จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 668

เสวี่ยเชียนโฉวมองเห็นอินทรีทองกลางอากาศ สีหน้าตึงเครียดขึ้นหลายส่วน ในขณะเดียวกันก็เลื่อมใสในตัวหยุนถิงยิ่งนัก

พอเขาออกจากคุกหลวงแคว้นต้าเยียน เรื่องแรกคือให้คนไปสืบเรื่องหยุนถิง ได้รู้มาว่า สตรีเช่นนางสามารถกำหราบสัตว์ดุร้ายอย่างอินทรีทองได้ เสวี่ยเชียนโฉวอดแปลกใจไม่ได้

ตอนนี้มาเห็นหยุนถิงสั่งการอินทรีทองกับตาตนเอง มันทำให้เขาตกตะลึงจริงๆ

สตรีเช่นนาง มิใช่คนธรรมดาแน่

“พี่หญิงใหญ่ มีคนลอบโจมตีจากทางนั้นรึ?” หยุนหลีถามอย่างสงสัย

หยุนถิงสายตาเย็นเยียบ “คนที่เป่าขลุ่ยอยู่ทางนั้น”

“อย่างนั้นก็เป็นคนควบคุมพี่เขยซื่อจื่อน่ะสิ พวกเรารีบตามไปเร็ว!” หยุนหลีทำท่าจะไล่ตามไป

แต่กลับโดนเสวี่ยเชียนโฉวคว้าแขนไว้ “อย่าวู่วาม องครักษ์เงามังกรไล่ตามไปแล้ว เจ้าผลุนผลันไปอย่างนี้ เกิดถูกจับได้ขึ้นมา พวกเขาใช้เจ้ามาข่มขู่พี่หญิงใหญ่เจ้า จะมิเป็นการซ้ำเติมรึ!”

หยุนหลีสีหน้าเย็นชาลงทันที “ท่านอาพูดอะไรน่ะ ข้าอ่อนแอขนาดนั้นเลยรึ แต่ท่านพูดก็มีเหตุผล ข้าจะซ้ำเติมให้พี่หญิงใหญ่ไม่ได้ ถ้าเกิดพวกมันวรยุทธ์ดีกว่าข้า ข้าอยู่นิ่งๆดีกว่า” จวินหย่วนโยวที่เดิมทุกข์ทรมานยิ่งนัก พลันสองตาแดงก่ำ บรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไป

พอโม่เหลิ่งเหยียนเห็นอย่างนั้น สีหน้าตึงเครียดทันที พุ่งเข้าไปซัดฝ่ามือใส่จวินหย่วนโยวสลบไปทันที

“ซวนอ๋อง ท่าน?” หยุนถิงรีบพยุงจวินหย่วนโยวไว้

“ข้าจะไม่มีทางให้เกิดเรื่องขึ้นกับเจ้าเด็ดขาด หากจวินหย่วนโยวควบคุมตัวเองไม่ได้ นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุด พาเขากลับไปก่อนเถอะ” โม่เหลิ่งเหยียนแค่นเสียงเย็น

หยุนถิงเองก็รู้ดีว่า หากเขาพลั้งทำร้ายลูกไป น่ากลัวจวินหย่วนโยวคงรู้สึกผิดไปชั่วชีวิตแน่

“ได้!”

“ข้าพยุงจวินซื่อจื่อเอง!” เสวี่ยเชียนโฉวรีบเข้ามาช่วยทันที

หลิงเฟิงรีบให้คนหารถม้ามาทันที จากนั้นพวกหยุนถิงก็พยุงจวินหย่วนโยวขึ้นรถม้ามุ่งตรงไปยังแปรพระราชฐานทันที

พอท่านยายขุยได้ยินว่าพวกเขากลับมาแล้ว ก็รู้สึกผิดสังเกตทันที รีบเร่งออกมา

“ท่านยาย รบกวนท่านช่วยดูให้สามีข้าหน่อย คนเป่าขลุ่ยนั่นปรากฏตัวขึ้นในคืนนี้แล้ว ซื่อจื่อทรมานมาก พวกข้าไร้หนทางเลยได้แต่ตีเขาจนสลบไป” หยุนถิงอธิบายกระชับสั้นได้ใจความ

ท่านยายขุยสีหน้าตึงเครียดขึ้นหลายส่วน “รีบหามเขาเข้าไปเร็ว!”

เสวี่ยเชียนโฉวกับรั่วจิ่งรีบทำตามทันที ซวนอ๋องมองท่านยายขุย ในเมื่อหยุนถิงให้นางมาช่วยรักษาจวินหย่วนโยว แสดงว่าเป็นคนที่ไว้ใจได้ เขาเลยไม่ได้พูดอะไร

เยว่เอ๋อร์และซูหลินอุ้มเด็กสองคนออกไป และดูแลพวกเขา ไม่ให้พวกเขาเป็นห่วง

โม่เหลิ่งเหยียนเห็นสีหน้าตึงเครียดของหยุนถิง เอ่ยถามขึ้น “จวินหย่วนโยวเป็นอะไรกันแน่?”

“เขาโดนหนอนกู่ผีเสื้อโลหิต โดนมาตั้งแต่ในท้องแม่แล้ว ท่านยายขุยเป็นคนเก่าแก่ของท่านแม่ข้า ตอนนั้นท่านแม่ข้ามิได้ตายเพราะคลอดลูก แต่ตายเพราะโดนหนอนกู่ผีเสื้อโลหิต นางศึกษาค้นคว้าพิษกู่มาหลายปี หากมิใช่นางข้าเองก็มิรู้เลย” หยุนถิงเล่าเรื่องที่เจอท่านยายขุยออกมา

ทำเอาโม่เหลิ่งเหยียนตกใจยิ่งนัก เขากำหมัดแน่นโดยพลัน “ที่แท้เป็นเช่นนี้นี่เอง ดังนั้นพวกเจ้าเลยสงสัยว่าผู้ที่เป่าขลุ่ยนั่นเป็นคนของผิงหนานอ๋อง?”

“ใช่”

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าจะคุ้มครองเจ้าให้ปลอดภัย!” โม่เหลิ่งเหยียนพูดอย่างหนักแน่นเข้มงวด

“หยุนถิงซาบซึ้งมาก “ขอบคุณมาก！”

“ไม่ต้องเกรงใจข้า”

ไม่นาน ท่านยายขุยเดินออกมาจากด้านใน

“ท่านยาย สามีข้าเป็นอย่างไรบ้าง?” หยุนถิงถามอย่างเป็นกังวล