จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 73

“เขาต้องการพบข้าทำไม?” หยุนถิงเบะปาก

“ไม่แน่ใจขอรับ ท่าทางของท่านลั่วดูเหมือนจะร้อนใจมาก เขาให้องครักษ์ที่ดูแลซื่อจื่อออกมาบอก เขาไม่เคยให้ใครเข้าไปในห้องยานั้น นอกจากซื่อจื่อ” พ่อบ้านตอบกลับ

หยุนถิงไม่อยากจะยุ่ง แต่จวินหย่วนโยวไม่อยู่ หากเกิดอะไรขึ้นกับท่านผู้เฒ่านั่นจริงๆ ต่อไปใครจะปรับสมดุลร่างกายให้จวินหย่วนโยว

“เช่นนั้นข้าจะไปดูหน่อย” หยุนถิงเดินตรงไปที่สวนหลังบ้าน

นางจำค่ายกลคราวก่อนได้ และเดินผ่านป่าไผ่เข้าไปในห้องได้อย่างง่ายดาย

จากนั้นก็เห็นมือข้างหนึ่งของท่านลั่วกำลังสั่นเทา ร่างกายของเขากระตุก และตกอยู่ในสถานการณ์คับขันอย่างยิ่ง

“ตาแก ท่านเป็นอะไรไป?” หยุนถิงรีบเข้ามาในทันที นางยื่นมือไปคลำหาเข็มเงินบนผมออกมา แล้วแทงไปที่จุดฝังเข็มจุดหนึ่งของเขา

การกระทำเป็นไปอย่างรวดเร็วและมั่นคง หลังจากฝังเข็มเพียงไม่กี่เล่ม ท่านลั่วก็กลับมาเป็นปกติ มือไม่สั่น และร่างกายไม่กระตุกแล้ว

“โชคดีที่เจ้ามา มิเช่นนั้นตาเฒ่าเช่นข้ายังไม่รู้เลยว่าจะต้องทรมานอีกนานแค่ไหน” ท่านลั่วถอนหายใจด้วยความโล่งอก และทรุดตัวลงไปนั่งบนเก้าอี้

“อย่าบอกว่าที่ท่านเป็นเช่นนี้ เพราะท่านทำตัวเอง?” หยุนถิงเบะปาก

“คงต้องโทษเจ้า ถุงนั้นที่เจ้าให้ข้ามา ข้าศึกษาอยู่นาน แต่ก็ไม่พบเงื่อนงำใด และยาน้ำที่อยู่ในนั้นก็แปลกมากจริงๆ ข้าจะไม่ประหลาดใจได้อย่างไร ข้าเห็นว่าเจ้าแค่แทงเข็มลงไป ดังนั้นข้าจึงลองแทงเข็มตัวเองอยู่หลายครั้ง” ท่านลั่วตอบอย่างเก้อเขิน

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หยุนถิงก็ขมวดคิ้ว “ท่านเป็นหมอเทวดาผู้เลื่องชื่อมิใช่หรือ คิดไม่ถึงเลยว่าขะทำให้ตัวเองกลายเป็นเช่นนี้ได้”

ท่านลั่วรู้สึกอึดอัดใจอย่างมาก แต่ก็ยังปากแข็ง “ตั้งแต่สมัยโบราณ หมอเทวดาล้วนต้องทดลองยากับตัวเอง ข้าก็แค่ลองฝังเข็มกับตัวเอง”

“เป็นเช่นนี้เอง ในเมื่อท่านไม่เป็นไร เช่นนั้นข้าไปแล้ว” หยุนถิงลุกขึ้นและกำลังจะจากไป

“ยัยเด็กอัปลักษณ์ เจ้าจะไม่อยู่เป็นเพื่อนข้าหรือ? หากข้าแทงตัวเองจนย่ำแย่เล่า?” ท่านลั่วเบะปาก

“ท่านบอกเองว่าหมอเทวดาย่อมต้องผ่านการฝึกฝนและการทดสอบมาอย่างโชกโชน หากไม่ฝึกฝนแล้วจะกลายเป็นเหล็กกล้าได้อย่างไร”

ท่านลั่วกลอกตา นั่นเป็นเพียงข้อแก้ตัวของเขา เจ้าเด็กคนนี้น่าชังจริงๆ

“หรือว่าเจ้าไม่อยากรู้สภาพร่างกายของเจ้าหนูจวิน?” ท่านลั่วจงใจถาม

แน่นอนว่าประโยคนี้ ทำให้หยุนถิงหยุดชะงัก “เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของซื่อจื่อ?”

ยากที่จะได้เห็นเรื่องที่หญิงสาวผู้นี้สนใจ ท่านลั่วจงใจยืดตัวตรงและกล่าวว่า “จะว่าไปแล้วเจ้าหนูจวินก็น่าสงสาร พิษร้ายแรงในร่างกายของเขา ได้มาตั้งแต่อยู่ในครรภ์มารดา”

“แน่นอนข้ารู้เรื่องนี้ ท่านรู้หรือไม่ว่าใครเป็นคนวางยาพิษซื่อจื่อ?” หยุนถิงมองไป

“เรื่องนี้ข้าเองก็ยากที่จะพูด ท่านพ่อท่านแม่ของเจ้าหนูจวินเป็นผู้ที่มีชื่อเสียงของแคว้นต้าเยียน ในตอนนั้นแคว้นต้าเยียนตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน และถูกแคว้นอื่นๆ อีกสามแคว้นร่วมมือกันจัดการ เป็นท่านพ่อท่านแม่ของเจ้าหนูจวินที่อาจหาญการรบ นำองครักษ์เงามังกรไปต้านข้าศึก

ในขณะนั้นจวินฮูหยินกำลังตั้งครรภ์ ดังนั้นท่านพ่อของเจ้าหนูจวินจึงให้นางอยู่ในเมือง แม้ว่าจะท้องโต จวินฮูหยินก็ยังคงแข็งแกร่ง และนำผู้คนไปต่อต้าน

สามแคว้นบุกเข้ามาลอบโจมตีในเวลากลางคืน จวินฮูหยินให้กำเนิดบุตร ในคืนนั้นทุกคนสู้อย่างไม่คิดชีวิต เดิมทีฮูหยินมีสุขภาพดี แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดในระหว่างคลอด นางถึงเลือดออกมากอย่างกะทันหัน

นอกจากนี้ มีคนมารายงานว่าแม่ทัพจวินเสียชีวิตในสนามรบ และลมหายใจเฮือกสุดท้ายของจวินฮูหยินก็หมดลงในชั่วพริบตาเดียว นางกระอักเลือดออกมาเต็มปาก และท้ายที่สุดก็เสียชีวิตเพราะเสียเลือดมาก