จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 639

“ซื่อจื่อเฟย ท่านเป็นอย่างไรบ้าง？” องครักษ์ลับด้านนอกเข้ามาถามทันที

"ข้าไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง คนกันเอง" หยุนถิงตอบ

เหล่าองครักษ์ลับจึงค่อยโล่งใจ หากซื่อจื่อพาลูกออกไปเล่น กลับมาก็เห็นซื่อจื่อเฟยเป็นอะไรไป คงหั่นพวกเขาเป็นชิ้นๆแน่เลย

ตอนนี้เหล่าองครักษ์ลับต่างก็ตั้งสติดีๆ ยืนอยู่รอบๆรถม้า เพื่อปกป้องความปลอดภัยของซื่อจื่อเฟย

“ซื่อจื่อกับลูกๆล่ะ？” หยุนถิงถาม

“เรียนซื่อจื่อเฟย ซื่อจื่อพาเด็กๆไปเดินเล่นซื้อของที่ตลาดแล้ว” องครักษ์ลับคนหนึ่งตอบ

จากนั้นหยุนถิงก็เห็นจวินหย่วนโยวอุ้มเด็กไว้ข้างละคน และเดินกลับมาอย่างมีความสุข ในมือของเจ้าน้อยทั้งสองเอาของเล่นไว้มากมาย ดีใจจนหุบปากไม่ได้เลย

“ถิงเอ๋อร์ เจ้าตื่นแล้วหรือ!” จวินหย่วนโยวเดินมา

“อืม เจ้าหนูน้อยสองตัวนี้ชอบท่านมากเลย”

เมื่อหนูน้อยทั้งสองเห็นหยุนถิง ก็ดีใจมาก"ท่านแม่ พ่อซื้อให้!" จวินเสี่ยวเทียนกล่าว

“ซื้อ ซื้อ ซื้อ!” จวินเสี่ยวเหยียนพูดตาม

หยุนถิงรู้สึกขบขันกับเด็กน้อยทั้งสอง"ฮ่าฮ่า พ่อพาพวกเจ้าไปซื้อซื้อซื้อแล้วหรือ พ่อรวยที่สุดเลย ต่อไปพวกเจ้าอยากซื้ออะไรก็บอกกับพ่อนะ"

"ใช่ เงินของพ่อเป็นของพวกเจ้าทั้งหมด ซื้อเต็มที่ ใช้ตามใจชอบเลย!" จวินหย่วนโยวหัวเราะเบา ๆ

“ท่านพ่อดี ท่านพ่อหอมแก้ม!” จวินเสี่ยวเทียนดีใจมาก

"ดี ดี!" จวินเสี่ยวเหยียนตบมือ

"เอาล่ะ มา แม่อุ้ม ให้พ่อไปพักผ่อนหน่อย" หยุนถิงพูดและอุ้มจวินเสี่ยวเหยียนมา

"ไปกันเถอะ พวกข้าไปพักผ่อนกันเถอะ ข้าให้รั่วจิ่งเอาของไปเก็บ" จวินหย่วนโยวเสนอแนะ

"อืม!"

หยุนถิงคิดว่าการพักผ่อนที่จวินหย่วนโยวบอกนั้น ก็คือโรงเตี๊ยม คิดไม่ถึงว่าจะไปลานแห่งหนึ่ง

"นี่คือก่อนหน้านี้ที่ข้าให้คนจัดซื้อไว้ มาอย่างเร่งรีบ ดังนั้นจึงไม่ได้เตรียมอะไรมาก อยู่ๆไปก่อน!" จวินหย่วนโยวกุมมือของหยุนถิงแล้วเดินเข้าไป

ภายนอกดูไม่มีอะไรพิเศษ ประตูสีดำ ไม่มีแม้แต่ป้ายประตู แต่ข้างในกลับลึกลับมาก

ลานกว้างมาก และจัดวางอย่างดี ทางสองข้างของหินหนกนั้นเต็มไปด้วยพืชแปลกๆและล้ำค่า ภูเขาปลอม ยังมีปลาคาร์ฟว่ายอยู่ด้านใน

จวินเสี่ยวเทียนเห็นแล้วก็ดีใจมาก"ท่านพ่อ ปลา ปลา!"

“ปลา ปลาน้อย!” จวินเสี่ยวเหยียนก็พูดตาม

"เสี่ยวเทียนกับเสี่ยวเหยียนชอบปลาใช่หรือไม่ พ่อพาพวกเจ้าไปดู" จวินหย่วนโยวอุ้มลูกไว้แล้วเดินไป"

หยุนถิงก็ตามไปด้วย และคนรับใช้ก็เข้ามาขอคำแนะนำเรื่องอาหารเย็นทันที จวินหย่วนโยวกำชับไปสองสามคำ ล้วนเป็นสิ่งที่หยุนถิงชอบกินที่สุด

“ซื่อจื่อ ลานนี้หนึ่งปีท่านก็มาไม่ถึงหนึ่งครั้งสินะ ยังทำอย่างพิถีพิถันเช่นนี้ ไม่สิ้นเปลืองเงินหรือ?” หยุนถิงอดไม่ได้ที่จะพูด

"จวนซื่อจื่อมีเงินเยอะ ไม่ขาดแคลนเงิน!" จวินหย่วนโยวตอบ

หยุนถิงเหมือนถูกทำให้ท้อแท้ใจในทันที"ท่านร่วย ท่านเป็นนายท่าน อยากทำยังไงก็ทำ!"

"ผิด คือพวกข้ารวย ของข้าก็เป็นของเจ้า ข้าก็เป็นของเจ้า" จวินหย่วนโยวแก้ไข

หยุนถิงหน้าแดง และจิกตาใส่เขา"งั้นข้าไปดูห้องหน่อย กลางคืนพวกเขาสองคนนอนไม่นิ่ง ต้องจัดเตียงให้ดี!"

"พวกข้าไปด้วยกัน" จวินหย่วนโยวอุ้มเด็กสองคนแล้วเดินตามไป

เตียงในสมัยโบราณมีขนาดเล็กมาก เทียบเท่ากับเตียงเดี่ยวในยุคปัจจุบัน แถมยังแคบมาก แน่นอนว่าก็ต้องไม่พอลูกๆนอนอยู่แล้ว หยุนถิงให้คนยกเตียงสองเตียงมาวางรวมกันทันที ทีนี้กว้างขึ้นเยอะเลย