จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 615

ในห้อง

หยุนถิงนำอุปกรณ์ทางการแพทย์ออกจากมิติทันที ตรวจให้หยุนเฉิงเซี่ยง เพียงแต่ว่าหยุนถิงตรวจสอบไปสองครั้งแล้วก็ไม่พบสิ่งผิดปกติบนร่างกายของหยุนเฉิงเซี่ยงเลย จากนั้นจึงตรวจเลือดให้เขา

โม่เหลิ่งเหยียนที่อยู่ข้างๆมองดูจวินหย่วนโยวที่หยิ่งผยองมาโดยตลอดนั้น ยามนี้กลับเหมือนกับผู้ช่วยคนหนึ่ง ค่อยช่วยเหลือยหยุนถิง ซึ่งทำให้เขาประหลาดใจยิ่งนัก

นอกประตู หยุนหลีและหยุนซูได้ยินว่าหยุนเฉิงเซี่ยงหมดสติไป ก็รีบมาทันที

“อี๋เหนียง พ่อข้าอยู่ไหน ดีขึ้นหรือยัง ข้าได้ยินว่าพี่ใหญ่กลับมาแล้ว？” หยุนหลีถามอย่างเป็นห่วง

“แม่ ทำไมจู่ๆ พ่อถึงหมดสติไป เกิดอะไรขึ้นกันแน่？” หยุนซูก็กังวลเช่นกัน

“คุณหนูใหญ่กำลังตรวจรักษาให้นายท่านที่ด้านใน หวังว่านางจะสามารถช่วยนายท่านให้ฟื้นขึ้นมาได้” ซูอี๋เหนียงตอบอย่างกังวล

จากนั้นหยุนหลีจึงค่อยรู้สึกโล่งใจลง"พี่ใหญ่คงไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน"

"พวกข้ารออยู่ที่นี้แหละ"

เวลาผ่านไปทีละน้อย ประมาณครึ่งชั่วยามผ่านไป ประตูที่ปิดแน่อยู่ถึงค่อยถูกเปิดออกจากด้านใน

หยุนหลีและคนอื่นๆ ก็รีบเข้าไปทันที"พี่ใหญ่ พ่อเป็นอย่างไรบ้างแล้ว？"

หยุนถิงทำสีหน้าเคร่งขรึม"ร่างกายของพ่อเป็นปกติดีทุกอย่าง เลือกก็ไม่มีร่องรอยของการถูกวางยาพิษ แปลกประหลาดยิ่งนัก ตอนนี้ข้าเองก็ไม่มีวิธีรับมือกับมัน"

“พี่ใหญ่ยังไม่มีวิธี เช่นนั้นพ่อก็แย่แล้วสิ？” หยุนหลีพูดออกมาโดยไม่แม้แต่จะคิด

“ห้ามพูดเพ้อเจ้อ บางทีพี่ใหญ่อาจแค่ไม่มีวิธีเพียงชั่วคราวเอง พี่ใหญ่จะไปเชิญหมอหลวงในวังหรือไม่？” หยุนซูถาม

“ทักษะทางการแพทย์ของหมอหลวงยังไม่ดีเท่าพี่ใหญ่เลย” หยุนหลีแบะปาก

“ข้าก็รู้ แต่พี่ใหญ่ยังไม่มีวิธีเลย เห็นได้ว่าอาการของพ่อร้ายแรงมากเพียงใด ควรทำอย่างไรดี？”

จวินหย่วนโยวมองดูความเหนื่อยล้าระหว่างคิ้วของหยุนถิง ก็ช่วยพยุงนางนั่งลง"ถิงเอ๋อร์ เจ้านั่งพักก่อน ข้าจะให้คนไปเชิญท่านลั่วมา!"

หยุนถิงพยักหน้า"ก็คงต้องเช่นนี้แล้ว"

"หลิงเฟิง ไปเชิญคนมาเร็ว!" จวินหย่วนโยวสั่ง

"ขอรับ!" หลิงเฟิงที่อยู่หน้าประตูออกไปทันที

"หยุนเฉิงเซี่ยงคนดีผีคุ้ม จะไม่เป็นอะไรแน่นอน เจ้าอย่ากังวลมากเกินไป" โม่เหลิ่งเหยียนพูดปลอบโยน

"หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น" หยุนถิงถอนหายใจ

ทุกคนล้วนบอกว่าทักษะทางการแพทย์ของนางนั้นยอดเยี่ยมมากเพียงใด แต่ตอนนี้แม้แต่สาเหตุที่พ่อของตัวเองหมดสติไปก็ยังหาไม่เจอ ซึ่งทำให้หยุนถิงรู้สึกใจสู้แต่กำลังไม่สู้

"ท่านพี่ ข้าอยากออกไปเดินสักหน่อย" หยุนถิงกล่าว

"อืม ข้าไปเป็นเพื่อนเจ้า" จวินหย่วนโยวรีบพยุงแขนของหยุนถิงแล้วเดินออกไป

โม่เหลิ่งเหยียนไม่ได้ตามไปด้วย แต่เรียกคนที่รับผิดชอบแอบปกป้องคนของจวนตระกูลหยุนอย่างลับๆ นั้นมาสอบถามสถานการณ์

หยุนถิงเห็นชายชุดดำห้า หกคนลงมาจากบนฟ้า ต่างก็ทำความเคารพกับโม่เหลิ่งเหยียน จากนั้นจึงค่อยรู้ว่าเขากลับส่งคนมาแอบปกป้องจวนตระกูลหยุน หยุนถิงรู้สึกซาบซึ้งใจยิ่งนัก

"ขอบคุณ!"

“กับข้ายังจะไปเกรงใจอะไร!” โม่เหลิ่งเหยียนตอบ

เมื่อจวินหย่วนโยวเห็นเช่นนี้ ก็รีบเรียกคนของตัวเองมาสอบถามสถานการณ์ทันที

เพียงแต่ว่าคนเยอะเช่นนี้จับตามองไว้ จวนตระกูลหยุนก็ไม่มีผู้ที่น่าสงสัยปรากฏขึ้นเลย ซึ่งสามารถอธิบายได้เพียงประเด็นเดียว