จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 719

“ระเบิดภูเขา? พี่สาวใหญ่ หากเสี่ยวเทียนอยู่ข้างใน ทำร้ายเขาโดยไม่ได้ตั้งใจจะทำยังไง?” หยุนเสี่ยวลิ่วถามอย่างไม่แม้แต่จะคิด

คนอื่นต่างก็หันมามองอย่างไม่เข้าใจ นี่ซื่อจื่อเฟยจะไม่สนใจความเป็นความตายของซื่อจื่อน้อยแล้วหรือ?

“ข้าให้ระเบิดภูเขา ไม่ใช่ระเบิดที่นี่ แต่ระเบิดรอบๆ เขย่าภูเขาสะท้านพยัคฆ์ เพื่อให้คนข้างในตื่นกลัว” หยุนถิงพูดอธิบาย

“พี่สาวใหญ่พูดให้ชัดเจนสิ ข้าตกใจหมด ข้านึกว่าเจ้าไม่สนใจเสี่ยวเทียนแล้ว” หยุนหลีค่อยโล่งอก

“เขาเป็นลูกชายของข้า ข้าเป็นคนคลอด ข้าเป็นห่วงเขามากกว่าใครทั้งหมด แต่อีกฝ่ายเตรียมตัวมาก่อน ทางลับในนี้น่าจะขุดไว้แล้วตั้งแต่แรก สามารถขุดทางลับในภูเขาด้านหลังค่ายทหาร ยังไม่มีใครพบเห็น เห็นทีภายในค่ายทหารควรต้องตรวจสอบดีๆ” หยุนถิงพูดขึ้นมา

“น้องสาววางใจ เรื่องนี้ข้าจะสืบให้ชัดเจน ตอนนี้ต้องรีบหาตัวเสี่ยวเทียนให้เจอก่อน” สีหน้าหยุนไห่เทียนเคร่งเครียดมาก

หากมีไส้ศึกอยู่ในค่ายจริงๆ เขาจะไม่ปล่อยไว้แน่

“หลงเอ้อเจ้าไปเตรียมตัว พี่ชายใหญ่เจ้าปกป้องพาฮ่องเต้กลับไปก่อน เดี๋ยวกลัวจะเกิดอันตรายกับฮ่องเต้ ที่นี่มีข้ากับซื่อจื่อก็พอแล้ว” หยุนถิงพูดขึ้นมา

“ได้” หยุนไห่เทียนพูดเสร็จ แล้วก็หันเดินจากไป

“ข้าจะอยู่ที่นี่ ข้าชอบเสี่ยวเทียนอย่างมาก ตอนนี้เขาหายตัวไป ข้าจะกลับวังเพื่อความปลอดภัยได้อย่างไร พวกเจ้าไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ยังไงข้าก็จะต้องได้เห็นจวินเสี่ยวเทียนปลอดภัยก่อน” ฮ่องเต้ที่อยู่ไม่ไกลเดินมาหา แล้วได้ยินคำพูดของหยุนถิง จึงพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“เช่นนี้ งั้นก็รบกวนแม่ทัพหยุนปกป้องฮ่องเต้ให้ดี ทุกคนรีบออกไปจากที่นี่” จวินหย่วนโยวพูดสั่งขึ้นมา

ทุกคนรีบถอยห่างออกไป เหลือเพียงหยุนถิง จวินหย่วนโยว ยังมีพวกโม่เหลิ่งเหยียน

หยุนถิงรีบหาตรงที่ไม่มีคน ล้วงเอาระเบิดจากมิติออกมาให้องครักษ์เงามังกร

หลงยีพาคนไปฝังไว้ให้ดีด้วยตนเอง แน่นอนว่าห่างไกลจากเนินลาดชันตรงนี้อย่างมาก

“ซื่อจื่อ เตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้ว”

“รอซวนอ๋องเดินไปไกล แล้วจุดไฟ” จวินหย่วนโยวพูดสั่ง

โม่เหลิ่งเหยียนรีบอุ้มจวินเสี่ยวเหยียนจากไป เขากลัวว่าจวินเสี่ยวเหยียนจะตกใจ

ส่วนหย่าผินที่อยู่ข้างในถ้ำ ตอนนี้กำลังอุ้มจวินเสี่ยวเทียนที่หมดสติ ฟังดูความเคลื่อนไหวด้านนอก ดูเหมือนทุกคนจะจากไปแล้ว นางค่อยโล่งอก

เมื่อกี้นางตกใจมากจริงๆ ยังคิดว่าคนข้างนอกจะตามเข้ามา โชคดีที่นายท่านเฉลียวฉลาด ได้ทำลายค่ายกลไว้ตั้งแต่แรก

แต่ที่นี่มีทางออกแค่ทางเดียว ทำได้เพียงรอนายท่านมาช่วยนางเท่านั้น

โชคดีที่นางเตรียมการไว้ตั้งแต่แรก สั่งคนให้เอาน้ำและของกินมาไว้ในทางลับอย่างเพียงพอ

จู่ๆจวินเสี่ยวเทียนที่หมดสติไปนานก็ตื่นขึ้นมา มองเห็นตรงหน้าค่อนข้างมืด ยังมีหย่าผินอยู่ด้านข้าง ก็ตกตะลึงนิ่งอึ้งไป

“แม่ แม่” จวินเสี่ยวเทียนตะโกนร้องเรียกขึ้นมา

“ที่นี่ไม่มีแม่ของเจ้า ไม่อยากถูกทำร้ายก็หุบปาก ข้าไม่อารมณ์ดีที่จะแก่ใจไปกล่อมเจ้า” หย่าผินพูดขึ้นมาอย่าหงุดหงิด

นางเกลียดเด็กที่สุด โดยเฉพาะเด็กที่ชอบร้องไห้โวยวาย เดิมก็เป็นกังวลว่าพวกจวินหย่วนโยวจะตามเข้ามาในนี้ ตอนนี้เจ้าเด็กคนนี้ก็ตื่นขึ้นมาอีก นางหงุดหงิดอย่างมากจริงๆ

จวินเสี่ยวเทียนร้องไห้ขึ้นมา ยังไงก็เป็นเพียงแค่เด็กน้อยอายุไม่ถึงสองขวบ

“รำคาญมากเลย หุบปาก หากยังร้องไห้ข้าจะตีเจ้าให้ตาย” หย่าผินพูดข่มขู่

จวินเสี่ยวเทียนเหมือนฟังรู้เรื่อง รีบหุบปากเงียบทันที มือน้อยอ้วนท้วนสองข้างรีบกุมปากไว้

สีหน้าหย่าผินค่อยดีขึ้นมาหน่อย ทั้งวันวันนี้นางหวาดกลัวกังวลอยู่ตลอด อารมณ์แย่อย่างที่สุด

“หิว ท้องท้องหิว” จวินเสี่ยวเทียนท้องร้องเสียงดัง จากนั้นเขาก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงเบา