จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 758

พออ๋องเก้าพูดอย่างนี้ สะท้านสะเทือนไปทั้งถนน ทุกคนพากันอึ้งกิมกี่

สวรรค์ พวกเขาได้ยินอะไรเข้าล่ะเนี่ย องค์หญิงห้ากล้าคบชู้กับองครักษ์ ตั้งท้องลูกขององครักษ์ นี่เป็นความลับของราชวงศ์เลยนะ

เหล่าชาวบ้านแตกฮือกันทันที พากันคุยซุบซิบไม่หยุด

“ไม่น่านะ องค์หญิงห้าเป็นหญิงอัจฉริยะแห่งต้าเยียนนะ อ่อนโยนสง่างาม มีความสามารถมากล้น จะทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?” ชาวบ้านคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ข้าเองก็ไม่อยากเชื่อ องค์หญิงห้าดูยังไงก็ไม่เหมือนคนที่คบชู้ได้เลยนี่นา”

“พวกเจ้าสองคนหูหนวกหรือไร ไม่ได้ยินอ๋องเก้าแคว้นเป่ยลี่พูดรึ เขาน่ะอ๋องเก้านะ สวามีขององค์หญิงห้า หากไม่เป็นความจริง อ๋องเก้ามีหรือจะกล้าพูดต่อหน้าธารกำนัลเยี่ยงนี้!” อีกคนย้อนขึ้น

“อ๋องเก่าะเป็นน้องชายแท้ๆของฮ่องเต้แคว้นเป่ยลี่นะ เขากล้าพูดออกมาต่อหน้าทุกคน ต้องเป็นเรื่องจริงแน่ องค์หญิงห้าหน้าไม่อายเช่นนี้ กล้าคบชู้กับองครักษ์?”

“เบาเสียงหน่อยเถอะเจ้าน่ะ นี่น่ะความลับของราชวงศ์นะ โทษประหารเก้าชั่วโคตรเลยนะ สตรีธรรมดากล้าคบชู้ก็ถูกจับไปทิ้งให้จมน้ำตายแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงองค์หญิงเลย”

“นางเป็นน้องสาวของฝ่าบาทนะ กล้าทำเรื่องเช่นนี้ออกมา พวกเราคนต้าเยียนจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!”

ได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของทุกคน องค์หญิงห้าสีหน้าน่าเกลียดนัก ซีดเผือดมาก

นางคิดไม่ถึงจริงๆว่า อ๋องเก้าจะรู้เรื่องนี้ และยังพูดออกมาต่อหน้าทุกคนอีก

คราวนี้เสด็จพี่รู้แล้ว เหล่าข้าราชบริพารรู้แล้ว ชาวบ้านของเมืองหลวงแคว้นต้าเยียนต่างรู้กันหมดแล้ว

นางจะอยู่ต่อไปอย่างไร จะบอกเสด็จพี่อย่างไรดี นางถือเป็นหน้าตาของแคว้นต้าเยียน และสิ่งที่เสด็จพี่ให้ความสำคัญที่สุดคือหน้าตาและชื่อเสียงของแคว้นต้าเยียน

อ๋องเก้าน่าตายนัก เหตุใดจู่ๆก็มาปรากฏตัวที่นี่ได้ และเหตุใดจึงพูดเรื่องนี้ออกมาได้

“อ๋องเก้า เจ้าบ้าไปแล้วรึ เจ้าพูดจาซี้ซั้วอะไรกัน เมื่อก่อนเจ้าลบหลู่เหยียดหยามข้าบัดนี้ยังมาใส่ร้ายป้ายสี ที่นี่คือแคว้นต้าเยียน ไม่ใช่ที่ที่เจ้าจะมากร่างได้!” องค์หญิงห้าตะคอกดัง

นางไม่เชื่อหรอกว่า อ๋องเก้าจะกล้ายอมรับต่อหน้าทุกคนว่าตนเองนกเขาไม่ขัน

สีหน้าฮ่องเต้ดำทะมึน เดือดดาลยิ่งนัก “อ๋องเก้า จะพูดอะไรต้องรับผิดชอบ หากเจ้าใส่ร้ายองค์หญิงแคว้นต้าเยียนของข้า ข้าไม่มีวันยอมให้เจ้ารอดออกไปได้แน่!”

ทระนงองอาจ เหี้ยมเกรียมตรงไปตรงมา

“เสด็จพี่ ขอเสด็จพี่ลงโทษอ๋องเก้าด้วย เขาลบหลู่น้องเช่นนี้ เท่ากับไม่เห็นท่านอยู่ในสายตาเลยนะ!” องค์หญิงห้าร่ำไห้

พอเห็นท่าทางนางน้ำตาไหลอาบแก้มอย่างน่าสงสารนั้น เหล่าชาวบ้านมากมายพากันเชิดหน้าด่าทอใส่อ๋องเก้า ต่างรู้สึกว่าเขาทำเกินไปแล้ว

หยุนถิงสีหน้าเรียบเฉย ไม่รีบไม่ร้อน เอาแต่ยืนดูเฉยๆ

อ๋องเก้าได้ยินคำต่อว่าและด่าทอของทุกคน ก็เริ่มเดือดดาล “พวกเจ้าน่ะโง่งมไม่รู้อะไร โดนองค์หญิงห้าหลอกกันหมดแล้ว

นางน่ะเสแสร้งทำน่าสงสารเก่งที่สุด เรียกร้องความเห็นใจจากคนอื่น สตรีหน้าไม่อายเช่นนี้ถือสิทธิ์อะไรเป็นองค์หญิงกัน

ฮ่องเต้ต้าเยียน ข้ากล้าพูดเช่นนี้ ก็ต้องมีหลักฐานเพียงพออยู่แล้ว ทหาร นำตัวมันเข้ามา!”

พอพูดจบ องครักษ์ชุดดำสองคนคุมตัวคนหนึ่งเข้ามา

พอเห็นคนผู้นั้น องค์หญิงห้าอึ้งตะลึงไปเลย สีหน้าลนลานยิ่งนัก

นางไม่คิดเลยว่า อ๋องเก้าจะพาองครักษ์คนนั้นมาได้จริงๆ จะทำอย่างไรดี นางจะลนลานไม่ได้ และจะให้คนอื่นจับผิดได้ไม่ได้ด้วย

พอคิดถึงตรงนี้ องค์หญิงห้าแสร้งทำนิ่ง มององครักษ์ผู้นั้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย สายตาเย็นชาประหนึ่งไม่รู้จัก