จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 750

ฮ่องเต้เห็นของพวกนั้นบนพื้นแล้วตกใจยิ่งนัก

เขารู้ดียิ่งกว่าใครว่าโม่ฉือชิงชอบเงินแค่ไหน และยิ่งรู้ดีถึงความเสียสละและความพยายามของเขาในหลายปีนี้ ถึงทำการค้าจะไม่สู้ออกรบ แต่ก็ต้องใช้แรงกายแรงใจความพยายามอย่างมาก

ถึงแม้โม่ฉือชิงจะดูเหมือนเหลวไหลไปวันๆ แต่มีเพียงฮ่องเต้เท่านั้นที่รู้ว่า หลายปีมานี้เขาลำบากแค่ไหนเพื่อการค้าของราชวงศ์ของต้าเยียน มักจะกินไม่ได้นอนไม่หลับ ทำทุกสิ่งด้วยตนเอง ยังเคยเหนื่อยจนสลบไปก็หลายครั้ง

ตอนแรกฮ่องเต้ก็เคยถามโม่ฉือชิงว่า ทำไมต้องทุ่มเทขนาดนี้ ต่อให้เขาไม่ยอมรับการค้าของราชวงศ์ เอาแค่การค้าร้านที่เขาร่วมมือกับหยุนถิง ก็กินไม่หมดไปหลายชาติแล้ว

โม่ฉือชิงกลับบอกฮ่องเต้ว่า เขาอยากพิสูจน์ตนเองว่ามิใช่คนไร้ค่า เขาสามารถทำได้ดีมากเช่นกัน สามารถเป็นคนที่จะฝากชีวิตไว้ได้

ตอนนี้มาเห็นโม่ฉือชิงเด็ดขาดเช่นนี้ ฮ่องเต้เข้าใจแล้ว เขาทำทั้งหมดนี้เพื่อโม่หลาน

ฮ่องเต้ตื้นตันใจนัก น้องสี่ของตนคนนี้คิดได้แล้ว

แต่เขายังทำสีหน้าเย็นชา “โม่ฉือชิง เจ้าคิดว่า หากข้าไม่มีเจ้าแล้ว การค้าของราชวงศ์ก็จะทำต่อไปไม่ได้แล้วงั้นรึ?”

“น้องมิได้คิดเช่นนั้น น้องเพียงอยากแสดงความรู้สึกของตนเอง!” โม่ฉือชิงพูดอย่างหนักแน่น

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ของพวกนั้นข้าจะริบคืนทั้งหมด เจ้ากลับไปเถอะ!” ฮ่องเต้แค่นเสียงหึ

“พ่ะย่ะค่ะ!” โม่ฉือชิงหมุนตัวจากไป

ซูกงกงรีบเข้ามาหยิบของพวกนั้นทันที “ฝ่าบาท คนมากมายเพียงใดต้องการของพวกนี้นะ องค์ชายสี่จะสละทิ้งเช่นนี้เลยรึ?”

“แต่โบราณมา วีรบุรุษยากจะผ่านด่านหญิงงามได้ ถึงเจ้าสี่จะไม่ใช่วีรบุรุษ แต่เขาทำเพื่อโม่หลานถึงเพียงนี้ ดูท่าน้องสี่ของข้าโตแล้ว รู้จักเลือกแล้ว” ฮ่องเต้ตื้นตันนัก

“ฝ่าบาท แล้วของพวกนี้เล่า?” ซูกงกงถาม

“เจ้าไปเรียกโม่หลานมาเข้าเฝ้า ความยุ่งเหยิงนี่ข้าไม่รับหรอก” ฮ่องเต้แค่นเสียง

เขารู้ดีกว่าใครว่า ทั่วทั้งแคว้นต้าเยียนหาใครที่เหมาะสมจะเป็นการค้าของราชวงศ์ยิ่งกว่าโม่ฉือชิงนั้นไม่มีแล้ว

คนอื่นอาจจะคิดคดทรยศ หรือไม่ก็ทุจริตมิชอบ ไม่ก็มีใจเป็นอื่น มีเพียงโม่ฉือชิงเท่านั้นที่จงรักภักดีต่อเขา ควบคุมได้ง่าย แถมยังไม่ทุจริตอีก

ไม่นาน โม่หลานเร่งรีบมา “ฝ่าบาท เรียกข้าเข้าเฝ้ามีเรื่องอะไรรึ?”

“ซูกงกง ให้นาง!” ฮ่องเต้พูดเสียงเรียบ

ซูกงกงรีบเอาของพวกนั้นของโม่ฉือชิงออกมาทั้งหมด ทำเอาโม่หลานตะลึง

“ฝ่าบาท นี่คืออะไรรึ?”

“นี่เป็นสมบัติทั้งหมดของโม่ฉือชิง เมื่อครู่เขามาหาข้า ยินดีจะแลกของพวกนี้ รวมถึงฐานะเฉินอ๋องของเขา เพื่อขอให้ข้ายกเลิกสมรสพระราชทานของเขากับเป่ยจิงจิง เขาบอกว่า ชาตินี้หากมิใช่เจ้า จะไม่แต่งงานเด็ดขาด!” ฮ่องเต้พูดเสียงเรียบ

โม่หลานบื้อไปเลย ยืนมองของพวกนั้นอย่างตกตะลึง ป้ายคำสั่งมากมายและยังมีตรา และยังป้ายการค้าของราชวงศ์แห่งแคว้นต้าเยียน----

“เขา เขาพูดเช่นนี้จริงรึ?” โม่หลานมีสีหน้าเหลือเชื่อ

โม่ฉือชิงยอมสละทุกอย่างที่มีเพื่อตน รวมถึงฐานะเฉินอ๋องด้วย ตอนแรกที่โม่ฉือชิงได้รับการแต่งตั้งเป็นเฉินอ๋องน่ะ มาโอ้อวดกับตนเป็นเดือนนะ

“ข้าเองก็ไม่เชื่อ แต่ของพวกนี้มาอยู่ตรงหน้าแล้ว จำเป็นต้องเชื่อ การที่โม่ฉือชิงพยายามขนาดนี้มาหลายปี เป็นเพราะอยากพิสูจน์ให้เจ้าเห็นว่า เขาไม่ได้ไร้ค่า และไม่ใช่คนเหลวไหลไปวันๆ พึ่งพาอะไรไม่ได้เลย

ข้าเองก็แปลกใจนัก เจ้าสี่น่ะขี้เกียจ ชอบหาช่องทางเล็กๆน้อยๆแต่เล็ก แต่หลายปีมานี้กลับกินไม่ได้นอนไม่หลับ เหนื่อยจนสลบไปก็หลายครั้ง ข้าเคยถามเขา เขาบอกว่าเพื่อคนผู้หนึ่ง

การเปลี่ยนแปลงของเฉินอ๋องนั้นข้าเห็นทั้งหมด โม่หลาน เจ้าเปลี่ยนแปลงเขา ทำให้เขามีพลังในการทุ่มเท ดังนั้นอย่าได้ทำลายความรักลึกซึ้งของเฉินอ๋องนี้เลย

ชีวิตคนเราน่ะ ไม่ง่ายเลยที่จะได้เจอคนที่รักตนมั่นคงขนาดนี้ ข้าอิจฉาเฉินอ๋องนัก เขายอมสละทุกสิ่งทุกอย่างที่มีเพื่อเจ้า