“เฉินอ๋องวางเดิมพันในพระราชวัง เป็นผู้นำฝ่าฝืนกฎเช่นนี้ ไม่กลัวว่าฮ่องเต้จะลงโทษหรือ?”

“เสด็จพี่ยังหมดสติอยู่ ท่านไม่พูดข้าไม่พูดใครจะรู้ ถึงอย่างไรก็มองดูอยู่แล้ว ถือว่าเพิ่มสิริมงคลความโชคดี หรือว่าท่านกลัวว่าแม่ทัพหญิงของท่านจะพ่ายแพ้ ไม่กล้าเดิมพัน?” โม่ฉือชิงถามกลับ

คำพูดประโยคเดียว ทำให้สีหน้าขององค์หญิงใหญ่แคว้นเทียนจิ่วเย็นชา ไม่น่าดูมากยิ่งขึ้น ดวงตาคู่สวยกวาดมองมาราวกับห่อหุ้มด้วยน้ำแข็งเย็นยะเยือก“จี้อวี๋คือแม่ทัพของแคว้นเทียนจิ่วข้า ความสามารถแข็งแกร่งอย่างมาก ข้าเพียงแต่เห็นว่าไม่ควรค่าแก่การเดิมพันเท่านั้น”

“ไม่มีปัญญาเดิมพันก็พูดมาตามตรงเถอะ พูดซะสูงส่งขนาดนั้นทำไมกัน ข้าฟังแล้วยังรู้สึกว่ามันจอมปลอม!” เสียงของโม่ฉือชิงเต็มไปด้วยความยั่วยุ

“น่าชิงชังนัก ข้าไม่เคยพูดเพ้อเจ้อ ในเมื่อเฉินอ๋องต้องการเดิมพัน ข้าน้อมรับคำท้า เช่นนั้นก็เดิมพันด้วยยศเฉินอ๋องของท่านเป็นอย่างไร?”

โม่ฉือชิงชะงักงัน“ยศ?”