จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 614

เมื่อฝ่าบาทได้ยินเช่นนี้ ก็โกรธมาก"ว่าแล้วมีคนแอบคิดร้ายซินฉิง สืบตัวฆาตกรเจอหรือยัง？"

"ทูลฝ่าบาท ลานขององค์หญิงสามถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน ดังนั้นจึงยากที่จะแยกแยะได้ว่าใครเป็นคนลงมือ สามารถตรวจสอบได้จากผู้ที่ส่งของขวัญให้ได้เท่านั้น! แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นนางสนมและองค์หญิงในวังหลัง ดังนั้นกระหม่อมจึงไม่สะดวกไปสืบสักเท่าไหร่ มิสู้ให้นางสนมในวังหลังมาสืบ เช่นนี้ก็จะสะดวกเยอะเลย!” ซวนอ๋องกล่าว

ตั้งแต่สมัยโบราณไม่อนุญาตให้ขุนนางเข้าวังหลัง อีกอย่างยังเป็นการสอบสวนคดีด้วย

“ในเมื่อเช่นนั้น เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องสนแล้ว ข้าจะมอบให้เหมยเฟยมาสืบ นางเที่ยงธรรมที่สุด” ฝ่าบาทกล่าว

"พ่ะย่ะค่ะ!"

“ข้าได้ยินว่าช่วงนี้แคว้นเทียนจิ่วไม่ค่อยสงบเสงี่ยมสักเท่าไหร่ องค์หญิงใหญ่ยังอยู่ในคุก และจักรพรรดิแห่งแคว้นเทียนจิ่วก็ไม่ขยับเขยื้อนใดๆ ผิดปกติยิ่งนัก

ข้าสั่งให้เจ้าฝึกกองทัพอย่างลับๆ และฝึกกองทัพเจตจำนงอันแรงกล้าและจิตวิญญาณที่ไม่ยอมแพ้หนึ่งกองทัพให้ข้า หนึ่งต่อร้อย หากอีกสามแคว้นมีการเคลื่อนไหวใด ๆ แคว้นต้าเยียนของข้าก็จะได้สามารถป้องกันได้! " ฝ่าบาทกล่าวอย่างเชื่องช้า

"พ่ะย่ะค่ะ!"

ซวนอ๋องถอยออก เขายังไม่ทันได้ออกจากประตูพระราชวัง ก็ได้ยินขันทีประกาศว่า ฝ่าบาททรงแต่งตั้งเหมยเฟยเป็นเหมยกุ้ยเหย ช่วยดูแลเรื่องวังหลังชั่วคราว และสืบสวนเรื่องขององค์หญิงสามอย่างละเอียดถี่ถ้วน!

มุมปากของโม่เหลิ่งเหยียนโค้งขึ้น นี่คงเป็นสิ่งที่หยุนถิงต้องการสินะ

ตั้งแต่ที่หยุนถิงไปที่จวนซวนอ๋องในครั้งที่แล้ว เหมือนจะไม่ได้เห็นหยุนถิงมานานแล้ว หลังจากโม่เหลิ่งเหยียนออกวังไป ก็ให้บ่าวรับใช้ชายขับรถม้าไปที่จวนซื่อจื่อ

ในลาน

จวินหย่วนโยวกำลังเดินเล่นกับหยุนถิง จู่ๆก็เห็นโม่เหลิ่งเหยียนที่มาเยือน ก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“ซวนอ๋องมีเรื่องอะไรหรือ?” หยุนถิงถาม

“ข้ามาเพื่อบอกเจ้าว่า ฝ่าบาททรงแต่งตั้งเหมยเฟยเป็นเหมยกุ้ยเหยแล้ว มีนางดูแลบริหารเรื่องของวังหลังไว้ชั่วคราว และรับผิดชอบในการสืบสวนเรื่องขององค์หญิงสาม” โม่เหลิ่งเหยียนตอบ

"นี่เป็นข่าวดี ลำบากแล้ว" หยุนถิงกล่าว

"ในเมื่อมาแล้ว ก็มาเดินหมากสักหน่อยเถอะ หมากครั้งที่แล้วยังเก็บไว้อยู่เลย" จวินหย่วนโยวกล่าว

"อืม!" โม่เหลิ่งเหยียนเดินไป

หยุนถิงรู้สึกประหลาดใจ ซื่อจื่อไม่ถูกกับซวนอ๋องมาโดยตลอดไม่ใช่หรือ สองคนนี้คืนดีกันเมื่อไหร่ ทำไมนางถึงไม่รู้เลย

จากนั้นหยุนถิงก็เห็นทั้งสองนั่งลงเดินหมากจริงด้วย ไม่ได้ตาต่อตา ฟันต่อฟัน และยิ่งไม่ได้ต่างคนต่างไม่ชอบกัน เงียบจนแปลกประหลาด

"ท่านพี่ ท่านกับซวนอ๋องจิตสงบเป็นมิตรกันเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่？" หยุนถิงอดไม่ได้ที่จะถาม

"มีหรือ ข้าแค่อยากเอาชนะเขาเร็วๆ!" จวินหย่วนโยวตอบ

“ข้าไม่กลัวเจ้าหรอก มาสิ!” ซวนอ๋องแบะปาก

เมื่อหยุนถิงได้ยินทั้งสองโต้เถียงกัน จึงค่อยรู้สึกว่าพวกเขาสองคนปกติขึ้นมาเยอะเลย

“พวกท่านต่อเลย ข้าไปกินอะไรหน่อย อายุครรภ์เยอะแล้วหิวเร็ว!” หยุนถิงหันหลังกลับและจากไป

หากเป็นปกติ จวินหย่วนโยวจะรีบตามไปแน่นอน แต่คราวนี้กลับไม่"เยว่เอ๋อร์ ดูแลซื่อจื่อเฟยให้ดี!"

"เจ้าค่ะ!" เยว่เอ๋อร์รีบไปพยุงหยุนถิงเข้าห้องทันที

ทันทีที่นางจากไป โม่เหลิ่งเหยียนก็พูดขึ้นทันที "เรื่องขององค์หญิงสามพวกเจ้าเป็นคนวางแผนหรือ？"

"ใช่ พูดตามตรงแล้วนางเป็นคนทำเอง นางไม่อยากเป็นหมากอีกต่อไป ดังนั้นจึงแสร้งตาย!" จวินหย่วนโยวไม่ได้ปิดบังเขา

ซวนอ๋องยิ้มมุมปาก"นางเลือกทางที่ถูก"

“ใช่ ช่วงนี้ฝ่าบาทมีการเคลื่อนไหวใดหรือไม่？” จวินหย่วนโยวถาม