จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 68

บ้านตระกูลซู

เห็นได้ชัดว่าในสองวันนี้ใบหน้าของซูชิงโยวฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว มองตนเองในกระจกทองเหลือง ซูชิงโยวดีใจเป็นอย่างยิ่ง

ฝีบนใบหน้าของนางตกสะเก็ด คันเล็กน้อย และรู้สึกไม่ค่อยสบายนัก หลังจากที่ใช้ยาที่หยุนถิงมอบให้นางแล้ว บาดแผลก็รู้สึกสบายขึ้นมาก ก็เลยไม่คิดที่จะใช้มือไปเกามัน

"คุณหนู ใบหน้าดีขึ้นมากเลยเจ้าค่ะ คาดว่าคงใช้เวลาไม่นานก็จะฟื้นฟูได้ดีดังเดิม" สาวรับใช้กล่าวอย่างดีใจ

"ใช่แล้ว ต้องขอบคุณยาของคุณหนูหยุนเป็นอย่างมาก" ซูชิงโยวซาบซึ้งในบุญคุณของหยุนถิง คิดว่านางเพียงแค่ช่วยตนเองเท่านั้น แต่ไม่คิดว่าทักษะทางการแพทย์ของนางจะยอดเยี่ยมเช่นนี้

"คุณหนูหยุนมีความสามารถจริงๆ เจ้าค่ะ" สาวใช้อดไม่ได้ที่จะชื่นชม

"เรื่องใบหน้าของข้าดีขึ้นอย่าได้บอกกับใครเชียวนะ"

"เจ้าค่ะ"

ซูชิงโยวนำมาส์กหน้าแก้พิษที่หยุนถึงให้ตนเองมาทาทั่วทั้งใบหน้า มองใบหน้าที่ดำมืดนั้นในกระจกอย่างพึงพอใจ

ที่ด้านนอกประตู มีสาวใช้คนหนึ่งเข้ามารายงาน : "คุณหนูใหญ่เจ้าคะ ฮูหยินส่งรังนกมาให้ท่านเจ้าค่ะ"

มุมปากของซูชิงโยวยกยิ้มหัวเราะเยาะ : "ให้นางเข้ามาเถิด"

"เจ้าค่ะ" สาวใช้ที่หน้าประตูจึงปล่อยผ่านมา

นางหลิวพามามาเข้ามาด้วยตนเอง เมื่อเห็นซูชิงโยว ใบหน้าก็มีความกระตือรือร้นและเป็นห่วงทันที : "โยวเอ๋อร์ ใบหน้าของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?"

"ยังคงเหมือนเดิม ไม่ได้ดีขึ้น" ซูชิงโยวมีสีหน้าเศร้าโศก

นางหลิวได้ยินเช่นนั้น ก็มีความดีใจประกายในแววตา แต่ใบหน้ากลับเป็นห่วงเป็นใย : "เจ้าอย่าร้อนใจไปเลย เดี๋ยวก็ดีขึ้น ใจเย็นๆ ข้าให้คนตุ๋นรังนกมาให้เจ้าโดยเฉพาะเลยนะ เพื่อความงาม และดีต่อบาดแผลด้วย"

"ขอบคุณท่านแม่รองที่ห่วงใย" ซูชิงโยวกล่าวอย่างสุภาพ

"เช่นนั้นเจ้ากินมันตอนร้อนๆ เถอะ เย็นแล้วจะไม่อร่อย" นางหลิวรับมาจากในมือของมามา และยกให้ซูชิงโยว

"ข้าเพิ่งจะทานน้ำแกงหวานไป ตอนนี้ยังไม่หิว วางไว้ก่อนเถอะ" ซูชิงโยวตอบกลับ

สาวใช้ลู่เอ๋อร์รับมาทันที และวางไว้บนโต๊ะ

นางหลิวเหลือบมอง ด้วยสีหน้าเย็นชา แต่ก็ไม่กล้าเร่งเร้า หากตนเองพูดมากไป เกรงว่าซูชิงโยวจะสงสัย

"ก็ได้ เช่นนั้นอีกสักครู่เจ้าอย่าลืมดื่มนะ นี่เป็นรังนกที่ท่านพี่ซื้อมาด้วยตนเอง และสั่งกำชับให้ข้าตุ๋นมาให้เจ้าโดยเฉพาะ"

"ได้เลย รบกวนท่านแม่รองขอบคุณท่านพ่อแทนข้าด้วย"

"ครอบครัวเดียวกันไม่ต้องเกรงใจ ใช่สิ โยวเอ๋อร์ อีกสองสามวันก็จะเป็นงานเลี้ยงวันเกิดของฮูหยินเฒ่าฟู่แล้ว ถึงเวลานั้นใบหน้าของเจ้าจะดีขึ้นหรือไม่?" นางหลิวเอ่ยถาม

ซูชิงโยวขมวดคิ้ว : "คุณหนูหยุนบอกแล้วว่า ใบหน้าของข้าอย่างน้อยที่สุดต้องใช้เวลาหนึ่งเดือนจึงจะดีขึ้น คาดว่าจะไปไม่ได้หรอก"

"เช่นนั้นก็น่าเสียดายจริงๆ ทุกปีเจ้าไปงานเลี้ยงวันเกิดของฮูหยินเฒ่าฟู่ตลอด ปีนี้เจ้าไปไม่ได้ บ้านของเราก็คงไม่สามารถไม่ไปได้ มิเช่นนั้นปีนี้ให้น้องสาวของเจ้าไปแทนดีหรือไม่?" นางหลิวเอ่ยถามอย่างปรึกษาหารือ

ในใจของซูชิงโยวเต็มไปด้วยความเย็นชา ที่แท้นี่ก็เป็นจุดประสงค์ของนาง

"ดูเหมือนว่าจะทำได้เพียงเช่นนี้ ข้าไม่สามารถออกไปด้วยใบหน้าเช่นนี้ได้ รบกวนน้องสาวไปแทนข้าด้วยเถิด" ซูชิงโยวกล่าวด้วยความรู้สึกเสียใจ

"ครอบครัวเดียวกันจะพูดว่ารบกวนได้อย่างไร ข้าจะกลับไปให้โหรวเอ๋อร์เตรียมตัวสักเล็กน้อย โยวเอ๋อร์เจ้าพักผ่อนเถอะ ข้าไม่รบกวนแล้ว" นางหลิวพูดจบ ก็เดินออกไป

เห็นว่าพวกเขาออกไปแล้ว สาวใช้ลู่เอ๋อร์จึงกล่าวอย่างไม่พอใจ : "คุณหนูเจ้าคะ เห็นได้ชัดว่าฮูหยินอยากให้คุณหนูรองไปเข้าร่วมงานเลี้ยงวันแทนท่าน ยังพูดอย่างยิ่งใหญ่แบบนี้ ราวกับว่ากำลังแบ่งเบาภาระให้แก่ท่านด้วย"

ซูชิงโยวหัวเราะเยาะ : "ว่ากันว่ายิ่งหวังมากเท่าไร ก็ยิ่งผิดหวังมากเท่านั้น ให้นางดีใจไปก่อนเถิด เจ้าเอาชามรังนกใบนั้นไปเททิ้งด้วย"

"เจ้าค่ะ"