จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 713

“หากเป็นปกติข้าไม่มีทางอนุญาต แต่การตรวจพลในปีนี้ค่อนข้างสนุก ข้ายอมให้เจ้าเข้าร่วมสักครั้ง” ฮ่องเต้ พูดขึ้นมาอย่างใจดี

“ขอบพระทัยฮ่องเต้ เบี้ยเลี้ยงของข้าน้อยเดือนหนึ่งได้สองตำลึง นี่เป็นเงินที่ข้าน้อยสะสมมาหลายเดือน ข้าน้อยวางเดิมพันห้าตำลึง เดิมพันว่าเฉินอ๋องสามารถทนได้สามวัน” ซูกงกงล้วงเอาเงินออกมาจากในแขนเสื้อ

วางเดิมพันสามวันตามซื่อจื่อเฟย น่าจะไม่แพ้

ทุกคนมองดูเงินห้าตำลึงของเขา แล้วก็หัวเราะออกมา

ซูกงกงพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าค่อนข้างเก้อเขินว่า “ซื่อจื่อเฟยก็พูดแล้ว วางเดิมพันได้ตามสะดวก”

ที่จริงเขาคอยปรนนิบัติรับใช้อยู่ข้างกายฮ่องเต้ เป็นขันทีคนใกล้ชิดของฮ่องเต้ ปกติจะในของประทานจากสนมต่างๆ อย่างมากมายไม่น้อย ไม่ได้มีเงินเพียงเท่านี้แน่

แต่หากตนเองเอาออกมาเยอะเกินไป ฮ่องเต้จะต้องสงสัยว่าเขาคิดคด เล่นพอสนุกก็พอ

“ซูกงกงพูดถูก งั้นข้าก็วางเดิมพันห้าตำลึง” ขุนนางคนหนึ่งพูดขึ้นมา

“งั้นข้าวางเดิมพันแพะย่างหนึ่งตัว”

ทุกคนต่างก็เข้ามามีส่วนร่วม เพราะสิ่งที่วางเดิมพันนั้นตามสะดวก ดังนั้นทุกคนจึงเดิมพันทุกประเภท

รั่วจิ่งเห็นทุกคนต่างวางเดิมพัน ก็พูดขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ว่า “ซื่อจื่อเฟย ข้าสามารถวางเดิมพันหนึ่งหมื่นตำลึงได้ไหม แบบนี้จะไม่ค่อยเหมาะสมหรือเปล่า?”

ยังไง หากได้เงินของซื่อจื่อเฟยมา เขาค่อนข้างทำไม่ลง

จวินหย่วนโยวกลอกตามองบน แล้วพูดกับเขาว่า “เงินของซื่อจื่อเฟย ไม่ได้มาง่ายๆ ขนาดนั้นหรอก เจ้าวางเดิมพันได้ตามสบาย ข้าไม่เกี่ยวข้อง”

“ขอบพระทัยซื่อจื่อ” รั่วจิ่งรีบล้วงเอาเงินที่พกติดตัวออกมา พร้อมพูดขึ้นว่า “ซื่อจื่อเฟย ข้าวางเดิมพันห้าหมื่นตำลึง เดิมพันว่าเฉินอ๋องสามารถอยู่ได้ถึงจนสุดท้าย”

ทุกคนต่างนิ่งอึ้ง องครักษ์ประจำตัวของจวินซื่อจื่อ มีเงินถึงขนาดนี้ นี่แค่พกติดตัวยังไม่ถึงห้าหมื่นตำลึง งั้นจวินซื่อจื่อกับซื่อจื่อเฟยจะมีมากมายขนาดไหน

“ได้ ข้ารับไว้”

ทุกคนวางเดิมพันเสร็จแล้ว หยุนถิงค่อยพูดขึ้นมาว่า “ฮ่องเต้ ข้าอยากเพิ่มกฎขึ้นมาหนึ่งข้อ ก็คือสามารถขอความช่วยเหลือจากด้านนอกได้”

สามารถใช้เงิน อาวุธ ความสัมพันธ์ต่างๆ ขอเพียงเป็นสิ่งของที่พวกเขามีล้วนได้หมด หรือใช้คนก็ได้

หัวหน้าสามารถเลือกให้คนตกรอบเพื่อนแลกกับสิ่งของ ทุกคนล้วนสามารถยอมตกรอบแล้วแลกสิ่งของให้กับคนอื่น

ฮ่องเต้ขมวดคิ้วเล็กน้อย พร้อมพูดขึ้นว่า “แบบนี้ยิ่งเป็นการกระตุ้นความปรารถนาที่จะได้ชัยชนะของผู้คน อนุญาต”

“ขอบพระทัยฮ่องเต้”

ซูกงกงรีบไปประกาศพระราชโองการ ทหารหลายสิบคนรีบเดินทางเข้าไปในป่าไม้ พร้อมตะโกนป่าวประกาศ

ทุกคนที่อยู่ในป่าไม้เมื่อได้ยินข่าวนี้ ล้วนตื่นเต้นอย่างมาก ต่างยื่นเสนอแลกเปลี่ยน

มีบางคนแลกเปลี่ยนเสื้อผ้า มีบางคนแลกเปลี่ยนอาหาร มีบางคนแลกเปลี่ยนอาวุธ.....

เฉินอ๋องได้ยินข่าวดีนี้ ก็ตื่นเต้นแล้วก็รีบไปแลกของมามากมาย มีทั้งของกิน ของใช้ เสื้อผ้า กระโจม อาวุธ ไม่ว่าจำเป็นหรือไม่จำเป็นเขาก็แลกมาหมด

“โม่หลาน เจ้ารีบสวมใส่เสื้อผ้าเยอะหน่อย นี่เป็นเสื้อคลุมที่เขาตั้งใจแลกมาให้เจ้า แล้วก็นี่มีไก่ย่างกินเยอะๆจะได้มีพลัง ตอนกลางคืนเจ้าก็นอนในกระโจมนี้ นี่เป็นสิ่งที่หยุนถิงคิดค้นขึ้นมา เอาไว้ใช้สำหรับพักผ่อนตอนกลางคืนโดยเฉพาะ” โม่ฉือชิงพูดขึ้นมายังเอาใจ

“โม่ฉือชิง เจ้าแลกของมาเยอะแยะขนาดนี้ทำไม พวกเรากำลังสู้รบ ถึงแม้จะเป็นเพียงการตรวจพล แต่ก็เป็นการปฏิบัติจริง สิ่งของเยอะขนาดนี้ มีแต่จะถ่วงเวลาให้ช้าลง” โม่หลานพูดตำหนิ

“กลัวอะไร ข้าแบกไว้ไม่ได้หรือ?”

“งั้นเจ้าแบกเอง คนอื่นรีบเตรียมตัว” โม่หลานพูดสั่ง

“ตอนกลางคืนเจ้าจะไปไหน ให้ทุกคนได้พักผ่อนไม่ดีหรือ” โม่ฉือชิงถามขึ้นมา

“ตอนกลางคืน เป็นช่วงเวลาสะดวกในการแอบโจมตี” โม่หลานก้าวเท้าเดินไป

โม่ฉือชิงไม่มีทางเลือก จำต้องเอาสิ่งของพวกนั้นแบ่งให้กับทุกคน